სიყვარული, ტკივილი, იმედგაცრუება (თავიIII)

ამდღის,შემდეგ ჩემ თავს პირობა მივეცი,რომ ამ ადამიანს ჩემი თავიდან ამოვაგდები,დავივიწყებდი ამ გრძნობას რომელიც სიარულის,ფიქრის,ლაპარაკის და ჭამის საშუალებას არ მაძლევდა. სამუდამოდ ავიღებდი დავკუწავდი და ჩემი ცხოვრებიდან გავშუვებდი.მარგამ ეს იმაზე

სანშაინ (მე-6 თავი)

ადამიანებს, ძალიან იშვიათად გვეკუთვნის შეგრძნებები, რომელთა გამეორებაც ასევე ძალიან იშვითად ხდება. მარტივად რომ ავხსნათ, ეს შეგრძნებები-ერთჯერადია. აი მაგალითად, პირველი კოცნა. ვერასოდეს იქნება სხვა დანარჩენი პირველის მსგავსი.

ღამის სტუმარი 3

-აქ რატო მომიყვანე? სასოწარკვეთილი ხმით ვკითხე და ნაბიჯს ავუჩქარე -მეგონა მოგეწონებოდა,გაერთობოდი,რა მოხდა აღარ მეტყვი.აბუზღუნდა,სასმელისგან გაბრუებულს უჭირდა სიარული,ცდილობდა არ ჩამომრჩენოდა,მაგრამ ვერ მომყვებოდა, ეზოში შევიპარე,ნასვამს ხელი

უცხო ქალის ცრემლი 2 ნაწილი 11 თავი

---მე მზად ვარ თქვენი თხოვნა შევასრულო და შეწყდეს წვიმა,მაგრამ ერთი სურვილი უნდა შემისრულო,უნდა დამთანხმდე. ---მზად ვარ, ყოველი თქვენი სურვილი შევასრულო წვიმების დედოფალო.თინიმ თვალი გაახილა და ელისოს შეხედა,ელისომაც თვალი ჩაუკრა და ორივემ გაიცინა

საბედისწერო გასეირნება. თავი 2

7 წლის ვიყავი როდესაც დედაჩემი გარდაიცვალა. ყველაფრის დაძლევა მარტომ მომიწია, მამაჩემი ჩემს დაბადებამდე გარდაიცვალა ტუბერკულიოზით. მახსოვს რამდენჯერაც გაიხსენებდა დედაჩემი მას იმდენჯერ ცრემლები მოადგებოდა თვალზე.

დაასხი თუ ძმა ხარ!

ბარბარა. გოგონა რომელსაც არასოდეს სჯეროდა სიყვარულის. უნდოდა კარიერა და პოპულარობა. სიყვარული მხოლოდ ერთგვარ გართობად მიაჩნდა. ჰყავდა უამრავი ყოფილი და თაყვანისმცემელი. არასოდეს შეხვედია ბიჭს რომელიც მართლა მოეწონებოდა, სიყვარულზე ხომ ლაპარაკიც

ბავშვობის სიყვარული -7-

ჩემი კომის გამო ადვილად მიხვდებოდით,რომ უნივერსიტეტში ვერც ერთ ლექციას ვერ ვესწრებოდი, რის გამოც ლექტორები ჩემს ოჯახს დაუკავშირდნენ. რათქმაუნდა, იმ პერიოდში არავინ იცოდა როდის გამოვჯანმრთელდებოდი და ჩემმა მშობლებმაც უნივერსიტეტს დაზუსტებით ვერაფერი

ჩემი სიყვარულის ისტორია (სრულად)

ომას ვუყვარდი,მეც მიყვარდა,ერთმანეთი გვიყვარა. სულმოუთქმელად. ყველაზე მტკკივნეულად. წარმოუდგენლად გვიყვარდა. იყო ჩვენს ურთიერთობაში რთული პერიოდებ. იყო ჩხუბიც,იყო დავიდარაბაც,ყველაფერი იყო.

დასასრულის დასაწყისი ნაწილი 3

გონების დაკარგვის ზღვარზე, ყველა წამს მნიშვნელობა აქ მიწაზე ვეცემი და შოკურ მდომარეობაში ვარ ჯერ-ჯერობით ტკივილს ვერ ვგრძნობ ვცდილობ მანქანი ნომერი დავიმახსოვრო გამომდის... ტკივილი უფრო და უფრო მაწვება ვცდილობ პანიკაში არ ჩავარდა ჩემ სხეულს დავყურებ

ვარსებობ რომ შეგიყვარო -თავი 8

დილიდანვე ველოდებიდი დამიანეს შეტყობინებას,ზარს ან მოსვლას თუმცა არა! უკვე შუადღე იწურებოდა და არ ჩანდა .პირველად ხდებოდა ასე მთელი შვიდი თვის განმავლობაში .ვნრვიულობდი და ამას უკვე მარიამიც ხვდებოდა . -ვაიმე ელენე დაწყნარდი გოგო რა იყო -აუ მარუს