69 დღე ტყვეობაში ( თავი 10-11)

გილოცავ ლიამ,უკვე დიდი ბიჭი ხარ,8 წლის გახდი!-გაუღიმა ლიამს მამამ და თავზე ხელი გადაუსვა. -მადლობა,მამიკო-წაილუღლუღა ლიამმა და კიბეებზე მისი დის სახელის ყვირილით გაიქცა. -დარწმუნებული ხარ რომ ის უკვე მზად არის ამისთვის,ლუკას?-სანამ კიბეებზე არბოდა

ბურდული და სხვა კატასტროფები (4)

-ზღარბო არ გაბედო-გამაფრთხილებლად მიქნევს საჩვენებელ თითს და ადგილს სწყდება. სერიოზულად? ახლა მეორე კლასელივით უნდა მსდიოს ავტოსადგიომზე? კიდევ ერთხელ ვავლებ თვალს,ჰო აშკარად ამას აპირებს. მოწყვეტით ვბრუნდები და მთელი ძალით გავრბივარ ჩემი

ბოლო გაზაფხული (სრულად)

-ორი ლატე მინდა,ორი „პარლამენტი“ ...კიდევ რა..კიდევ რა... აჰ! ხო ის ნამცვხარი მინდა“მანგო“. -როგორც ყოველთვის ანუ..-ეღიმება გამყიდველს. -როგორც ყოველთვის...-ტელეფონს იღებს.-ჰო თბილისის სევდანარევო ქალბატონო

პროფესია ჰაკერი... (4 თავი)

_უკვე ბინდდებოდა თვალები რომ გავახილე, გავიზმორე და გადავბრუნდი იმ იმედით რომ დუდუს მკლავებში აღმოვჩნდებოდი მაგრამ შენც არ მომიკვდე, სახტად სარჩენილი ეგრევე წამოვფრინდი საწოლიდან როდესაც ჩემს გვერდით სიცარიელე შევიგრძენი. _აი ეგრე,

ყოველთვის ერთად (3 თავი)

კარგია კარგია??? არადა გული როგორ მეტკინა ქუჩშ ვსეირნობდი და ერთი ქალი დედაჩემს ისე მივამსგავსე რომ ნამდვილი ორეული იყო ქუჩაშ გავიქეცი ვეძახე მაგრამ ხმას არ მცემდა რატომ ? წავიქეცი მუხლები სისხლით შემეღება. წამოვდექი გზაზე გადავდიოდი და მანქანა

შეცვლილი როლები (სრულად)

ჩემს თავს თავად გავეცი პასუხი. ეს იყო გამოცდა. გამოცდა,რომელსაც ისევ ვიმეორებდი ჩემი შესაძლებლობების მაქსიმუმის გამოსავლენად. მინდოდა გამომეცადა შიში, ზიზღი, ცხოვრების უსამართლობა ... იქნებ ამ გამოცდილებით მაინც ყოფილიყო ცხოვრება სრულყოფილი.

მხოლოდ შენთვის 2

-კი, შეყვარებულების და მერე სხვა სტატუსების პერსპექტივით. თავს მაბრუნებინებს და ტუჩებზე მაცხრება. მერე რა რომ გამოუცდელი ვარ. მშვენივრად ვახერხებ აყოლას და ხელებს მხრებზე ვაწყობ. ბედნიერების და სიამოვნების ქორმონები მთელს სხეულში მივლიან... -არ

ძველი პიანინო - 29

ერთიანად მტვერში ამოსვრილ მიმის, სახე აწითლებოდა, დამფრთხალ თვალებს აქეთ-იქეთ აცეცებდა. მიმის დანახვაზე მხატვრის შვილს უცებ სიცილი წასკდა, მისი მხიარულება სხვებსაც მოედო, მის საძებნელად გამოსული მთელი ეზო ხარხარებდა. ეზოშივე გამოუტანეს სარკეც,

მარწყვის სურნელი (3)

ნელ-ნელა შემოვბრუნდი, გონებაში იმ სიტყვებს ვეძებდი რომლითაც თავს გავიმართლებდი, გაკვირვებამ პიკს მიაღწია როდესაც გუკა დავინახე ლექტორის წინ მდგარი. გაჭირვებით მოვუყარე სათქმელს თავი და თითების მტვრევით დავიწყე.. - ქალბატონო ეკეტერინე, იცით.. ჩვენ

ცხოვრება გრძელდება _7_

ჯანდაბა მაღვიძარა, უკვე დილის შვიდისნახევარია, უნდა ვირბინო. ალექსი ცალ თვალს ახელს და იღიმება. -ჰო კაი ვდგები