ბედნიერების რეცეპტი (მესამე თავი)

კელიაში დაბრუნებული ნიკოლოზი ისევ ღუმელთან იჯდა და მშვიდად მძინარე პატარას მისჩერებოდა. უმზერდა ჩვილს და საკუთარი, ასე საგულდაგულოდ მიჩქმალული წარსული ფრაგმენტულად ახსენებდა თავს. ალბათ, ორიოდე სიტყვა მამა ნიკოლოზის შესახებაც უნდა ვთქვათ.

ჩემი ნინა! (1)

აბაზანიდან გამოვედი და სწრაფად მოვწესრიგდი,დღეს ჩემი პირველი დღეა სამსახურში და არ მინდა დავაგვიანო,თანაც ეს სამუშაო ძალიან მჭირდება.სწრაფად მოვწესრიგდი და სამსახურში წავედი,ჩემი სმენა უკვე სულმოუთქმენლად მელოდა,სუპერმარკეტის კარები რომ შევაღე და

თეთრი სახლის ბიჭი

ნიკუშა ბაღიდან უნდა გამომეყვანა, ბაღისკენ მივდიოდი, გზად ერთ მაღალ თეთრი სახლის აივანზე ბიჭები იყვნენ, ლაპარაკობდნენ, იცინოდნენ, ერთმანეთს ეღადავებოდნენ. აივანის მოაჯირს ერთი მაღალი ქერა თმით ბიჭი მიყრდნობოდა. შემთხვევით თვალი გამექცა, ყურსასმენები

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (IX თავი)

როდესაც ბოლომდე გამოფხიზლდა შეშინებული ფეხზე წამოხტა, მაგრამ მაშინვე თავბრუსხვევა იგრძნო და ღონემიხდილი საწოლის ბოლოს დაეყრდნო. -ფრთხილად, არაფერი დაიშავო. - მოესმა საკმაოდ ნაცნობი და საძულველი ხმა და თავი ამ ხმის მიმართულებით გაატრიალა. ლეო ოთახის

ბედნიერი კიბო (თავი 5)

თვალებ ქვეშ ჩასიებული ქონდა. ტუჩი გაეხეთქათიმ იდიოტებს. ცხვირიდან სისხლი მოსდიოდა. ცუდი შესახედავი იყო. მაგრამ მე ასეთი გიორგიც მომწონდა. ჩვენ ვსეირნობდით ისევ იმ პარკში. ბოლოს ისევ იმ სკამთან გავჩერდით. დავჯექით. ზუსტად ისევ ისე როგორჩ მაშინ.

მოლურჯო სული... (თავი 4)

მინდოდა წავუსლიყავი, გავქცეოდი და ეს არ ჩამედინა, მაგრამ ამის ძალა არ შემწევდა. მისით ვიყავი ბოლომდე სავსე, მხოლოდ ჩვენ ვარსებობდი და კიდევ ის უფსკრული, რომელსაც შურისძიება და სიყვარულისგან გამოწვეული ტკივილი ერქვა.

ქეთა-გიჟი ექიმი. (შესავალი)

"ის, ვინც ვერაფერს ამოიღებს სამი ათასი წლის მატიანიდან, მხოლოდ დღიდან დღემდე თუ არსებობს"-თქვა გოეთემ. შესავალი.-რა არის სიყვარული. ასეთი ბანალურია ყველაფერი?

,,პირველი'' ნაბიჯები საცდელი თავი

საოცარია ცხოვრება,წამებია საჭირო მის შესაცვლელად. რთულია იცხოვრო და დაიცვა ზღვარი არსებობასა და ცხოვრებას შორის. მე 21 წლის განმავლობაში უზრუნველად ვცხოვრობდი,რამდენი წუთის მერე არსებობა დავიწყე ისიც მხოლოდ იმიტომ რომ დედას ჩემს გარდა არავინ ჰყავდა.

პაემანი ეშმაკთან. (მესამე)

- ბებო მე ალექსანდრას ვუთხარი, რომ შენ ძუკნა იყავი. მაგრამ მითხრა რომ შენ ძუკნა არ ხარ. რატომ არ ხარ ძუკნა? შენ ძალიან ძუკნა ხარ? - ღმერთო ჩემო მათე !! მე ძუკნა არვარ და საერთოდ დაივიწყე ეგ სიტყვა. მიუხედავად იმისა, რომ მხოლოდ ხმა მესმოდა, ზუსტად

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (8)

ძილშიც კი ვგრძნძობდი ალექსანდრეს თბილ სუნთქვას ჩემს კისერზე, მშვიდად სუნთქავდა, მეკი მის ყოველ შეხებაზე ტაო მაყრიდა და მბურძგლავდა, ასეთ უცნაურ იმპულსებს იწვევდა იგი ჩემში,