მორჩილება 27

დილით ერთდროულად გაიღვიძეს.უკვე 9 საათი ხდებოდა.შუადღისას უკვე ქალაქში უნდა დაბრუნებულიყო.ახლა მისთვის ზურასგან წასვლა სიკვდილის ტოლფასი იყო.არ უნდოდა ადგომა,თუმცა სხვა გზა აღარ ჰქონდა.ერთმანეთს აკოცეს და ერთად ადგნენ.ტანსაცმელი ჩაიცვეს.მარიამმა

თამაში (ნაწილი 4)

სტადიონის გარშემო ხეებია, იმის გვერდით კი სკამები, და ღობე. ფრენბურთის სტადიონს კი საწყობი ეფარება. გასასვლელისკენ ვიყურები, იქამდე ცოცხალმა და უვნებელმა უნდა მივახწიო, ვიცი რომ ლიდერი მიტოვებულ შენობაში იქნება. საათს ვუყურებ, რომელიც შუშის მინიდან

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (11)

ამ დროის მანძილზე ვერაფრის დაწერა მოვახერხე. ვერაფერი გამახსენდა. საერთოდ არ მაქვს ძალა ოთხკედელშუა გამომწყვდეული თეთრ სივრცეში ვფიქრობ ჩემს ცხოვრებაზე,იმ მომენტზე როცა ერეკლე გავიცანი და მინდა რომ დავაბრუნო ყველაფერი უკან რადგან აღარ შემიძლია ამის

მე და კარლი (თავი II)

დილით ისევ მაღვიძარას ხმამ გამაღვიძა რომ ავდექი ნიკას უკვე მომზადებული ჰქონდა საუზმე.თვალები გადაატრიალა და ჩაი მოსვა... საქმე იმაში იყო, რომ მას სხვა უყვარდა, მაგრამ გაბრაზებული იყო და სხვას ხვდებოდა. თუ დროულად არ მოშორდებოდა იმ გოგოს შეიძლება

ბურდული და სხვა კატასტროფები (7)

სიტყვაც არ მაქვს დამთავრებული სადღაც ახლოს რომ ჩამესმის შხუილის ხმა და შენელებული კადრივით ვხედავ ბურდულის მარცხენა ლოყაზე მიტყეპებულ ხუთ თითს, რაო მოგვხვდა დემოკრატიული მარჯვენა? ქვედა ტუჩზე სიმწრით ვიჭერ კბილებს გაცხარებული ქერას გაცლამდე,სამი,

მორჩილება 26

დილით ჯერ მარიამმა გაიღვიძა.თავის ნომერში დაბრუნდა და იბანავა,ცოტაც შეჭამა.ჯინსი და სვიტერი ჩაიცვა და ზურას ნომერში დაბრუნდა.დილის 11 სთ იყო.ზურას ჯერ კიდევ ეძინა.იცოდა,რომ მალე გაიღვიძებდა და მისთვის ყავა და სტეიკი შეუკვეთა.მის გვერდით დაჯდა,თავის

ზოგი ჭირი მარგებელია ! (3 თავი)

რა გრძნონაა შიში? ეს ერთ-ერთი ცუდი გრძნობაა რომელსაც ადამიანი განიცდის. თითქოს შენში შემოიჭრა ვიღაც და გაიძულებს მას ემსახურო. ემსახურო იმიტომ რომ არ დაკარგო ისეთი რამ რაც შენ სიცოცხლეს ამრავალფეროვნებს. შიძლება გეშინოდეს ბევრი რამის, მაგრამ თუ

დაბრუნება (თავი 2)

მარტო მივაბიჯეი ღამის ნიუ-იორკის ქუჩებში. უცხოსგან უცნაურად მივიღე ასეთი საქციელი, თუმცა ამაზე ბევრი აღარც მიფიქრია. ახლა მივაბიჯებდი და მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი, რომ გაირკვა ჩემი მშობლების დარუპვის მიზეზი… მივსეირნობ და ჩემს პატარა დოზით სევდის

მორჩილება 25

სასტუმროს კიბეებს ჩაუყვა და ბარში შეიდა.შორიდან შეათვალიერა იქაურობა და იქვე ახლოს ზურას მოჰკრა თვალი.სწრაფი ნაბიჯებით მისკენ გაემართა და გვერდით მიუჯდა. -გამარჯობა - მიესალმა ღიმილით ზურა და აკოცა

მარწყვის სურნელი (5)

მზერა სახეზე მიმეყინა დარბაზში შესულს, გუკაზე აკრული გოგო რომ დავინახე, არ ვიცი რავიგრძენი, ვერ გეტყვით, მთლიანად ჩამწყდა გულში რაღაც, მაგრამ არაფრის დიდებით შევიმჩნევდი ამას. საუბარი ისე გავაგრძელე თითქოს არაფერი მომხდარა, მიუხედავად იმისა რომ