ბედნიერების რეცეპტი (მეთვრამეტე თავი)

-თორნიკე ხომ არ დაგინახავთ?! - ეზოში მეგობრებთან ერთად მყოფი შვილობილი რომ ვერ შენიშნა ხმაში შეშფოთება შეეტყო თეკლეს. - ჩვენ შენთან გვეგონა... - ყოყმანით უპასუხა გიორგიმ. - ჩემთან?! ჩემთან არ შემოსულა, თორნიკე, თორნიკე!.. - რამდენიმეჯერ ხმამაღლა

სამი გზა (თავი 14)

-რომელი ცხოვრება, ილიკო? -შეტრიალდა ქალი თავისი ვაჟისკენ. -წარმოდგენა არ გაქვთ არცერთს რა მოყვება იმ ბიჭთან შენი დის ურთიერთობას. -ნინოს ხმა აუკანკალდა. -მალე აღარც და გეყოლება და აღარც დედა. -ცრემლები ჩამოუგორდა ქალს და სწრაფად გავარდა ოთახიდან.

სიმშვიდემდე შეშლილი

-მგონი გადაგვაგდო ... - ვიღაც ამბობს და კარის დახურვის ხმაც წყდება სმენას. შემდეგ ყველა ერთად ისუსება და მძიმე ნაბიჯების ხმა ისე კარგად მესმის მგონი ყური იატაკზე მიდევს . მეც ვინებე შებრუნება და....ო ღმერთო

დაშანტაჟებული მკვლელი 1

გამარჯობა! მე ვარ ლილი, 17 წლისა და სამი თვის. ამჟამად ვმუშაობ ჩემს საძინებელ ოთახში. პროფესია – ძილი. ასევე მაქვს აურაცხელი ჰობი, რომელთა დასაბამია, რა თქმა უნდა – ძილი. სკოლაში არ გამოვირჩევი არც სწავლით, არც სოციალური ცხოვრებით ე.ი არ მყავს

ამოუცნობი ზარი (4)

მდივანზე მოსრილილი მობილურიდან ყრუდ ისმოდა ექიმის ნათქვამი სიტყვები, რომელებსაც ნიტასთვის დიდი მნიშვნელობა არ ჰქონდა და არც აინტერესებდა... ვერ ვიტყვი რომ სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, ეს მისი სტილი არ იყო, უბრალოდ ვერ იჯერებდა, მიუხედავად იმისა რომ

ძველი პიანინო - 42

კონიაკი იწურებოდა, ფიფო წასვლას არ ჩქარობდა, არც მხატვარი აძალებდა, ისე აეშალა საუბრის საღერღელი, რომ ვერ ჩერდებოდა. - აი, სულ პირველად, დანაშაულის ადგილას, რომ შედიხარ, რას აქცევ ხოლმე ყურადღებას? - პირველად საერთოდ ანომალიებს უნდა მიაქციო

ცოდვილი მამაკაცი (IV თავი)

ლაურა იდგა გაუნძრევლად . მეც აღარ დავაყოვნე და მასთან სწრაფად მივედი , მაგრად მოვეხვიე , როგორც მონატრებული , საუკუნე უნახავი წყვილი ... -ლუის გამიშვი ! გამიშვი ! -კარგი, მაგრამ აგიხსნი ყველაფერს ... -რა გაქვს ასახსნელი ?! -მე სხვა ქალს გავხედავ ?

მწვანეთვალება დემონი. 1 თავი

მიკრო ავტობუსი თბილისს უახლოვდებოდა. თბილისის შემოსასვლეში გზა გადაკეტილი დახვდათ. მძიმე ავარია მომხდარიყო და მანაქანების კოლონა ახლა ერთ რიგად ჩამწკრივებული ადგილიდან არ იძვროდა იმხელა საცობი წარმოქმნილიყო. პოლიციის თანამშრომლები ამაოდ ცდილობდნენ

უცხო ( თავი 14 )

- კარგ დროს მოვედი?! მეც ეგ გავიფიქრე, გაუხარდება ჩემი ნახვათქო. სავარძლის უკან იდგა, ხელები მაგიდაზე დააწყო და თავის მკლავებში მოიქცია, ისე რომ სახე მის ყელთან ჰქონდა და ცხელ სუნთს აფრქვევდა. მთელმა ფლორა-ფაუნამ გადაუარა და ზოგიც შიგ სხეულში

ჩემი მორაგბე (5)

1 თვე ისე გავიდა, დღეში მხოლოდ ერთ ლუკმას ვჭამდი.არაფერი მინდოდა საგიჟეთიდან წასვლის გარდა. მე გიჟი არ ვიყავი... არ ვიცი სხვებს რა ეგონათ, მაგრამ მე ნორმალურ ჭკუაზე ვიყავი .იმის მერე გავგიჟდი, რაც ამ ჯოჯოხეთში მომიყვანეს. ჰო ასე იყო... მიუხედავად