მოსწავლის ნათლია (თავი 2)

ბავშვები მალე გაისტუმრა, თუმცა თვითონ გვიანობამდე შეყოვნდა სამსახურში. გადაწყვიტა, შაბათ-კვირას კარგად დაესვენა, ამიტომ პროექტის გეგმა იმ დღესვე დაასრულა. უკვე 10 საათი ხდებოდა სამსახურიდან რომ გამოვიდა. აპრილის თბილი, საღამო იყო. ოდნავ ჟინჟლავდა

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მეხუთე)

როდესაც ლანამ ცურაობით გული იჯერა, სასტუმროში დაბრუნდა. თან ეჭვის თვალით ათვალიერებდა იქაურობას, ეშინოდა ალექსანდრე კიდევ არ შემომეფეთოსო და გულში ბედს წყევლიდა. რაღა მაინც და მაინც ერთ სასტუმროში მოვხვდითო.

1998 #დასაწყისი

-კარგად მომისმინე. ეს გაფრთხილებაა. ისევ შენსავე საკეთილდღეოდ. ეს ძალიან, ძალიან ბინძური საქმეა და თუ ამ ჩანაწერის მოსმენა დაიწყე, ჯობია ახლავე გათიშო, ფირი სადმე მოფარებულ ადგილას დაწვა და ცხოვრება ისე გააგრძელო, თითქოს არაფერი მომხდარა

პირველად რომ დაგინახე...(19)

-ხო იცი რო ვერ ვიტან სენტიმეტალურ რაღაცეებზე ლაპარაკს, რო მოგიყევი... -პირველად რომ დამინახე? -ხო. -რა მოვყვე? -ეხლა მე მომაყოლებ ისევ? -არა. მარა არა მგონია მოგეწონოს ის რასაც გაიგებ.

პროფესორი მეტიჩარა(სრულად)

კინგ კონგისხელა ნაბიჯით მივიწევ წინ, ცაზე შავი ღრუბლები იყრება და თანდათან მერევა შიში, საგულდაგულოდ გაკეთებულ ვარცხნილობას სერიოზული საფრთხე ემუქრება. არა, ოღონდ ახლა არა ღმერთო! მე საცოდავი ათასში ერთხელ თუ მივჩლარტუნებ ქორწილში, ამ ჩემს

მარიამი (4)

ებრძვოდა საკუთარ სურვილებს, მიუხედავად ყველაფრისა ვერ ივიწყებდა იმ მოგონებებს რაც ანასთან აკავშირებდა, და მაინც, არავისთან და არასდროს შეუმჩნევია რომ ანას გარეშე ყოფნას განიცდიდა, მის ცხოვრებაში მხოლოდ ის შეიცვალა,

თურქი (თავი 1)

ოთახის შუაგულში ვიჯექი, ტირილისგან სუნთქვა მიჭირდა. ჩემი პატარა და ცდილობდა დამხმარებოდა მაგრამ ჩემს პრობლემას ვერავინ უშველიდა. როდესაც მამის ნათქვამი სიტყვები მახსენდება გული მეფლითება. თურმე რადგან მე თურქი ბიჭი შევიყვარე ამით გაბაშვილების

ასაკი ყველაფერს ცვლის (17დასასრული)

დაბადებისთანავე დედის მკერდს ინსტიქტურად მიაგნო... სულ ტყუილად ააცმაცუნა პაწია ტუჩები რძე აღარ ჰქონდა დედას. ცოტა იტირა. მერე გაიტრუნა დედის გამხდარი სხეულიდან გადმოსული სითბო საბნად გადაეფარა და ჩაეძინა.

მოსწავლის ნათლია თავი 1

მეგობრებო, უპირველეს ყოვლისა, ვისაც კიდევ გახსოვართ და ვინც განაწყენებულები ხართ ჩემზე, დიდი ბოდიში. ბოდიში, რომ ვერ დავამთავრე „ჩემი ერთ საათიანი მონსტრი შეყვარებული“, ძალიან მძიმე და რთული პერიოდი მომიწია ზუსტად მაშინ, როცა მისი წერა დავიწყე და

სიყვარულიდან დიდ ჟურნალისტიკაში. 1

,,სიცოცხლის ფასადაც რომ დამიჯდეს მაინც მოვიგებ ამ ომს’’ ეს იყო ბოლო სიტყვები ვარდისფერ ბლოკნოტში და ეს იყო ნამდვილი ტრაგედია ისეთი პატარა ქვეყნისთვის, რომელსაც საქართველო ქვია. ვერავინ წარმოიდგენდა, ყველაზე ცუდ ფიქრებშიც ვერ დაუშვებდა, რომ