ცხოვრება რომელსაც მივყვები

საშინელი ზეცაა საღამო ხანია ,ქარი თმებს მიწეწავს,ყურსასმენები მიკეთია ,ცივი ხელები ჩემი ქურთუკის წინა ჯიბეებში ჩავიწყე ,მივაბიჯებ უაზროდ ,მაგრამ ბევრ რამეზე ვფიქრობ,გული საშინლად მაქვს ნატკენი,მაინც და მაინც დღეს რატომ? დღეს რატომ გამახსენდა ეს

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?!

-მომისმინე გონებასუსტო! როცა მოგესურვება მაშინ ვერ დამირეკავ და ვერ მომიშლი ნერვებს გასაგებია? კეთილი ინებე და აღარ დარეკო!- ერთი ამოსუნთქვით მიაყარა - რატომ ჩემი ხმა არ გსიამოვნებს? დღეს ძალიან ლამაზი იყავი იციი??- ქეთა გაშრა მაგრამ მაინც არ დათმო

გიჟი ექიმი მატარებელში (3 თავი)

ბაქანზე ვდგავარ და ველი როდის მოაღწევს ჩემი მატარებელი. გვერძე ფუმფულა ქალი მიდგას და რაღაცაზე ჩაფიქრებულა. მინდა რაღაც გითხრათ... ბათუმზე ალბათ დაინტერესდით, რატომ მაინც ბათუმი? ახლავე უცებ გეტყვით. 12 წლის ასაკში, როცა უკვე დამეტყო გარდატეხის

ნინი and დამიანე (XXVI ნაწილი)

ძალიან ადრე გამეღვიძა, საათს, რომ დავხედე დილის 6 უჩვენებდა. სულ ოფლიანი ვიყავი, დამიანე კი ზურგიდან მყავდა მოკრული და ჩემ კისერში ჰქონდა თავი ჩარგული. მისი მკლავებიდან გამოძრომა ვცადე, მაგრამ უფრო ძლიერად მომიჭირა ხელები. -ნინი რა არ

ძველი პიანინო - 19

უფრო დაწვრილებით რომ ვიცოდე რა ხდება, შესაძლებელია უფრო მეტიც მოგიყვე. მხატვარი თავის ჩვეულ, ცოტა არ იყოს გაქუცულ სავარძელში მოეწყო, მეორე სავარძელი, როგორც წესი სტუმრისთვის იყო განკუთვნილი, ამიტომ მიმიმ დაიკავა, ფიფოს განკარგულებაში კი პატარა

"ჰეგემონი"

ჩემი სიყვარული გაზაფხულის ყვავილს ჰგავდა, ნაზი და ჰაეროვანი, ნათელ ფერებში გადაწყვეტილი და ამავ დროს მკვეთრად გამოხატული შტრიხებით. ჩემი სიყვარული ხელოვნების ნიმუშად აღიქმებოდა, უძირო და ამოუცნობი, ცეცხლივით მწველი. შენი სიყვარული ზღვასავით ბობოქარი

შეგეჩვიე XIX

-რა გჭირს თებეა კარგად ხარ? -ცრემლიანი თვალებით ამომხედა და ხელი ტელევიზორისკენ გაიშვირა. ერთერთი საინფორმაციო გამოშვება თვითმფრინავის ჩამოვარდნას აცხადებდა. გამიკვირდა ამან ასე რატომ აანერვიულა, ასეთი რამ არაერთხელ მომხდარა საუბედუროდ. დაჩის დაც

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (9)

იმ დღის შემდეგ რაც თითქმის აღვიგავე პირისაგან მიწისა ორი დღე გავიდა, უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვი ორი დღე და ღამე. იოანე აორთქლდა... ხოლო რატი ისევ ჩემი ცხოვრების მეგზურად იქცა. თვალსაც არ ხუჭავდა, სულ ჩემს გვერდით იყო.საავადმყოფოდანაც მან

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (25)

ჩემი გონება აღარაფერს აღიქვამდა გარდა იმისა რომ ჩემ გამო შეიძლება მომკვდარიყო ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი, მზად ვიყავი ზოგიერთ მომენტში მისთვის ჩემი ხელით მომეღო ბოლო მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგა ჩემი სულის ნაწილს ვკარგავდი მისი სახით,

ყველაფერი ჩემი შენს ხელშია (პირველი თავი)

მართალია ჯერ 15 წლის ვარ, მაგრამ ცხოვრებაში ბევრი რამ გადამიტანია: ტკივილი, მარტოობაა, იმედგაცრუება და შეურაცხყოფა. ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა დედა და მამა დაშორდნენ ერთმანეთს, მე კი მამაჩემს გავყევი იტალიაში. 10 წელია უკვე იქ ვცხოვრობ ძალიან