ექსკლუზიურად ჩემთვის ხარ ბიჭო შექმნილი (4)

დღეები დღეებს მიყვებოდა,ჩვეულებრივად მიდიოდა ცხოვრება,ოჯახშიც ყველაფერი კარგად იყო და უნივერსიტეტშიც.უნივერსიტეტში ხშირად ვხვდებოდით ერთმანეთს მე და ზურა,მაგრამ მხოლოდ გამარჯობით და იშვიათად მოკითხვით შემოვიფარგლებოდით,ბავშვები ხშირად დადიოდნენ

ჰილეგი (12)

ერთადერთი, რასაც თვალს ვერ სწყვეტდა, მაქსიმეს კოხტად ჩამოკიდებული პერანგები იყო. ხელი გადაუსვა საკიდებს. თითქმის ერთნაირი ქსოვილისა და ზომის იყო ყველა. საოცარი, თავბრუდამხვევი სურნელის მატარებელი. ქეთიმ თავი გვერდზე გადააქნია, ქვედა ტუჩს კბილები

ცოდვების გამო?..(14)

ნერვიულობის ტალღებმა დრო და დრო იმატა ჩემში, მაგრამ გიგი არ ჩანდა. მთელი დღე ისე გავიდა, რომ არც დიტოს და არც გიგის არ მოუწერია დარეკვაზე საუბარი ზედმეტია, ორივეს გამორთული ჰქონდა ტელეფონი.. ანაც ღელავდა რადგან რამდენჯერმე დამირეკა და ჩემგან

ბედნიერი კიბო (დასასრული)

ლეიკემია. 8 ასო, ერთი სიტყვა და ამხელა უბედურება. მამაჩემმა მითხრა რომ ოპერაცია მჭირდებოდა. ოპერაციას თუ არ გავიკეთებდი 99% ვერ გადავრჩებოდი. ოპერაციას თუ გავიკეთებდი 5% არის გადარჩენის. ეს რომ მითხრეს ძალიან ცუდად გავხდი. თითქოს ცხოვრებამ აზრი

შეგეჩვიე +18

ყველა ჩვენთაგანის ცხოვრებაში დგება მომენტი, როდესაც ვხვდებით, რომ ყველაფერი გაცილებით ადრე დაიწყო ვიდრე ეს ჩვენ გვგონია. ცხოვრობ ჩვეულებრივი ახალგაზრდა ბიჭის ცხოვრებით, მაგრამ თითქოს და არსაიდან გამოჩნდება ერთი ზედმეტად ჩვეულებრივი გოგო და ყველაფერს

მებაღე (ნაწილი 29)

პატრონის გასაკვირად დადამ შედარებით იყოჩაღა, ბევრად სწრაფად მოვიდა გონს, თავი ხელში აიყვანა და სალონიდანაც ისე წამოვიდნენ არც ერთს ხმა არ დაუძრავს, ექიმის ვიზიტზეც კი უარი განაცხადა, ყველა დაარწმუნა, რომ თავს უკეთ გრძნობდა. პატრონი საშინლად

ჯილი მეორე თავი

მამა სახლში გვიან დაბრუნდა კარი ხმაურით შემოაღო და შემოსასვლელში ფეხსაცმელი რომ გაიხადა შემომხედა და დამიძახა რადგან ზურგით ვიდექი -რამოხდა?-ვკითხე და დავეხმარე რომ პალტო გაეხადა ქუდი გადაიძრო და სარკეში თმის სწორებას მოჰყვა. მე გაუნძრევლად ვიდექი

ის (2)

სანდროს და მე ნიშნობა გვექნება ცოტახანში. ალბათ, რამე ახალი ტრენდია ხელის თხოვნა დიდ გარემოცვაში ზედმეტად პომპეზურად. სავახშმოდ ვიყავით ძველი თბილისის ერთ-ერთ კაფეში. მხოლოდ მე და სანდრო. ცოტა შავ ღვინოს ვსვამდით ტრადიციულად და არაფერზე

ბავშვობის სიყვარული (4)

ანანო პირდაღებული უსმენდა ჩემს ნათქვამს, შემდეგ ცოტახანი გაჩუმდა და ერთადერთი კითხვა დამისვა, ნუ სხვას არც მოველოდი: -ანუ მოსწონხარ? რა მაგარია-უცბათ აღფრთოვანებულიი წამოვარდა და ოთახში სიარული დაიწყო. -გოგო ეგ რაში მაინტერესებს, პროსტა დავევასე

ცხოვრება გრძელდება... _2_

შეშინებულლი წამოოვხტი, ცივი ოფლი შუბლიდან მოვიწმინდე, საშინლად შეშინებული აქეთ იქით ვიყურებოდი, არ ვიცი ეს რა გრძნობა იყო, მიხაროდა რადგან გარდაცვლილი მამის სახე კიდევ ერთხელ ვნახე, მაგრამ ამასთან ერთად საშინელი შიში მიპყობდა, შიში იმისა რომ მამა