სიყვარულის მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 4)

ჩვულებრივი საღამო იყო,მაგიდებთან ბიზნესმენები და მათი ოჯახები იკავებდნენ ადგილს.ნუგზარმა რამოდენიმე მათგანი გამაცნო და დამტოვა.მიმტანს ერთი ჭიქა შამპანიური ავაცალე და კუთხეში მდგარ ანდრიასკენ გავემართე. -რას შვრები? -ვდგავარ შენ?ცივად მიპასუხა და

D A R K/ ბ ნ ე ლ ი (სრულად) +15

დედას არ შეეძლო ჩემთვის ახალი ეყიდა.შენ ბოდიშიც კი არ მოგიხდია. ჰარის ჩემთვის მისი სახელი არ უთქვამს,ის არ ღირდა ამად.სახედან ჩაფიქრებული გამომეტყველება გაუქრა.ის რამდენიმე წამით მიბრუნდა და ჰარისგან მომავალი დაძაბულობა ვიგრძენი.ამ კაცში ალკოჰოლი და

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (6)

სწრაფად გავშორდი მას და ვფიქრობდი ყველაფერზე. ვგრძნობდი ყოველი ფეხის გადადგმაზე როგორ ინგრეოდა ჩემს უკან სამყარო. მესმოდა საშინელი გამკივანი ხმები,რომლებიც მე მომსდევდნენ თითქოს. ნაბიჯს ავუჩქარე, თითქმის გავრბოდი გასასვლელში ნიტა დამხვდა ასეთ

ძველი პიანინო - 2

სახლში მისულს უარესი რუტინა დახვდა: „ტელეფონი რატომ გქონდა გათიშული?“ „რა ფერი გადევს?“ „მანქანა ხომ არ დაამტვრიე?“ „რაიმე შეგემთხვა?“ „ამდენი ხანი სად იყავი?“ ბოლო შეკითხვაზე აღირსა პასუხი: „სად ვიქნებოდი აბა? სამსხურში ვიყავი!“ „აბა სამსახურიდანაც

საბედისწერო თავბრუსხვევა (თავი 6;7)

-ანნამარია, გამოფხიზლდიი, ანააა!- მიყვიროდა ვიღაც, მე კი უკვე ვფხიზლდებოდი. თვალი გავახილე და მაშინვე ლუკას გაფითრებული სახე დავინახე. -როგორ ხარ? - თბილი ხმით მკითხა. - ვინ არის ის გიგა, მივუნგრევ თავ-ყბას ასე რომ გაგხადა. მაგის ბრალია არა, შენი ეს

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 4

დაბნეულმა ვერც კი ,მივხვდი, რომ კარებში ვიდექი და შემოსვლის საშუალებას არ ვაძლევდი, ერთი ნაბიჯით უკან დავიხიე, ისიც მაშინვე შემოვიდა, მაგიდაზე დადო ლანგარი და სავარძელში მოკალათდა მე გაოცებული ვიდექი ჯერ კიდევ , ღია კარებთან და ვუყურებდი მის

ქუჩის სამოთხე (პირველი თავი)

ნინა ადექი, დაგაგვიანდება. გავიგონე მამაჩემის სასიამოვნო ხმა -ბატონო დავით, მაცალე ძილი. ამოვიზმუილე -ნუ მეძახი ეგრე, თორემ მოგხვდება. არასდროს მოსწონდა როდესაც ფორმალურად მივმართავდი და მუდამ ბუზღუნებდა,მე კი მიყვარს მისი ბურტყუნი. -უიმე, უჟმურო,

ჩემი ცხოვრება პაპარაცის ობიექტივში 18+

მენდი! წამოდი ჩვენი რიგია. ჩემმა დაქალმა ხელი დამავლო და სტადიონის შესასვლელთან მდგარ დაცვასთან მიმათრია. კონტროლიორმა ბილეთები შეგვიმოწმა და დაცვამ კარი გაგვიღო. ეს რაღაც კონცერტია, სადაც ნინამ წამომათრია, რადგან მისი საყვარელი ბოის ბენდი გამოდის.

მანგო,გარგარის არომატით (სრულად)

პეპემ და პერელმანმა. -თამთა ტო ?_ჰკითხა პეპემ. -არა_ჩუმად, გასაოცრად ამოიღო ხმა. -ეგ! ეგ,რომ გაბედო, მოგკლავ! ეგ რომ იყოს,ოთ ვეღარასოდეს დაინახავ და მითუმეტეს ვერ გაეკარები! _კბილებში გამოსცრა პერელმანმა და იქიდან გამოვარდა.

უცნობი (5)

ერთმანეთს ვუყურებთ და ერთდროულად ვიწყებთ სიცილს, ყველაფერს შენელებული კადრის სახით ვხედავ, მის სახეს, სიცილს ვაკვირდები და ვიმახსოვრებ მინდა ეს სულ გაგრძელდეს და მეშინია რომ ასე არ იქნება, უცბად ის მეხუტება და ამ ფიქრებიდან გამოვყავარ, დიდხანს ვართ