3.მხიარული რომანი

მთაში დილა ნისლიანი გათენდა. ჯერ კიდევ წვიმის სუნი და სიგრილე იდგა ჰაერში. ბექა ტახტზე საცოდავად მოკუნტულიყო და ამცივნებდა, თეკლა მუხლუხოსავით დაგორგლილიყო ზეწრებში, გიოს ძალიან უშფოთველად ეძინა. ზოგადად სახლში ძილის ერთნაირად მძიმე და

ლელო (თავი 6)

დილის შვიდ საათზე გამეღვიძა. არც თავი მტკიოდა და არც არაფერი. ნაბახუსევი, ე.წ. “პახმელია” არასოდეს მაქვს. ავდექი, შარვალი ამოვიცვი და სამზარეულოში გავედი. ამ დროს ბებოს ყოველთვის ღვიძავს. ტელეფონი ავიღე და დავურეკე. როგორც ჩანს, მაინც და მაინც დღეს

ასეც ხდება ხოლმე (მეთორმეტე თავი)

პატარა ფიფქები ეცემოდა მათ სახეზე.. თბილისის ქუჩები თეთრ სამოსს იცვამდა... გაღიმებულები მიუყვებოდნენ ქუჩას.. იმ წამს არავინ და არაფერი აღელვებდა ნიკოლოზს.. ნიდა კი ნიკას საქციელზე ფიქრობდა და ვერ გაერკვია რა ხდებოდა მის თავს.. -გციავა? სიჩუმე

შენ შემცვალე (Chapter 20)

დილით ბექას სხეულში აბლანდულს გამომეღვიძა. თავი ოდნავ წამოვწიე და ჩვენს სხეულებს რო შევხედე სიცილი ამივარდა. პირზე ხალი ავიფარე და ისევ ბექას სხეულში ავიხლართე. ცოტა მოვშორდი და მისი იდეალური ნაკვთების შესწავლა დავიწყე. ღმერთო ნამდვილი სრულყოფილებაა

ზოგი ჭირი მარგებელია ! (1 თავი)

ნინი ადექი გაგვიანდება! - გაკიოდა მთელ სახლში დეიდაჩემი -5 წუთიც რა -ამოვიკრუსუნე და ძილი გავაგრძელე -კარგი რა ადექი. მე სამსახურში მაგვიანდება შენ კიდევ სკოლაში. გთხოვ პირველი დღეა და დღეს მაინც ნუ აწიკვინებ შენს დამრიგებელს -ხმა მესმის უკვე ჩემი

წეროები

არავინ არავის არ ჰგავს. -როგორ არა. მე, ნიკოლოზი, დათუნა სულ ერთნაირად ვთამაშობთ ხოლმე, შენ კიდე საერთოდ არ გინდა ჩვენი თამაშები და ყველთვის უცნაურად ლაპარაკობ. -მე მხოლოდ იმას ვამბობ რასაც ვფიქრობ. -და ეს აზრები ჩვენსას არ ემთხვევა. -შეუძლებელია

სიმპათიური სტუმარი დასასრული

ზღვის სანაპიროს გავუყევით და საერთო მოგოგნებების გახსენება დავიწყეთ. -მაპატიე რა, ისე აგდებულად რომ გელაპარაკებოდი. -კაი არაუშავს. და შენ ის გახსოვს ნიკუშაზე რომ იეჭვიანე.- გაღიმებულმა გავხედე. -კი მახსოვს- ღიმილით გამოთქვა და გვერდზე მიმიხუტა- და

თავშესაფარი (სრულად)

''-დავიღალე, გიორგი... ძალიან დავიღალე...-ვჩურჩულებ და სახეზე ჩამოშლილ თმებს ხელებით უკან ნერვიულად ვიწევ.-მინდოდა შემომეხედა შენთვის, ისეთი რაღაც მეთქვა, რასაც ვერასდროს დაივიწყებდი და საბოლოოდ უარი მეთქვა შენზე! -აბა, რას მეტყვი?-სადღაც შორიდან

მარტო (თავი 7)

-იქნებ, თქვენი აზრიც გაგვიმხილოთ? -კი ბატონო. გოგა ონიანი. -კითხვას არ დაელოდა. -ჯოჯოხეთი, როგორც მარიამმა აღნიშნა, მორგებული უნდა იყოს ადამიანის სურვილებზე. -ანუ, მარიამს ეთანხმებით? -ჩაეკითხა ქ.ელენე. -მხოლოდ იმაში, რომ ყველას ერთი რამ ვერ

A.N.A.L.E.N.A (თავი 3)

სიკვდილი სულაც არ არის მტკივნეული.ზოგჯერ სიცოცხლეს სიკვდილი სჯობს. გიფიქრიათ რატომ ურთავენ სუნთქვის აპარატს ავადმყოფებს?რადგან მათ სიცოცხლეს არანაირი აზრი აღარ აქვთ.სულიერი სიკვდილი ყველაზე გამანადგურებელია .თავისუფლებაში სიკვდილს არაფერი