გაგიჟებამდე (სრულად)

- რა თქვი? - ხმა კი დაიმორჩილა, მაგრამ თვალებში აკიაფებული ბედნიერების სხივები ვერაფრით დაფარა. - გ ა მ ო გ ყ ვ ე ბ ი! - დაუმარცვლა და დამნაშავესავით ახედა მასზე ერთი თავით მაღალ სხეულს.

ჟურნალისტო! შარში ხარ... (თავი 1)

„ კი ქალი როგორ არა... ლეა საერთოდ რაზე ფიქრობ? ალბათ იმ სიმპატიურ ბიჭზე ეხლა მოპირდაპირე კორპუსიდან რომ გაკვირდება? არა, ეხლა მხოლოდ იმაზე ფიქრობ რომ ის ხამია და ქალი არ უნახავს. ის მაგრამ ასწორებს შენ თავს მესამე პირში, რომ ელაპარაკები. თქვენც

სიყვარული ადამიანს ცვლის?! (1)

"-მომისმინე, გიგა, ყველაზე მეტად ვერ ვიტან როცა ვინმე ცდილობს თავი ჩემზე მეტად წარმოაჩინოს. შენ არა მგონია ჩემზე მეტი იყო რამით და ამიტომ თუ შეიძლება ნორმალურად, ყველანაირი უხეშობის გარეშე მესაუბრე! -სახეში სისხლმა ამასხა, ალბათ წითელი ვიყავი.

შუაღამის მზე (თავი პირველი)

გამთენიისას ძლივს ავწიე სხეული იატაკიდან, მთელი სხეული მტკიოდა და სიარული მიჭირდა. გადაგლეჯილი მაისური გავიხადე და ნელი ნაბიჯით გავედი ოთახიდან. ხელში ხალათი და პირსახოცი მეჭირა. დერეფანში, სარკეში ჩემი ნახევრად შიშველი სხეული შევათვალიერე. ზურგზე

პროკურორი მაღალ ქუსლებზე (5 თავი)

მეორე დილას ისევ მობილურის ხმა მაღვიძებს. -ქალბატონო ლეა აგენტი ვანო გახლავართ გოგონას ამწუთას შელაპარაკება მოუვიდა ვინმე ათუკა მაჭავარიანთან, რომელიც მისი შეყვარებულია.

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეჩვიდმეტე თავი)

-პაციენტს თქვენი ნახვა სურს.-აჩი ამის გაგონებისას სიხარულით აენთო და წამში პალატასთან გაჩნდა. -ბატონო, ტყუილი ვთქვი-დანანებით ამოილაპარაკა საბამ-შემეშინდა რადგან ამის ჩამდენი უარესის გამკეთებელია. -გპირდები თუ დამეხმარები უსაფრთხოების ყველა ზომას

მცველები (1)

ვიქტორიას ყვირილი მესმის,მაგრამ ვერ ვხედავ აკანკალებული მივრბივარ მისი ხმისკენ დავინახე როგორ იწვა სისხლში ძალა გამოცლილი. –ბელა ისინი აქ არიან გაიქეცი! გაიქეცი! –არა ვიქტორია დაგეხმარები.

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მესამე )

მოლურჯო, მოშავო ცაზე როდესაც გამოჩნდება ყვითელი ციური სხეული, ის თითქოს შენამდე მოდის და სულში აწვდენს მის გრძელ ხელებს. მანამ არ განებებს თავს და აფათურებს ხელებს, სანამ არ დანებდები და ყველაფერს გაუნდობ.

უცხო ქალის ცრემლი 2 ნაწილი 17-18 თავი

.ვნერვიულობ ხრისტოზე და ვნერვიულობ ელისოზე.სახლში მისულებს,ისეთი ბედნიერი იყო ელისო იმ დღის შთაბეჭდილებებით,არ დაანება ხრისტოს არაფლის თქმა,რათა არ უნდოდა ამ ლამაზი დღის ტკივილით დასრულება.საღამო ორივემ ერთმანეთის ალერსში გაატარა და დადგა დილა

ბრუნვა სივრცეში (3)

ერთიანად მოითენდა, თითქოს ძილი მოერია... მაგრამ ნიცა ხომ ხვდება ასე რატომაც არის. ძილი კი არ მოერია, უბრალოდ დღეს პირველი შემთხვევაა, როცა ასე მოეშვა, ემოციებისგან განიტვირთა. რაღაცნაირად... ნიცასეულად...