ძველი პიანინო - 33

ფურცლებიანი ქალი კაბინეტიდან კაბინეტში დაარბენინებდა… ხანდახან თავზე ხელსაც გადაუსვამდნენ საწყალიო, ბევრი კი ისე ცივად და ამრეზით უყურებდა, როგორც რაიმე უვარგის, გამოუსადეგარ საგანს... საშინლად მოიწყინა, თუმცა მალევე ნახა გასართობი

მორჩილება 22

იანვრის შუა რიცხვები იყო და საკმაოდ ციოდა.თვითმფრინავი ღრუბლებში დაიკარგა.ჯერ კიდევ ეძინა მარიამს.ნელ-ნელა თვალებს გაახილ,მოულოდნელად შეკრთა და ბოლომდე გამოფხიზლდა.ცუდი სიზმარი ნახა,მაგრამ ახლა კარგადაა,ხშირად ემართება და უკვე მიჩვეულია,ამიტომ

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...13...

სად ხართ ბიჭო? ამომიგდო ამან მხარი, მოკვდა ქოთქოთით-ირონიულად გაისმა გეგას ხმა ტელეფონში -თქვენ სად ხართ?-ვეღარც ირაკლიმ შეიკავა სიცილი -კაფისკენ მივდივართ,შემოგვიერთდებით? -კარგი წამოვალთ-ტელეფონი გვერდით გადადო და ქეთას გახედა, -გეგა და ნინი? აბა

ირონიის მეფე და ცინიკოსი დედოფალი^^(2)

ეს ლექციები ვინ მოიგონა? ნუ უნი ვინ მოიგონა? მითხარით უნდა ავხანჯლო! ავხანჯლავ და უბედურ შემთხვევას დავამსგავსებ. გვამი სად წავიღო? უი, ისე რა ჭკუის დედა ვარ არა? ის კაცი ალბათ უკვე მკვდარია და ახლა საფლავში ტრიალებს ისე ვემუქრები. არა მკვდრებთან

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (32 დასასრული)

ვიღაცის თბილ მკლავებში ვიყავი, ამას თვალდახუჭულიც ვგრძნობდი, თავი დამძიმებული მქონდა და მიჭირდა რამეზე რეაგირება, მაგრამ როცა უკანასკნელი სცენა გავიხსენე შეცბუნებული ავფართხალდი და თვალებიდან გამოვიხედე... ალექსს ვეჭირე ხელში და ისეთი სასოწარკვეთილი

ცისარტყელა (სრულიად)

არ ვიცი რა მემართება. როგორ ვჩერდები, მაგრამ ფაქტია ჩემში რაღაც იცვლება. მოკლე დროში და ძალიან სწრაფად. სიცივისგან მაკანკალებს, მაგრამ მსიამოვნებს, რადგან მაფხიზლებს და გათიშული ტვინი მუშაობას იწყებს.

უხილავად შემაყვარე თავი(8 თავი)

გეგამ უსიტყვოდ მოიზიდა ნინი თავისკენ და გულში ჩაიკრა. -ჩემი გოგო...ჩემი ნინი..-ბუტბუტებდა გეგა.. ხელები ჩასჭიდეს ერთმანეთს და ჩამოჯდნენ.კიდევ უფრო გალამაზებულიყო მათ წინ გადაშლილი ხედი.

ერთმანეთისთვის (თავი 2)

ლიფტში შესულს სუნთქვა გაუხშირდა, ცრემლების ღვარი წამოუვიდა, ხელები აუკანკალდა. გარშემო ვერაფერს ხედავდა. მზერა ერთ წერტიზე ჰქონდა მიყინული. უცებ თავი გვერდით მიატრიალა და ირაკლის თბილი, ჭაობისფერი თვალები დაინახა. მისი პირის მოძრაობაც შენიშნა,

ძველი პიანინო - 32

მიმი ძველ მეგობრებს დაუბრუნდა, ხანდახან ისევ ისინი თუ შეახსენებდნენ ფიფოს არსებობას, სად დაიკარგა, რას აკეთებსო, მიმიც ადვილად უხსნიდა უამრავი საქმე აქვსო და მეტსაც აღარ ეკითხებოდნენ... ერთხელ ისიც კი უთხრეს ფიფოს მანქანაში ვიღაც ქალი ეჯდაო, მაგრამ

გამომიცანი(თავი მეორე)

სადარბაზოდან გამომავალმა ნუკრიმ, მუხლებზე დამხობილი ვაჟი რომ დაინახა, ელდანაცემი მივარდა. შიშიმა მუხლი მოჰკვეთა ლამის. -დაჩი რა გჭირს?ადექი შვილო,რა დაგემართა?_ შეშინებული ხმით ჰკითხა.-ადექი. მკლავებში ჩაერგო თავი დაჩის, საცოდავად იყურებოდა