ქუჩის სამოთხე - დასასრული

საკონკურსო დღე ხვალ იყო. საშინლად ვნერვიულობდი. მათ არ შევხვედრილვარ. ჩემი მოთხოვნა გაითვალისწინეს და თვალით არ მინახავს. გარეგნულად არაფერს ვიმჩნევდი, მაგრამ ღამ-ღამობით, საწოლში ხშირად ვტიროდი. დილით თვალებ ჩასიებული ვიღვიძებდი. თითქმის გარეთ არ

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 4 თავი

---ნანააა ვიცი რომ არ გძინავს და შენზე ფიქრმა არც მე არ დამაძინა.მთელი ღამე შენზე ვფიქრობ.ნანამ საწოლზე წამოჯდა და დათოს მიაჩერდა. ---რა მოხდა,რა არ გასვენებს.მართლა არაფერი არ მომიპარავს გეფიცები,ნუ გეშინია. ---არა, მაგაზე არ ვფიქრობ.სულ სხვა

სამი გზა (თავი 6)

დათა მათკენ მოემართებოდა მძიმე ნაბიჯებით, კეპი ამჯერად არ ეხურა. თვალებში ჩამოჰყროდა თმა, თუმცა მათში აშკარად შეიმჩნეოდა მრისხანე მზერა, რომელიც მხოლოდ ოლიკოსკენ იყო მიმართული და იმ წამს მიხვდა გოგონა, რომ ხალხიც კი ვერ შეაჩერებდა დათას.

მაბედნიერებ! (5 თავი)

იმ დღეს სახში არავინ წასულა. ეს ჩემი ახირება იყო და ეს არ უნდა გამეკეთებინა.როცა დილით გავიღვიძე გაუნძრევლად ვიწექი ალექსანდრესთან ერთად. ისე ვყავდი ჩახუტებული თითქოს ფეხს ავიდგავდი და გავიქცეოდიიი. საათს გავხედე რვის ნახევარია.დღეს ხომ ორშაბათია.

ძველი პიანინო - 35

მიმი ფიფოს კაბინეტში ისე შეიჭრა, კარზეც კი არ დააკაკუნა.. ასე აჯობებდა, მოულოდნელად თავს დასხმოდა... ხომ უნდა გაერკვია რა სახის მეგობრობა აკავშირებდათ… ან იქნებ სულაც აღარ იყვნენ მეგობრები?..

პროფესია ჰაკერი (6თავი)

_მთელი ღამე თვალი ვერ მოვხუჭე, ანდა რა დამაძინებდა როცა ჩემი ბიჭი ჩემს გვერდით არ იყო, სიცხიანივით ვბორგავდი საწოლში, რამდენჯერაც ჩამთვლიმა იმდენჯერ დამის ტირილი ჩამესმა და გიჟივით წამოვხტი… _გამთენიამდე ასე დავიტანჯე, სინათლე როგორც კი შემოვიდა

მორჩილება 28

-საშიში არაფერია.გილოცავთ,ორსულად ხართ - უთხრა მომღიმარმა ექიმმა და მარიამს ამის გაგონებაზე სახიდან მაშინვე მოეშალა ღიმილი. -რაა? - გაოცდა მარიამი -დიახ,ორსულად ხართ

თამაში (ნაწილი 5)

არ ვიცი რატომ მაგრამ ვგრძნობ რომ მალე ყველაფერი თავიდან დაიწყება. დაღლილი ფეხზე ვდგები და იარაღს ვიმარჯვებ. ამას ვაკეთებ თუ არა იმავე ადგილიდან სროლა იწყება. მეც იგივეს ვიწყებ, მაგრამ ჰაერში არც ერთი მაშხალა აღარ ადის. სამწუხაროა, თითქმის მივეჩვიე

მარწყვის სურნელი (6)

მოცუნცულდა ინტრიგანი თავიი...სასიამოვნოდ რომ მიწვავდა შეხების ადგილს და სახეგაბადრული შევყურებდი წიკლაურს. მკოცნიდა ყველაგან სადაც მწვდებოდა .. ძალაიან ხშირად ტუჩთან ახლოს მაგრამ არადა არ მპარავდა პირველ კოცნას.. ვგრძნობდი რომ იღიმოდა ჩემს

ბედნიერების რეცეპტი (მეთხუთმეტე თავი)

იქნებ ასეც იყო? იქნებ არც ჰქონდა დანაშაული ჩადენილი? მაგრამ ფაქტები საწინააღმდეგოს მეტყველებდნენ. ზედმეტად კარგად იცოდნენ პატრულის თანამშრომლებმა, რომელ ჯიბეში ჰქონდა შენახული კვანტალიანისგან შეძენილი ტაბლეტები, ზედმეტი წვალებისა და ძებნის გარეშე,