თამაში (ნაწილი 5)

არ ვიცი რატომ მაგრამ ვგრძნობ რომ მალე ყველაფერი თავიდან დაიწყება. დაღლილი ფეხზე ვდგები და იარაღს ვიმარჯვებ. ამას ვაკეთებ თუ არა იმავე ადგილიდან სროლა იწყება. მეც იგივეს ვიწყებ, მაგრამ ჰაერში არც ერთი მაშხალა აღარ ადის. სამწუხაროა, თითქმის მივეჩვიე

მარწყვის სურნელი (6)

მოცუნცულდა ინტრიგანი თავიი...სასიამოვნოდ რომ მიწვავდა შეხების ადგილს და სახეგაბადრული შევყურებდი წიკლაურს. მკოცნიდა ყველაგან სადაც მწვდებოდა .. ძალაიან ხშირად ტუჩთან ახლოს მაგრამ არადა არ მპარავდა პირველ კოცნას.. ვგრძნობდი რომ იღიმოდა ჩემს

ბედნიერების რეცეპტი (მეთხუთმეტე თავი)

იქნებ ასეც იყო? იქნებ არც ჰქონდა დანაშაული ჩადენილი? მაგრამ ფაქტები საწინააღმდეგოს მეტყველებდნენ. ზედმეტად კარგად იცოდნენ პატრულის თანამშრომლებმა, რომელ ჯიბეში ჰქონდა შენახული კვანტალიანისგან შეძენილი ტაბლეტები, ზედმეტი წვალებისა და ძებნის გარეშე,

ქუჩის სამოთხე (მეთორმეტე თავი)

მე ნინა მქვია. - ვუთხარი უცნობ გოგონას, რომელსაც ჩემი ბრჭყალებით მიყენებულ საჭმელს ვუმუშავებდი.- სასიამოვნოა, მე ლანა. - მითხრა ტკივილისგან აწითლებულმა და გამიღიმა.- ბოდიში, არ მინდოდა. ვუთხარი და თავი ჩავხარე. - კაი რა ბოდიში,მეც დამნაშავე ვარ. -

ვარსკვლავი 18+ (1)

ისტორია მოგვითხრობს გოგონაზე რომელიც რაიონიდან ჩავა თბილისში და გაუჭირდება ბევრი თავგადასავლები ბევრი წამება ბევრი ტკივილი რათქმაუნდა მიღებული ცხოვრებისგან და სიყვარულისგან. მაშ ასე ისტორია დავიწყოთ. დილის 5 საათია ვერაფრით დავიძინე ალბათ იმიტომ რომ

69 დღე ტყვეობაში - თავი 18 (ბოლო თავი)

-არც კი მჯერა რომ გაისროლე!-ბუზღუნით წარმოსთქვა ჰარიმ და ლიამს გახედა. -რამდენჯერ უნდა მოგიხადო ბოდიში? მთავარია არ მოგხვდა! მეგონა რომ ნაილმა გამოგაგზავნა!-ლიამმაც დაუბღვირა,ბეტიმ და ბენმა ერთმანეთს გადახედეს და სიცილი აუტყდათ.მამებმა სწრაფად

ასეც ხდება ხოლმე (21 თავი)

ასეც ხდება ხოლმე.. როცა ადამიანებს გვგონია, რომ ჩვენი იდილია დითხანს გაგძელდება, სწორედ მაშინ ანგრევს ცხოვრება ბედნიერებას, სადაც ტკივილი ჩნდება და ის სიმშვიდე ქრება, რომელიც თურმე სამარადისო არ ყოფილა.. -იო რა მოხდა ? იყვირა გეგამ და მობილური

სადღაც შორს... მთებში თავი 31

ყოველთვის როცა თავისუფალი დრო გამოუჩნდებოდა და შეეძლო მშვიდად ეფიქრა ყველაფერზე პირველ რიგში იმ უცნობ პაციენტზე ფიქრობდა რომელიც რამდენიმე დღის უკან შემთხვევით ნახა მიმღებში. იმდენად აფორიაქებული იყო მისით თითქოს მისთვის ძალიან ახლობელი ყოფილიყოს.

და მაინც ნიკოლ ძველებურად რატომ აღარ მიღიმი?! (სრულად)

-პირველად რომ დაგინახე, ვიფიქრე, ვიპოვნე და ჩემი ბედნიერების გზაც გაიკვალათქო, მაგრამ იმედი გამიცხრუვდა. თავიდან თითქოს ყველაფერი კარგად მიდიოდა, ყველგან ‘ჩვენ’ ვიყავით. მერე უცებ ქარმა დაუბერა, ყველაფერი დალაგებული ბურუსში არია, იმდენად რომ მისგან

უცხო ( თავი 4 )

ქუჩაში ღამით მარტო სეირნობა, ყოველთვის მიყვარდა. ამიტომ არც აქ მომიშლია ეს ჩვეულება. მართალია ნაკლებად იყო სიმშვიდე თბილიში ამ დროს, მაგრამ მაინც მომწონდა სავსე მთარის შუქზე ხეტიალი. სახლიდან საკმაოდ შორს მომიწია წამოსვლა, უკან ვაპირებდი