ერთმანეთისთვის (თავი 8) (ვიცეკოთ ტანგო, ან კიზომბა)

არ ვიცი რა დავწერო, როგორ გითხრა, რომ წავედი. როგორ გითხრა, რომ ყველაფრის შესაცვლელად მომიწია ამის გაკეთება. რატი, ჩემს სუნთქვას აკლიხარ ამ წამს, ჰაერი მაკლია, რომლითაც ვცოცხლობ, მაგრამ არ შემიძლია დარჩენა, ვერ დავრჩები. ვერ ვუყურებ ყოველ დილით

ჭირვეული 8

-შენ და სესილია საილასი?-ვალერიას თმა აებურდა და სხეულში უსიამოვნოდ გასცრა -რას სულელობ ვალერია?-განაწყენდა ბიჭი -არაფერსაც არ ვსუელობ -ვალერია რამოხდა არ შეიძლება მეც ვიყო

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 2

-ახლა რაღას აპირებ - ამოიოხრეს ერთხმად. -ნახავთ-ვუთხარი და იმ არსებისკენ გავემართე ჩემს ნერვულ სისტემას რომ ანადგურებდა. -აი თურმე სად ყოფილხარ ძამიკო,იცი მათემ დამირეკა ძალიან გაბრაზებულია.ასე მითხრა წუხანდელი გიჟური სე*სის შემდეგ აღარც კი

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეშვიდე )

დილას რომ გამეღვიძა ვიღაცის ძლიერი მკლავები მეხვეოდა. პირველად ვერ გავიაზრე ვინ იყო , შემდეგ კი მივხვდი რომ ალექსანდრეს ქონდა თავი ჩარგული ჩემს კისერში. მშვიდად ეძინა და ტკიპასასვით ვყავდი მიკრული . არა რომ დააკვირდე ცუდი ბიჭი არ არის. შავი თმით და

ბიზნეს ვუმენი (თავი 5)

სალომე რომ მომწყდა და ვიღაცას ჩაეხუტა ტანში ერთიანად დამიარა ბრაზმა. მისი ესეთი ბედნიერი სახე ისეთი საშინელი დასანახი აღმოჩნდა ჩემთვის, რომ საკუათარ თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი და იქამდე მივედი ლამის სალომეს ხელი დავავლე და ძალიათ მოვგლიჯე იმ ბიჭის

დაუმორჩილებელი (თავი 5 )

-შენ რა ნარკოტიკი მომეცი ? ძლივს ამოილუღლუღა და თვალები მიენაბა -ხო წამალზე უნდა შეგსვა.. დამაწყნარებელია .დაისვენებ და იქნებ სამუდამოდ დაგაწყნაროს და ჭკუა მოგცეს. -მე ისედაც ჭკვიანი ვარ.ძლივს გასაგონად თქვა და ენა აეხლართა. ლევანი უფრო ახლოს

ილიანა(6)

ნელი ნაბიჯებით მიუყვებოდა გზას და ფიქრობდა მომხდარ მოვლენებზე.საფიქრალი ბევრი დაუგროვდა.სეიდი გამოუტყდა,რომ მოსწონს,გამოდის,რომ მისი გრძნობა ცალმხრივი არ არის.რა კარგად ეძინა გუშინ,სიზმარიც კი არ უნახავს.დარლა ისეთი სხვანაირია, სეიდი მართალი იყო,მას

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 1

მახსოვს 5 წლის, რომ გავხდი მშობლების საუბარს მივაყურადე. ვიცოდი, რომ კარგად არ ვიქცეოდი, მაგრამ მაშინ ხომ ბავშვი ვიყავი თან ცნობისმოყვარე, თავის შეკავება თქვენც გაგიჭირდებოდათ თუკი თქვენზე ისაუბრებდნენ. პატარა სულელი და ცნობისმოყვარე ვიყავი,

შეგეჩვიე 30

დადგა დღე რომელმაც ან ჩვენი ან ვიქტორიას ბედი უნდა გადაწყვიტოს. ნერვიულობისგან დილიდანვე პირი მიშრება. თებეა მხოლოდ მოსალმებით შემოიფარგლა. -ნატუკა მოვა მალე, ბავშვს მე მიტოვებს. სახლში უნდა დავრჩე სხვა რა გზაა სასამართლოში ბავშვებს არავინ

საწოლში მტერთან(ნაწილი 5)

გვიან დავიშალეთ.  მეგობრებს დავემშვიდობე და ალექსთან ერთად სახლში წავედი. მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია, ალექსი ჩაფიქრებული ჩქარა მიაბიჯებდა, ჩემთვის ერთხელაც არ მოუხედავს.  სახლში შევედით. -ძილი ნების-