მეგობრის ხათრით (თავი 9)

საბერძნეთში ჩასულს დეიდაჩემი დამხვდა აეროპორტში. როგორც ჩვეულებრივ, დღევანდელ საქართველოში ხდება ხოლმე, დეიდაჩემი მაკაც სამუშაოდ ჩამოვიდა საბერძნეთში. დედაჩემზე ბევრად ახალგაზრდაა, საკმაოდ განათლებულიც, მაგრამ ფინანსური მდგომარეობის

ძველი პიანინო - 67

-არც მასეა საქმე, ასე ადვილად ადამიანებს არ ივიწყებენ. ზოგიერთი კი, მაშინ გაგისხენებს როცა რამეში სჭირდები. – ზლუქუნებდა ქალი. მიმი მის დამშვიდებას ცდილობდა. შესვენებაზე სადილად გამოსულს სრულიად შემთხვევით გადაეყარა.

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 13

-არ მომეკარო ხმა გაიმკაცრა გოგომ მაგრამამ წამს მისი ხმის ტონი საერთოდ არ ადარდებდა გიგის რომელიც უკვე მის წინ იდგა და ხელში ყავდა ატააცებული.. საწოლზე ნნაზად მოისროლა და სწრაფად გაიძრო მაისური.. -არ მინდა ,არ მომეკარო არაა სწორი

შენამდე (2თავი)

-ჰო.მადლობა რომ მომაცილე-თბილად მიღიმის,გაოცებული ვაკვირდები,როგორ მიახლოვდება,მხარზე მეყრდნობა და ლოყაზე მკოცნის-აღარასდროს დავლევ!-ამატებს სანამ სადარბაზოს სიბნელეში გაუჩინარდება,მე კი ვდგავარ და უბრალოდ ვიღიმი!

ასეც ხდება ხოლმე (29 თავი)

ნიკოლოზისა და ნიდას ურთიერთობა იმაზე მეტად დატკბა ვიდრე სასტავი წარმოიდგენდა . მთელი ერთი კვირის განმავლობაში ნიდას ბატონი ნიკა უვლიდა, რადგანაც გოგონას მარჯვენა ხელი ჯერ ჯერობით „პარალიზებული“ ქონდა. ლუკიტოს გადარეული, მანიაკალური ახირება

დემონი ( ჩრდლების ქალაქი ) თავი 6 + თავი 7

უბრალოდ არის მომენტები როცა ბევრი გაქვს სალაპარაკო მაგრამ უბრალოდ არ შეგიძლია. -უნდა წავიდე!-ამოვიჩურჩულე და კარადისკენ დავიძარი -სად? მოგცეს უფლება რომ ქალაქი დატოვო?-ნერვიულად მკითხა.

ჭორფლიანი (საცდელი თავი)

იცით რა ლამაზია ღამის თბილისი?! მითუმეტეს თუ წვიმს?! ჩექმების რახარუხი უკვე ნერვებს მიშლის ასე ხდება სულ მე, წვიმა და ჩექმები. ახლა როგორ მინდა სახლში, რომ დავიძინო და იქამდე არ გამეღვიძოს სანამ წვიმა არ გადაიღებს? შეიძლება პირველ ორ წინადადებაში

საწოლში მტერთან(ნაწილი 3)

მიყვარს, ცოტა ხალხია და თავს უფრო კომფორტულად ვგრძნობ. ,,just a dream'' ჩავრთე და შევეცადე ალექსზე არ მეფიქრა. ვინ არის საერთოდ ეს ბიჭი? ან რა უფლებით მომპარა პირველი კოცნა? ნერვები მაწყდებოდა ამაზე რომ ვფიქრობდი. თან ყველა სიკეთესთან ერთად ერთ

ძველი პიანინო - 66

ფიფომ ისევ მოუხშირა მხატვართან სტუმრობას. ერთი სული ჰქონდა სანამ მიმის გადაეყრებოდა. სახლშიც და სამსახურშიც მონახულების სურვილი ნამდვილად არ ჰქონდა. სპეციალურად, რომ მიეკითხა ან ტელეფონზე დაერეკა, მაშინ ხომ უფრო გაიშიფრებოდა, რომ მისი ახალი ნომერიც

ძიძა თავი მეხუთე

დაბრუნების დროც მოვიდოდა. ნიკო სადღაც წავიდა არ ვიცი სად, თითქმის ერთი კვირაა არ მინახავს, ვგრძნობდი რომ თავს მარიდებდა, მეც იგივეს ვცდილობდი, მარკო კი ამ ყველაფერზე კარგად ერთობოდა. ალბათ ის რომ არა მოწყენილობა მოგკვლავდა მთელ ოჯახს...