ვერ მომერევი (სრულიად)

ოდესმე შეიძლება დადგეს მომენტი და შენ დადგე არჩევანის წინაშე. იყო შენ, ან იყო სხვა. ...და ამ არჩევანის წინაშე საკუთარმა ოჯახმა ისე დაგაყენოს რომ თვალიც არ დაახამხამოს, ყველაფერი კი შენს სინდისს მიაწერონ და მორჩა: ყველაფერი შენს ხელშია!

ამოუცნობი ზარი (14)

სასიამოვნოდ დამღლელი ღამის შემდეგ წყვილს მყუდროება ნიტას ტელეფონის ზარმა დაურღვია, რომელიც უსამოვნოდ ზუზუნებდა, ზანტად წამოიწია საწოლიდან დემეტრე და ის იყო მობილური უნდა აეღო რომ ამირეჯიბმა აართვა და უპასუხა კიდეც –გისმენ!

შემცვალა (6)

#ნინი ხმა ვერ ვიღებდი რათქმაუნდა ვიცოდი,რომ ვუყვარდი, მაგრამ ეს მოულოდნელი იყო ზოგადად ემოციური ადამიანი ვარ. –თქვი ეხა რამე გამიცინა მარიამმა და თვალი ჩამიკრა. ლევანის შევხედე თალები ჩაწითლებოდა და აცრემლებული თალებით მიყურებდა გავუღიმე და რაც ძალა

შუაღამის მზე (მეორე თავი)

სახლში შესულს დედა სავარძელთან, იატაკზე მჯდარი დამხვდა. გახეთქილი ტუჩიდან სიმწრით იწმენდა სისხლს და სევდიანი თვალებით უყურებდა თავის გაწითლებულ მაჯებს. სანამ პატარა ვიყავი ყველაფერი კარგად იყო. მოსიყვარულე ცოლ-ქმარ იყვნენ, ყოველ პარასკევს საღამოს

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეთვრამეტე თავი)

-ვაა აჩი-დაიძახა მისი დანახვისას და აჩის თვალებში ჩააშტერდა -რა უტიფრად მიყურებს ერთი შეხედე რა-წყნარად ამოილაპარაკა და გამომძიებელს მიუბრუნდა-ყველანაირად ეცადეთ რომ ამ ადამიანმა მთელი ცხოვრება ოთხ კედელს შუა გაატაროს .ის სიცოცხლის ღირსი არ არის.

17 წლიანო ოცნება თავი 2

ჩვენს მეზობლად ერთი ქალი ცხოვრობდა რომელსაც ძალიან შევეჩიეთ, ნაზი ერქვა და იმდენად შეგვიყვარდა ყოველ საღამოს მასთან ვიყავით მაგრამ მასთან ურთიერთობა დიდხანს არ გაგრძელებულა. რამოდენიმე კვირაშ გულის შეტევით გარდაიცვალა. მის დაკრძალვაზე მხოლოდ

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეოთხე)

ფეხით მიუყვებოდა ნაწვიმარ ქუჩებს. არ აინტერესებდა რომ სველდებოდა. ხალხი ქოლგა გადაფარებულნი მირბოდნენ რომ არ დასველებულიყვნენ. თან მას შეხედავდნენ ამზერით და გზას გააგძელებდნენ.

ჟურნალისტო! შარში ხარ... (თავი 2)

ვკანკალებ. თან ის ვკანკალებ რომ ფანჯრის რიფიდან ვვარდები და იატაკზე ვეცემი. რამოდენიმე ბოთლის ნამსხვრევს ხელში ვგრძნობ. მტკივა. მაგრამ არა გარეგანად, შინაგანად. ვდგები. ლოგინისკენ მივდივარ და საბანში გაუზრებლად ვეხვევი ისე, რომ ხელში შერჭობილ

ნია, სანდრო და ამერიკანო (სრულიად)

კიდევ ერთხელ ჩაიარა ჩემმა მცდელობამ უშედეგოდ... გაბრაზებულმა მივხურე კარები და ბარში წავედი. ანჩის დავურეკე -ანჩი სად ხარ? -სახლში ავდივარ. -გამოდი რა ,,ამერიკანოში“

უცხო ქალის ცრემლი დასასრული

ყურში ჩამჩურჩულა, ,,მორჩა,გაიარა''. გაუწყრა ცხოვრებას,აართვა ვალები, უკან დამიბრუნა რაც ჩემზე ევალა. უკვე სიხარულით მიბრწყინავს თვალები, არ მტკივა,შეხორცდა ის ძველი იარა. თურმე, მე ტყუილად მიღვრია ცრემლები, ნამდვილ სიყვარულის ახლა