შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთერთმეტე თავი)

-შვილო, ემილია-განაგრძობდა ძახილს მაგრამ ხმა ვეღარ მიაწვდინა შვილს ემილია დაბრუნდა სამსახურში და ფიქრში გართული აივანზე ყავას შეექცეოდა, როდესაც ნაცნობი ხმა მოესმა. -რას აკეთებ აქ? -ვერ ხედავ ყავას ვსვამ -მაშინ ასე გკითხავ რაზე ფიქრობ?-მომხიბვლელად

როცა თვალებში ჩაგხედე (4 თავი)

- ემაა! რაგაცინებს?- დაიყვირა ნიკამ,- ვერხედავ კინაღამ დაიხრჩო. - ჩუმად ბიჭო ნუ უყვირი, - შემომხედა გაწუწულმა და ფერდაკარგულმა დემემ. - ბიჭო კინაღამ დაიხრჩვე. - აუ, დემე , მაპატიე რაა, მეგონა ხუმრობდი...

ცის ცრემლები

ერთხელ წვიმდა, წვიმდა გადაუღებლივ,თითქოს არავის უნდოდა გაჰკვირვებოდა მაგრამ კარგად თუ დაუკვირდებოდით შევამჩნევდით, რომ ცა ტიროდა,თითქოს რაღაცას დასტიროდა დედამიწა. ქუჩაში არავინ იყო,თითქოს ყველა თანაუგრძნობდა და ცდილობდა გარეთ ყოფნით

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 3)

მაგრამ მჩხვლეტავმა ტკივილმა მიმახვედრა რომ ფუჭი იყო ჩემი იმედი, რომ მოლოდინს ვერ გამიმართლებდა ჩემი შავთვალება. ჩემი.. ჩამეცინა! სიმწრით.

ფერები ?! ...14...

ალექს- ისეთი ხმით ვთქვი მეც რომ ვერ ვიცანი -იზი...შენ... რატომ არ მითხარი...-საყვედურნარევი ხმით მითხრა და სავარძელში ჩაჯდა. -რა ხდება... რამე სერიოზულია? მე... ისევ ოპერაცია?- ჩამწყდარი ხმით ძლივს გადავაბი სიტყვები, ჩემი გულის ხმას ყურებში ვისმენდი

ნაცრისფერ ფერში გამოწყობილი ქალბატონი

ესეიგი ეს ისტორია არის ნაცრისფერ ფერში გამოწყობილი ქალბატონის შესახებ , რომელიც არ ასვენებს ინდიანას შტატში მდებარე , ვილარდის ბიბლიოთეკას. პირველად მოჩვენება შეამჩნიეს 1937 წელს ღამის სამ საათზე როდესაც ღამის დარაჯი შევიდა საწყობში გათბობის

ცეცხლოვანი ტანგო /7თავი

წამოვიწიე და მის ფეხებს შორის მოვთავსდი. ტუჩებს რიტმულად ვამოძრავებდი მისაზე და ისიც განაბული იყო ჩემ მკლავებში. არ მაინტერესებდა არავინ და არაფერი. ტუჩებს მოშორებული მის ყელს დავაკვდი. გემრიელად ვკოცნიდი და ვკბენდი,მის ფაფუკ კისერს. კვნესის ხმა,რომ

ქაოსი ანუ "ინი და იანი" II (სინათლე ჯოჯოხეთში)

არც დაიბადება -ვსვამ კოქტეილს და თვალებს ვაშტერებ , სადღაც შორს . ჩემში ერთდროულად დაიწყეს რაღაც უცნაურმა არსებებმა წვა .ეს იყო შეგრძნება რომელიც პირველად მქონდა . ჩემში ერთდროულად იფეთქეს სასოწარკვეთამ , გაკვირვებამ და სიცხემ . -არ არსებობს ემბერ

Lunae Lumen #2

ტატუებიანმა გაიღვიძა. მინდოდა, მისთვის ყველაფერი გამომეკითხა, მაგრამ ის ამისთვის ზედმეტად ემოციური გამოდგა. როგორც კი მარტო დავრჩი(მადლობა ღმერთს, ანდრე არსად არ მიდიოდა და ძლივს გავუშვი მაღაზიაში, ძალით), საავადმყოფოში გავვარდი და მის პალატაში

ბიზნეს ვუმენი (თავი 18)

-რა გვინდა? -რაააა ....და ....-ინტერესით ვრუნდები მისკენ უკვე გამოფხიზლებული-კაი ეხლა არ დაიწყო ოღონდ-მაპარებს თავის ჭკუით-შენმა კლასემლა თეამ დარეკა გუშინ, გეძინა და არ გაგაღვიძე, მითხრა, რომ შეკრება უნდათ სადმე, რომ კლასლები შეხვდრა ქონდეთ რა....