ცოდვების გამო?..(12)

გავიხედე და დიტოს ეუბნებოდა, გიორგის წამოყვირებაზე და დიტოს სახის გამომეტყველებაზე, გიგიმ გიტარა გვერდზე დადო და შემობრუნდა.. ადგა თავზე ხელი დადაისვა რამდენჯერმე, თითქოს გონებას ხელით ეხმარება გააზრებაში რასაც ხედავს და ინერციით წამოვიდა..

მებაღე (ნაწილი 25)

პატრონმა ერთი კი იფიქრა გაგრძელება საჭირო აღარ იყო, მისთვის საინტერესოს ვერაფერს ხედავდა, ამიტომ სხვის ასე სულში ჩაძრომას კითხვის შეწყვეტა სჯობდა, მაგრამ უცებ თვალი მოკრა ნაწერს სადაც დადა მას ახსენებდა და ამიტომ უფრო გულდასმით შეუდგა კითხვის

სიზმარი სიყვარულისა (3 თავი)

დღეები სწრაფად გადიოდა. მას მერე რაც საავადმყოფოდან გამომწერეს, ალექსანდერე აღარც გამოჩენილა, თითქოს მიწამ ჩაყლაპა.... ისვ ტკივილი. ისევ მონატრება. ისევ უმედობა, არა და გონს რომ, მოვედი მისი სახის დანახვისას მართლა მეორედ დავიბადე, გავიფიქრე რომ

მესხი და ავტომატიანი(ნაწილიII)

ჰკითხა ანამ ავტომატიანს და თვალი კიდევ ერთხელ შეავლო კარვებს. -ომის შეჩერებას ვცდილობთ, მე და ჩემი ბიჭები, უფროსებთან ვთვალთმაქცობთ, ვითომ ყველაფერი რიგზეა, რეალურად კიდე ხალხს უკან ვაბრუნებთ, ჩვენ ჯარისკაცებს თავიანთ სახლებში ვაბრუნებთ და ამათ

იალა (1თავი)

ცამეტი წლის ვიყავი პირველად, რომ გავაცნობიერე ჩემი განსაკუთრებულობა. ერთ მშვენიერ დღეს სარკეში ჩავიხედე და მივხვდი ჩემსა და სხვა თანაკლასელებს შორის რამხელა სხვაობა იყო

თეთრი ყვავილები, შენთვის -3-

,,იმაზე მაგარი მომენტი ჩემს ცხოვრებაში არასდროს ყოფილა, როცა გავიგე, რომ ნინია პატარა ნათლულს მაჩუქებდა, სულ რაღაც 8 თვეში. გაბრწყინებული თვალებით დავდიოდი და ყველა ბავშვში, ნინიას პატარას წარმოვიდგენდი. ცოლ-ქმარიც გაგიჟებულები იყვნენ ამ ამბით."

ცხოვრება შავ ფონზე (1)

-შენ ტყუილი არ გამოგდის და ამასთან ვერასდროს დამალავ შენს გრძნობებს.არვიცი რამდენჯერ გაჟღერებულა ეს სიტყვები სხვა ოჯახებში, მაგრამ მე თითქოს მთავარ სტატუსად მიქციეს, რომელიც შუბლზე მაწერია.პრობლემა ერთი იყო, ჩემი თვალები, რომლებიც არსად, არასდროს,

მეკაიფებით?

დილაადრიან წამოვდექი. კარადიდან სპორტული შორტი და მაისური გამოვიღე, მოვემზადე და სავარჯიშოდ წავედი. დაახლოებით ხუთჯერ შემოვუარე ეზოს. სახლში ამოვედი. ყავა დავლიე და უნივერსიტეტში წავედი. ბოლო კურსზე ვარ. იურიდიულზე ვსწავლობ. არც ისე ბევრი მეგობარი

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (V თავი)

კარის ხმაურიან მიხურვაზე გოგონა შეკრთა და უკან მობრუნდა. -თავიდან მეგონა არ მოხვიდოდი, თუმცა საბედნიეროდ შევცდი. - უემოციოდ საუბრობდა მამაკაცი. სახეზე ერთჯერადი მიმიკა აკვროდა, რომელსაც არასდროს ცვლიდა. მხოლოდ ერთი-ორჯერ შეამჩნია ნიამ მთელი მათი

არჩევანი (თავი VII)

–ნუკ,ჩამო დაბლაა მოვედი –მოვდივარ მალევე ჩავიდა ქვემოთ.დაჩი მოტოციკლეტის გარეშე დახვდა..