გვირილას გავხარ (თავი პირველი)

ბევრჯე მიფიქრია, რომ მცენარე ვყოფილიყავი. მართალია ცოტა სულელურად მოგეჩვენებათ მაგრამ, დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი რომელიმე ლამაზი და ყველასათვის საყვარელი მცენარე. ეს მხოლოდ მოწონებაზე კი არა უკვე ნატვრად გადამექცა. არსებობენ ძალიან ბევრი ადამანი

დაუმსახურებელი უბედურება (2თავი)

შხაპის ქვეშ იდგა, უემოციო სახით სველი ტანზე პირსახოცი შემოიხვია და საძინებელში გავიდა, სველი თმიდან წურწურით ჩამოსდიოდა წვეთები, თმაზე შემოიხვია პირსახოცი, თხელი ხალათი შემოიცვა და დაღლილი სახით ჩაეშვა ლოგინში. ფანჯარა გამოაღო და სიგარეტს მოუკიდა,

ცეცხლოვანი ტანგო/6თავი

გამოცდილი ქალივით ვნებიანი ხმით ამომხდა ერთადერთი სიტყვა. –მინდიხარ!–თმაში ხელები შევუცურე ტუჩები გავისველე და მისას შევახე. გული ამოვარდნას მქონდა! ვიცოდი,ვიცოდი ეს ამბავი ცუდად დამთავრდებოდა! ვიცოდი,რომ მის მკლავებს ვერ ავუვლიდი გვერდს,ვიცოდი,რომ

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაორი)

აბა, პირველად სად მივდივართ, მონასტერში თუ თავშესაფარში? - როგორც იქნა დასერიოზულდა ვაჟი. - მტვრიანი ვარ, თან დაღლილიც. ჯობს თავშესაფარში მივიდეთ. მონასტერში ხვალ ავალ. თან არც შესაბამისად ვარ ჩაცმული! - ჯინსის სარვლის ალაგ-ალაგ ამოგლეჯილ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრეე თავი)

-ზედმეტად ..-ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ თქვა-დებილია (უკეთესი დასახასიათებელი სიტყვა ვერ მოძებნა)და ყველაფერს არასწორად გებულობს. -და მაშინ რატომ ამუშავებთ აქ? -უბრალოდ კარგად ხატავს და დიზაინის მხრივ ნიჭიერია-გადაუჩურჩულა და ეშმაკურად გაიღიმა

იმედი ! თავი მეორე

ანამარიამ თვალები ზანტათ გაახილა და გონებაში ლინდას სიტყვების გადახარშვა დაიწყო... იმის გააზრება რომ მისი პატარა გოგონა ავტოკატასტროფაში დაიღუპა შიგნიდან ჭამდა და ანადგურებდა კვლავ ცრემლებმა გაიკვალეს გზა მის სახეზე .. -ვიღაც არაკაცი ცრემლებად არ

Iunae Lumen #1

იმ ღამით ბევრი დავლიე. რას სვამდი ისიც კი არ მახსოვს. რა ჯანდაბად წავედი მაინცდამაინც იქ, ბარში არც ეგ. მახსოვს, დაკარგული სიყვარულის სადღეგრძელო გადავკარი ბოლოს, მარტომ. ეულად. არაფერი არ მახსოვს მანამდე... გარდა სროლისა.

როცა თვალებში ჩაგხედე ( 2 თავი)

ჩემი ამბავიც ამ დღიდან დაიწყო. სახლის დალაგებით გამოწვეული დამღლელი დღეების შემდეგ როგორც იქნა ნამდვილი არდადეგები დამეწყო. არდადეგებში არ ვგულისხმობ გართობას და მეგობრებს, აქ უფრო უსაქმურობა იგულისხმება, რაც დიდად არ მომწონს. ვცდილობ დღეები

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 7

მაგასაც ვნახავ.-დავემუქრე გულში. სიტყვა დასრულებული არ მქონდა ტანზე ცივი სითხე რომ ვიგრძენი და წუთით სუნთქვაც შემიწყდა. ახლა ჩემი დროა. თავიდან ფართხალი დავიწყე მერე კი ერთბაშად მოვდუნდი და ფსკერისკენ წავედი. თვალები ოდნავ გახელილი მქონდა და

ცხელი სუნთქვა...

გამიშვი, გამიშვი გთხოვ, მე არაფერი დამიშავებია, არ ვიცცი რა გინდა ჩემგან, გთხოვ გამიშვი, ვერ გხედავ, გეფიცები არ ვიცი ვინ ხარ... უსასრულო სიბნელეში უმისამართოდ ვკივი და ვკანკალებ, ვგრძნობ უეცრად როგორ მეხება ყინულივით ცივი თითები, მერე კი უეცრად