თამაში თავი 6

ყველაფრის მოყოლა თავიდან მომიხდა, დასაბამიდან აქამდე ის კი იჯდა და უბრალოდ მისმენდა, სახის გამომეტყველებიდან ვერ შეატყობდით რას გრძნობდა გაოცებული იყო თუ შეშფოთებული, არაფრის მთქმელ თვალებში ვუყურებდი და ვყვებოდი, ვლაპარაკობდი და ვლაპარაკობდი,

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე თავი)

შოკირებული ვიდექი და და თვალებგაფართოებული ვაკვირდებოდი ხან ნუცას, ხან კიდევ მის გვერდით მდგომ ალექსანდრეს. გაბრაზება, სიხარული, და იმდეგაცრუება ერთდროულად დაატყდომოდა თავს ჩემს ცნობიერებას. დაახლოებით ინდური სერიალის პროტოტიპი შეიქმნა. სამი

დაუმორჩილებელი (თავი 7 )

-რაც გინდა კარგად იმახსოვრებ.ადექი ხვეწნას აღარ ვაპირებ იცოდე სამამდე ვითვლი. ერთი ,ორი,სამი სწრაფად დათვალა და ისე სწრაფად რომ ადგიმასაც ვერ მოასწრებდა სწრაფად გადახადა საბანი და მიხვდა როგორ გადაეყლაპა ნერწყვი ღამის პერანგში გამოწყობილი სხეულის

პირველად რომ დაგინახე... (4)

-არა... გაგიჟდი შენ... სუ გამოყ**ვდი?!!! რას აკეთებ რას!! გონზე მოდი, რა ცოლად მოვიყვანო მამა! -გაგახსენო როგორ მოკლა მამამისმა დედაშენი? -ცოლად არ მოვიყვან... ცხოვრებას გავუმწარებთ არა მარტო მამამისს არამედ ლიზისაც! გესმის?!! ამან რაღა დააშავა,

First hug (თავი 2)

გამახსენდა და წავიღიღინე, ფიქრებში გავერთე ისე რომ ადას სახლამდე, როდის მივედით ვერც გავიგე. ადა დაგვემშვიდობა და მანქანიდან გადავიდა. როდესაც მე და დედა შინ დავბრუნდით, სახლში შესვლისთანავე გახდა დავიწყე და აბაზანაში შევედი, ძალიან მეძინებოდა,

ასაკი ყველაფერს ცვლის 4

ჩემზე მეტად თურმე ერთი ტრენერი იგვიანებდა და კარები რომ გაიღო აუდიტორიაში კი ის ზემოთხსენებული ტრენერი შემოვიდა ყველაფერი ერთიანად დამავიწყდა ჩემზე მაღალი თმაგადაპარსული ულამაზესი თვალებითა და ცხვირით მამაკაცური ბოხი ხმით მოიხადა ბოდიში და ტრენერებს

ძველი პიანინო - 57

ფიფომ სანოვაგით ხელში ძლივს შემოეტია მხატვრის სახელოსნოში. ერთი პატარა პაკეტი ჩამოუვარდა საიდანაც სამედიცინო ნიღბები და ხელთათმანები გადმოიყარა. წამიც არ შეუყოვნებია ისე გამოაცხო ახალი ტყუილი: -ჩემს მედ.ექსპერტს შევპირდი რამდენი ხანია და ვეღარ

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი11. ბოლოს წინა)

შემდეგ? შემდეგ ისევ ბედნიერად გააგრძელეს ცხოვრება და მეგობრებთან ერთად იყვნენ ყოველთვის ყველგან. ერთი მათგანიც რომ არ ყოფილიყო იქ არც დანარჩენები წავიდნოდნენ. აი ასე გრძელდებოდა მათი ცხოვრება ყოველთვის ერთად არანაირი ჩხუბი, ბევრი სიცილი, ბედნიერება

სინათლის სხივი წყვდიადში (5)

რამდენიმე წუთით თითქოს დრო გაჩერდა, ამ მომენტში საკუთარი თავი მძულდა რადგან არჩევანი უნდა გამეკეთებინა სიმართელე მეთქვა თუ ტყუილი საუკეთესო მეგობრისთვის. შემაწუხებელი სიჩუმის გამო საუბარი ელისმა დაიწყო

ცხოვრება მშვენიერია

მე ვარ ნინი 16 წლის 11 კლასელი მაღალი ყავისფერი თმით და ყავისფერი თვალებით,ჩემი მეგობარია სალო ჩვენ ბაღიდან ვმეგობრობთ სალოც არის 16 წლის მაღალი ყავისფერი თმით და მწვანე თვალებით .ორივე ვცხოვრობთ ბათუმში ერთ ქუჩაზე და ერთ სადარბაზოში. დღეს მე და