ცხრამეტი წლიდან

ვერ ვიტყვი ფეხებზე თთქო ასეა თუ ისეა თქვენ მაინც ის ადამინები ხართ,რომლებმაც რაღაც შემძინეს,ცუდის და კარგის გარჩევა მასწავლეს...ყველანი ძალიან მიყვარხართ,შენ განსაკუთრებით,მაგრამ სიყვარული არაფერია იმასთან რასაც მთელი ამწლების მანძილზე

დაუმორჩილებელი (თავი 1)

-დაწერე და გაუგზავნე რა კულტურააა ეგ … ლიზამ სწრაფად დაწერა სალფეტკზე რაც უნდოდა და მიმტანს გაატაანა . თან სულმოუთქმელად ადევნებდა თვალს მიმტანის ნაბიჯებს რომწლიც მის ჯინაზე კუსნაბიჯებით მიდიოდა. როგორც იქნა მიუახლოვდა და ლევანს დაკეცილი სალფეტკი

RED WINE... (1 თავი)

_დღეს ჩემი პირველი სამუშაო დღეა სამშობლოში., ცხოვრებაში ასეთი დაბნეული და ანერვიულებული არ ვყოფილვარ როგორც დღეს, ვაღიარებ და ვიტყვი რომ მსგავსი ემოციურობა არ მახასიათებს თუმცა დღეს ისე ვღელავ როგორც არასდროს, დილიდან ისეთ ფაციფუცში ვარ დავიმხე

არასდროს თქვა არასდროს (2 თავი)

დადგა დღე,როდესაც ჩვენი ჩვენი "ბუდიდან" უნდა გავფრენილიყავით უფრო ფართო და ამავდროულად სრულიად უცნობ სამყაროში.რათქმაუნდა ეს ძალიან ამაღელვებელი პროცესი იყო ჩემთვისაც და გიორგისთვისაც,თუმცა მაინც ძალიან აფორიაქებული ვიყავი მოლოდინით. მშობლებმა ვერა

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეცამეტე )

დილით შვიდ საათზე ყველა ფეხზე იდგა. ამინდი მართლაც მშვენიერი იყო, აი ისეთი სიარულის სურვილს რომ გიღვივებს და გექაჩება წადი გაისეირნეო. სწორედ ამიტომ მართა დილაადრიან წამოხტა , ყველა სანდროს ელოდებოდა რომელსაც იმდენად გემრიელად ეძინა გაღვიძება

ჭორფლიანი (2 თავი)

გემრიელად გავიზმორე და საათს კმაყოფილმა შევხედე. წამოვდექი და სააბაზანოში გავედი, როგორც კი მოვწესრიგდი ტანსაცმლის არჩევას შევუდექი. საბოლოოდ დავადგი საშველი და შავი ტყავის კაბა, შავი მაღლები და თეთრი საროჩკა ჩავიცვი. ხელზე საათი გავიკეთე და როგორც

საშინელი წესები გასართობად

მთელი გზა მეძინა.მხოლოდ ჩასვლისას გამეღვიძა... - დავბრუნდით! - სესილის მხიარული ხმა გავიგე...ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ვიგრძენი,რომ მენატრებოდა...უცნაურია,ხუთი წელი ეს გრძნობა არ მქონია...- არ მჯერაა! - თამუნამ წამოიყვირა.ერთად საიდან ვართ?ბოლო

ძველი პიანინო - 71

- დარწმუნებული ვარ არ მომილოცავს... თუნდაც იმიტომ რომ არც გავახსენდები... და თუნდაც იმიტომ, რომ პრინციპულად არ გავახსენდები. ისე მომიქნია, ისე გამაგდო მისი ცხოვრებიდან, რომ უკანაც არ მოუხედავს და ახლა რაღა უნდა?.. ანდა რაღა აზრი აქვს?... მიმი

უჟმური და დარტყმული

-ნენსი ადექი , დაგაგვიანდება. - ჩვეული სიმკაცრიდ ჩაილაპარაკა . არა რა ხომ ვამბობ ხეა-თქო. აი სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით. ხმა მაინც დაითბილოს ან რაღაც ქნას რა, რაუბედურებაა ეს სულ ჯმუხობა. ატანა არ მაქ ასეთი ადამიანების და ჩემი საკუთარი ძმა ზუსტად

ჩვენ თუ არა, ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას