მაისის ხოჭო (4)

ეიი ელენე...სახის წინ ამიფრიალა ხელი ლუკამ და გამოვფხიზლდი -ხო -კარგად ხარ? -კი -აუუ ვილაპარაკოთ რა პატარა ბავშვივით დაიწყო წუწუნი ლუკამ. -არაფერი გაინტერესებს ჩემზე?

მიგდებული "პატარძალი" (2)

თითქოს ყველაფერი თავის ჩვეულ კალაპოტს დაუბრუნდა. აღარაფერი ხდება ისეთი რაც თორნიკე ლაშხს ეხება. მომწერა "ხარ თუ არა ორსულადო" ვუთხარი , რომ არა იმიტომ , რომ მართლა არ ვარ. ექიმთან ვიყავი. ყველაფერი ძალიან მარტივად მიდიოდა 8 აგვისტომდე.. ოთახში

"დესპოტი" ქმარი ( თავი 9 ) დასასრული

შემოდგომა უხვი და ბარაქიანი. ეს დრო ყველაზე მეტად მიყვარს, თავისი ტემპერატურურის ბალანსით და ნაყოფიერებით. ჩემს წინ გადაშლილ ამ თავლწარმტაც სანახაობას თვალს ვერ ვაშორებ. ზვრებად გადაჭიმული ციცქა-ცოლიკაური, საღამოს ბინბუნდში მის მტევნებს რომ ჩრდილი

სიყვარულისა და შემთხვევითობის თამაში. (2)

ყველამ დავლიეთ და ძალიან ძალიან მაგარი დროც ვატერეთ. - აბა ანდრი, როგორ მოგეწონა ჩვენი სიურპრიზი? ( ეთიკო ) - შენი იდეა იყო ეს ყველაფერი, ხო? მოულოდნელად ჩემს კალთაში საყვარლად აღმოჩნდა და კისერში ძლიერად მაკოცა.

მთვარე შეურიგდა დედამიწას

საოცარი ღამე იყო, თითქოს მთვარე გაიბუტა და სადღაც დაემალა დედამიწას. წვიმდა, თითქოს ჩა წამოწვა, ღამეც ასეთი ბნელი არასდროს ყოფილა... ქუჩაში მივაბიჯებდი, დაუნდობელი, ჩქარი სვლით მივაპობდი ნიაღვარს. გული გამალებით მიცემდა, ვგრძნობდი რაღაც

უცხო ქალის ცრემლი 2 ნაწილი 6-7თავი

არასოდეს მამა,არასოდეს გაპატიებ ჯიმის ბოლო ცრემლს.მის ბოლო ჩამქრალ ღიმილს.შენ მე ბედნიერება წამართვი და დამისამარე.ბიზნესის დაკარგვას ტირიხარ რადგან მხოლოდ ამ კედლების ფასი იცი?შენ,შენ როდის გაიგებ შენი შვილის ფასს მამა.როცა შენს გარშემო თავმოყრილი

უცნობი ცოლი (6)

რა გჭირს ? -დაფეთებული იკითხა დათამ -ვერ გავყვები კაცს რომელიც არ მიცნობს, მინდა ქმარი მიცნობდეს , გესმის? მიცნობდეს, არ მინდა სიყვარული. მინდა მიცნობდეს.... ვიცი დაგპირდი მაგრამ არ შემიძლია, არ ვარ ძლიერი. გესმის?! არ ვარ ...არა .... არ შემიძლია

რენესანსი (5)

ყველას ჰქონდა რაღაც საიდუმლო. ის კუნჭულები, რომლებიც დიდის ამბით ჩარაზეს. ისე, თითქოს ვერავის შეეძლო იქამდე მიღწევა, მაგრამ ის კი არ იცოდნენ, რომ ოდესღაც ვიღაც ისეთები გამოჩნდებოდნენ მათ ცხოვრებაში, რომლებიც იმდენად მამაცები და გონიერები

Lunae Lumen #8

ჩუმად ვქვითინებდი. -ჩემო პატარა, არაფერს არ დაგიშავებ... უბრალოდ ხელზე მოგეფერები... როგორ გატკინე. ნუ გეშინია... ოღონდ ეგ არა, სესი... ოღონდ ეგ არა... ჩემი ნუ გეშინია... უბრალოდ მოვალ და არაფერს არ ვიზამ, გეფიცები. შენს თავს გეფიცები...

გინდა მძღოლი გავაგიჟოთ

გინდა მძღოლი გავაგიჟოთ? - ჩასჩურჩულა გიომ ანუკის. - როგორ? - ჩშშ.. ოღონდ არ დაიბნე და ამყევი.