აღიარებული სიყვარული

და უცებ ვხედავ, როგორ მოემართება ჩემსკენ, აბჯარ-იარაღ ასხმული, მაღალი მთასავით მამაკაცი. სისხლში, კვამლში, ტყვიებში, ხმაურში ნაცნობი სილუეტი შევნიშნე და ჩემში რაღაცამ გაანათა. იმედი ჩამესახა არა გადარჩენის, არამედ სიმარტოვიდან თავის დაღწევის.

Never miss a chance to dance(XVI თავი)

სასტუმროდან გავვარდი და უკვე გზის გადაკვეთას ვაპირებდი, როდესაც ვიღაცამ ხელში მაგრად ჩამავლო ხელი... მაქსიმე იყო... -ხელი გამიშვი! -ერთი წუთით მომისმინე და აგიხსნი ყველაფერს!

მაისის ხოჭო

მთავრდება ჩასხდომა რეისზე აშშ-თურქეთი.მგზავრებს გთხოვთ დროულად გამოცხადდეთ გასასვლელთან. მე და ჩემი ძმა მომღიმარი სწუარდესასკენ მივიწევთ,ბილეთებს ვაწვდით და თვითფრინავში ავდივართ.ორივე ჩვენს ადგილს ვიკავებთ.ჩანთიდან წიგნს,აიპოდ და მარკერს ვიღებ.ამ

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . ( მესამე თავი )

სარკეში ვიყურები და ჩემს თავს ვათვალიერებ . მწვანე თვალები ,შავი ხვეული თმა , წვრილი წელი და გრძელი ფეხები . ანარეკლს კმაყოფილი შევცქერი და სახელზე ღიმილი დამთამაშებს . ეს ბედნიერება დიდხანს არგრძელდება რამოდენი საათის წინგანვითარებული მოვლენები

უცხო ქალის ცრემლი 2 ნაწილი 3 თავი

ძლივს,ძლივს გაიღვიძა ჩემმა მეგობარმა,ხალხოოოო მე მეგობარი დავიბრუნე გაწმენდილი გონებით,ჩემი ხრისტაკო დამიბრუნდა იმ ბნელ სამყაროდან,სადაც იყო ჩაკეტილი ბნელ ლაბირინთებში.ხრისტო იცინოდა და აწყნარებდა,პირზე ხელს აფარებდა.ბოლოს ერთმანეთს გადაეხვვია

ლიზას ახირება! (2)

უნივერსიტეტი როგორც ყოველთვის დღესაც არ ღალატობს თავის ჩვევებს და სასტიკად მოსაწყენია. საშინელებაა იჯდე მზია მიქელაძის ლექციაზე. ამას მირჩევნია ბებიაჩემის ბავშვობის ამბებს ვუსმინო დაუსრულებლივ და თან უკლებლივ ყველას, არ ვხუმრობ მართლა მირჩევნია.

ბაბუაწვერა სრულად

ტუჩებმოწკურული ვიდექი კარადის წინ და საკუთარ თავს ვეკითხებოდი -რა უნდა ჩავიცვა ამ ამინდში,-გარეთ არ ციოდა მაგრამ მალე გაწვიმდებოდა -საყვარელო შეიძლება შემოვიდე? -კი მამიკო შემოდი,-კარში მამა რომ დავინახე ცოტა დავმშვიდდი -რამოხდა პრინცესა?

"დესპოტი" ქმარი ( თავი 7 )

არ შეგეშინდეს ის მე ვერაფერს დამიშავებს ძვირფასო, სახლის უკან გავალ გავუშვებ და დავბრუნდები. -ცოცხალს უშვებ? ვეკითხები გაოცებული -ხო! რას გვიშავებს წავიდეს თავის გზაზე. -შენ როგორც გინდა, ჩემთვის სულერთია. ვეუბნები ცოტა დამფრთხალი. ვაითუ ისევ

შრამიანი წარსული 2 ნაწილი 4 თავი

გვერდძე სასახლის დაცვამ ჩამიარა, მაგრამ ყურადღებაც კი არ მომაქციეს. ჰმ საინტერესოა.... სასახლისკენ ავიღე გეზი,სასახლის ბაღს ჩავუარე, როდესაც მსახურები შემხვდნენ, ერთ-ერთი ვიცანი, როცა აქ ვიყავი დავმეგობრდით კიდეც, აქაურ ამბებს

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 6)

ვუყურებდი ჩემთვის ყველაზე სანატრელ თვალებს და ტკივილის გარდა ვერაფერს ვგრძნობდი. ტკივილი ისეთი სიძლიერით იყო ჩამსხვრეული ჩემს სხეულში და მისი ნაწილები იმდენად ღრმად მქონდა თითოეულ უჯრედში გამჯდარი, ამოსუნთქვასაც ვერ ვახერხებდი.