დაბრუნება (თავი 4)

როცა მისი უცნაური, სუფთა ხმა ჩამესმა ყურში ცუდად კინაღამ გავხდი. მთელს ტანში გამცრა. მხოლოდ ეს თქვა და ისევ გაჩუმდა. გულის რევის შეგრძნება მქონდა და მინდოდა უბრალოდ დამთავრებულიყო ყველაფერი. ანებელი გაოცებული მედგა გვერდით. სამზარეულოში შევვარდი და

2.პროფესორი მეტიჩარა

კონსპექტებაჩრილი ვაჭრი მისაღებ ოთახში. სიმართლე, რომ ვთქვა ადრე არ მესმოდა მობუზღუნე სტუდენტების, შემინდოს ღმერთმა! შემოდგომა თვალსა და ხელს შუა გამეპარა, სოფოს ისევ ვატოსთან ერთად მოუნდა ჯლიგინი, ჰოდა ვართ მარტოები,მე ჩემი გადაქსეროქსებული

თინა(თავი3)

ამას წინათ ნახსენები სიტყვები საამურად ტივტივებს გონებაში "არასოდეს დანებდე, ტკივილი დროებითია ტრიუმფი კი სამუდამო." ტკივილი? და რას შეიძლება ვუწოდოთ ტკივილი? ეს მგონი ის გრძნობაა როცა ორგანიზმში ყველაფერი იკუმშება, სუნთქვა გეკვრის, ვენებიდან სისხლი

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი16)

ნია, ჩემო საყვარელო, გთხოვ დამშვიდდი, დამშვიდდი და ისე მომიყევი ყველაფერი... - სახეზე ცრემლებს მწმენდდა და მეფერებოდა. ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი, მიყურებდა და ვერ ვხვდებოდი რას ფიქრობდა, ამიტომ მის საუბარს ველოდებოდი. განა იმისთვის ვბრაზდები

ნატალის ცხოვრება (თავი I)

ცაზე მზე მთვარეს ანაცვლებს,გოგონას ოთახში დაუკითხავად იჭრება და თავხედურად იწყებს მის სახეზე თამაშს. ნატალი იშმუშნება და მზსიგან შეწუხებული თავზე ბალიშს იფარებს. ძალიან მალე ჩიტების ჟღურტული სწვდება მის ყურთასმენას და ყველაფრისდა მიუხედავად ბედნიერს

ნამდვილი სიყვარული (11)

მთელი ღამე არ მეძინა იმაზე ვფიქრობდი სწორად მოვიქეცი თუ არა რომ ნიკს სიმართლე ვუთხარი, ღირდა კი თითქმის ჩამდგარი ქარიშხლის თავიდან გამოწვევა, თუმცა შესაძლოა ნიკისთვის ჩემს სიტყვებს არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა, მთელი ღამე გონებიდან ვერ მოვიშორე

სიმშვიდემდე შეშლილი(10)

როცა ლიფტთან მივედი მხოლოდ შემდეგ ჩამესმა ძრავის ხმა მე კი ოთხ კედელში მივიმალე... მთელი დარჩენილი დღე მისი მზერა, ქცევა,ჩახუტება და გაღიმება მიტრიალებდა თვალწინ. ვუყურებდი წიგნებს და მის გამოსახულებას ვხედავდი.

იო (თავი 1)

ლეა, ეს ძალიან სერიოზული საქმეა. სიფრთხილე გვმართებს და რაც მთავარია, ეს ინფორმაცია ამ ოთახში უნდა დარჩეს. დაივიწყე ის, რომ ბატონი მიხეილ მენაბდის ვაჟს ეხმარები. ეს ამბავი არავინ უნდა გაიგოს.

ცოდვილი მამაკაცი ( XII )

მატარებელი გაჩერებული იყო ,თუმცა გასვლა ჯერ-ჯერობით ჭირდა . ხალხი სხვადასხვა კაბინიდან გადმოდიოდა , რათა ერთ გასასვლელში გასულიყვნენ. პატარა ბავშვები ხელში ჩირაღდანივით აღემართათ , რომ ხალს არ გაესრისათ . ჩემოდნები იკარგებოდა და აქეთ-იქით მოისროდნენ

სიყვარული,რომელმაც ყველაფერს გაუძლო

მეორე დღეს შედარებით უკეთ გამოვიყურებოდი. სამსახურშიც წავედი. ამჯერად ღამის ცვლაში აღარ მომიწია დარჩენა და 5 საათზე სახლში ვიყავი. ელენესა და ანას დავურეკე და სახლში ამოსვლა ვთხოვე.-ელე,დღეს მცალია და შეგიძლია ამოხვიდე? -კი. რატომაც არა. ნახევარ