სულით ლამაზებიც იბადებიან 3

დილით ნატალია ტელეფონის ზარმა გააღვიძა. უცხო ნომერი იყო . თავიდან შეკრთა და მერე მალევე მოეგო გონს და უპასუხა : -გისმენთ -ჯერ კიდევ შერჩენოდა ხმაზე ძილის კვალი. -გამარჯობა, ნატალია ჭინჭარაულს ვესაუბრები?

აფროდიტას ბრალია(თავი პირველი)

ხალხი ჭიანჭველებივით ირეოდა, ყველა ჩქარობდა საქმის დროულად დამთავრებას და სახლში წასვლას. ერთ პატარა, კოპწია სახლში დიასახლის დიდი ამბავი გაეჩაღებინა, ხან ქურას დასტრიალებდა, ხან სალათს ჭრიდა, ხან თავის ქალიშვილს უყვიროდა: -როდის უნდა ისწავლო

მარრიამი ( სრულად)

-ჯანდაბა უგონოდ მეძინა, რა ჯანდაბა დამემართა. საკუთარ თავს ელაპარაკებოდა ახალგაღვიძებული და არაფერი ახსოვდა გარდა იმისა რომ ბოლო ჭიქა ღვინის მაგივრად ასიგრამი არაყი დალია, ის ერთი ჩვეულებრივი ასპინძლი გოგო იყო, უჩინარი და არაორდინალური, ერთფეროვანი,

თურქი(თავი 3)

-კარგი რა, სამი დღის წინ პანიკები დაიმართე გათხოვება რომ გიხსენეს და დღეს ჩემმა ლურჯმა თვალებმა მოგხიბლა? -ისე თვალები მართლაც კარგი გაქვს -აჰაჰა მოგეწონე? აჰ ქრისტინე ფრთხილად იყავი შენ დაგებულ მახეში შენთვითონვე არ გაება.

შემომიშვი IV

მეგობრებო ვიცირომ ძნელია ახალ უფროსთან შეგუება თუმცაღა მინდა გითხრათ,რომ ბატონი დათა თავისი საქმის პროფფესიონალია დ აისეთივე ტემპით გააგრძელებთ მუშაობას,როგორც აქამდე. ღიმილიანი სახით ცაამთავრა მონოლოგი და აქ უკვე ახალ უფროსს გადასცა სიტყვა.

ნამდვილად ღირს ყველაფერი...

ის, რაც ახლა უცებ მივჯღაბნე. რეალურ მაგალითზეა დაფუძნებული, მართლაც, რომ ასეთი შემთხვევა ძალიან ბევრს ჰქონია, იმედი მაქვს გაითვალისწინებთ ქვემოთ მოყვანილ რჩევას, ჩემი პირველი ისტორიაა, შეიძლება ჩანახატიც ეწოდოს და ყველანაირად ვეცადე, რომ რეალურ

მაბედნიერებ! (16 თავი)

-ალექსანდრე ალუჩა მინდა-წამოვყე თავი და ალექსანდრეს გაღვიძება ვცადე. -ამ შუა ღამისას რა ალუჩა აგუტყდა დაიძიბე რა-ამოიზმუვლა და გვერდი იცვალა. -ხეპრევ ადექი და ალუჩა ამომიტანე მაცივარშია-ვუთხარი და თავში წამოვუთაქე. -თქვენი კაპრიზები შემიწირავს მე

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მეშვიდე)

საოცრად ესიამოვნა ცხელი აბაზანა, გატრუნული იწვა და ფიქრობდა უცბად დატრიალებულ მოვლენებზე. მიუხედავად იმისა, რომ ლანას ერთფეროვანი ცხოვრება არასდროს ჰქონია და ყოველთვის ყველგან ახერხებდა თავის დამკვიდრებას, მაინც გრძნობდა, რომ ყველაფერი

შეცდომა თუ ბედისწერა (თავი 3)

ფეხზე წამოვხტი და დავლურის სოლოთი შევვარდი იოსთან და გაბისთან,თან ვყროყინებდი: -ქორწილია... გრიალიაა.. გრიალიი... ტრიალიიიიი იო ამყევიიი-თან დავლუსრს ვცეკვავდი და თან იოს ვეჯიკავებოდი რომ ფეხზე ამდგარიყო. და ახლა უკვე ორ ხმაში დავიწყეთ -ქორწილია

1998 #ტასასო

ანასტასიას გაეცინა. -ჰო, დაგირეკავ. და ის იყო, უნდა გატრიალებულიყო და წასულიყო, რომ ნიკუშამ მოატრიალა და მკლავებში მოიქცია: -მოიცა, მოიცა! რა დაგვავიწყდაო? შენ არ გიყვარვარ? ანასტასია გაწითლდა და თავი ჩახარა. -არა, არა, ქალბატონო! ეგ ვერ