დაუჯერებელი 'თავი 5'

-რამდენი ხანია აღარ მინახიხარ-გადამეხვია ჩემი კურსელი ანანო და გვერდით მომიჯდა -ხო, ხან მე ვაცდენ უნივერსიტეტს ხან შენ-გამეცინა მე -ლექციების მერე გავისეირნოთ და ჩავიჭორაოთ-თვალი ჩამიკრა მან და ლექტორს გახედა, რომელიც იმ წამს შემოსულიყო. დიდხანს

ყვითელი გული (მეორე თავი)

ზურამ კიბეები სწრაფად ჩაირბინა იმ იმედით რომ შოთას დაეწეოდა და მომხდარის შესახებ ჰკითხავდა. ზურამ იცოდა რომ ის ასე არასოდეს იქცეოდა, იგი სხვის მიმართ ყურადღებას არასოდეს იჩენდა მაგრამ ახლა რაღაც მოხდა, რაღაც რის შესახებაც აუცილებლად უნდა გაერკვია.

წარსული

თავი-1"წარსული"-იცი ამბობენ თბილისში გასვიანი დაბრუნდაო... ეს ფრაზა ყურში რამდენჯერმე ჩაესმა ლიზას და გაკვირვებული დაქალს მიაშტერდა...იმდენად მოულოდნელი იყო მისთვის კიდე დიდხანს იჯდა დადუმებული და დაქალის სიტყვებს აანალიზებდა..-ლიზა კარგად

ბაიდაური

ვისაც სუსტი გული გაქვთ გთხოვთ დატოვოთ დარბაზი-ეს ჩემი გაფრთხილებაა. დღიურის წარმოებას ვიწყებ,საკმაოდ რთული ცხოვრება მაქვს მცირე ასაკის მიუხედავად,ამიტომ თუკი ზედმეტად ემოციური ბრძანდებით და სხვისი გულისტკივილი ზედმეტად ახლოს მიგაქვთ გულთან-ჯობია

უსათაურო (თავი 1)

გარდერობს უემოციოდ მოვავლე თვალი და სადა ყვითელ კაბასა და თეთრ ზედაზე შევაჩერე არჩევანი. მოვემზადე, მობილური ავიღე და სალომეს სახლის გზას დავადექი, სადაც გოგოებს უნდა შევხვედროდი. მათ ქვემოთ ველოდებოდი, როცა მათი ორი კლასელი დავლანდე. ტელეფონში

ასეც ხდება ხოლმე (მერვე თავი)

გაოგნებულმა შევხედე ნიკას, რომელიც ჩემს ხელს ნაზად ეფერებოდა.. ტკივილისგან დამანჭული სახით გადმობრუნდა, თვალები მანქანის ჭერს გაუშტერა... რამდენიმე წუთი ასე იყო, მერე წამოიწია, ლოყაზე მაკოცა და თვალები გაღიმებულმა დახუჭა... გავქვავდი.. ვერც

მორჩილება 11

შუაღამისას მარიამს გაეღვიძა და ზურას შიშველ სხეულს უყურებდა.მოულოდნელად საშინელმა შიშმა შეიყპრო.ხელები შემოჰხვია და ისე ჩაეხუტა,რომ არ გაღვიძებოდა.ვეღარ იძინებდა შიშის გამო.თვალების დახუჭვის ეშინოდა,რადგან არ უნდოდა მასთან ერთად გატარებული ერთი

ჩრდილები სიბნელეში(4)

არ ვიცოდი როგორ მოვქცეულიყავი, აქამდე ყოველთვის მეგონა რომ მე და ბებიას საიდუმლოებები არ გვქონდა, ის ჩემთვის ბებიზე მეტი იყო ყოველთვის, ის ჩემი მისაბაძი ადამიანი იყო, პიროვნება რომელმაც თავისი ცხოვრება მე შემომწირა და მშობლების სიკვდილის შემდეგ

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 4 )

-დაწყნარდი - ალექსანდრეს გაღიზიანებული ხმა გაისმა ოთახში, ინსტიქტურად ყველამ მას შევხედეთ, ის კი არაფრისმთქმელი სახით უყურებდა თავის დას, სალი წამში წამოდგა ფეხზე და ოთახი დატოვა, გოგონებიც მას მიჰყვნენ, ყველამ მე შემომხედა აინტერესებდათ რას

ირონია

დღეს იმ დაწყევლილი დღიდან ორი წელი გავიდა... დღიდან რომელმაც ცხოვრება სამუდამოდ გამინადგურა, რომელმაც ჩემი ბოლო იმედიც წამართვა. დღეს ჩემი მეოცე დაბადებისდღე უფრო მეზიზღება ვიდრე წინა. ამიტომაც ამ დღეს წამლის გარეშე ვერ გადავაგორებ. ამიტომაც უცბათ