მებაღე (ნაწილი 16)

უგოს უკვე მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი დადას არაფერს დაუშავებდა, აკი თავიდანვეც ესე გაიფიქრა, პირველივე მათი შეხვედრისთანავე ამ გოგონათი მოიხიბლა, მისმა უბოროტო სულმა მოხიბლა. ეგონა საშინელი გაბურძგნული, ჭუჭყიან ჩვრებში გამოხვეული, არყისა და შარდის

შელახული ღირსება თავი 8

საბურავების ხმამ გამაღვიძა, შევიშმუშნე და წამოვდექი, ალბათ წავიდა ხალათი მოვიცვი და სწორედ ამ დროს გავიგე ჩემი ოთახის კარზე კაკუნი შევცბი ... შიშმა ამიტანა ფრთხილად გავაღე კარები - რებეეეე! ნიას კივილი ალბათ მთელს სახლში ისმოდა

ბედნიერი ხარ? ბედნიერი ვარ! (სრულად)

მირბის და იღიმის, მთელი სახე უღიმის. მარცხენა ხელში ყვავილები უჭირავს, მარჯვენაში პატარა ყუთი და მთელი ძალით უჭერდა ხელს. ძლივს მიაღწია დანიშნულების ადგილამდე და ირგვლივ მიმოიხედა. ვერაფერი შეამჩნია. მომღიმარი სახე დაუსერიოზულდა და თვალებში სევდა

სვანეთში გამომყევი (თავი 10 დასასრული)

ვიცი მალე მზე ამოვა და შენ ისევ გნახავ.. ისევ დავინახავ ღიმილს შენ სახეზე .. მე ჩაგეხუტები და გეტყვი რომ ძალიან მიყვარხარ

ნოემბრის 13 (თავი 1)

-შენ ცოლი გყავს!.. -მის თითზე ბეჭედს დავხედე. -აღარ მყავს! -ეს თქვა, ბეჭედი სწრაფად მოიხსნა და ჯიბეში უმნიშვნელოდ მოათავსა.. -და არც უნდა მყოლოდა! -სწრაფად დაასრულა თავისი სათქმელი, საზურგეს მოხერხებულად მიეყრდნო და ჩემკენ უფრო ახლოს მოიწია...

ასეც ხდება ხოლმე (მეოთხე თავი)

სულ არ მანტერესებდა აუდიტორიაში მომცინარი ჯგუფელების შეძახილები , რასაც ნოს კომენტარი და ნიას სიცილი, ახლდა თან .. არავისთვის არ მცხელოდა, მხოლოდ გაქცევა მინდოდა, რომ თავი დამეღწია ამ უაზრო სიტუაციიდან , მაგრამ არსებობს უდიდესი პრობლემა

იყალთოელი ბიჭები ,,თხილქვეშ"" (ნაწილი 5)

დილით ოფოფმა სამჯერ დაიძახა ბაღიდან. სანდრო სწრაფად წამოხტა, ჩაიცვა, მოძებნა რვეულ-ფანქარი და ბრაგაბრუგით გავარდა ოთახიდან. თხილებთან დედაბრიშვილი გოგია ჩამომჯდარიყო, რეზინის შურდული იქვე დაედო და მოკლულ შაშვს დიდი სიამაყით აცლიდა ბუმბულს.

თავს დავიხსნიდი ამ სატანჯველი ცხოვრებიდან (საცდელი)

გიფიქრიათ ოდესმე რომ დროის უკან დაბრუნება რომ შეგეძლოთ რას შეცვლიდით თქვენი არ ვიცი მაგრამ მე ყოველ ღამით ძილის წინ ამაზე ვფიქრობ დრო რომ დავაბრუნო რას ვიზავდი როგორ ვიხსნიდი ჩემს ოჯახს არა არ ვიცი, მხოლოდი ის ვიცი რომ იმ დაწყევლილ მანქანაში მეც

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (9)

დაწყნარებულ ხალხს ხელახალმა ემოციების ტორნადომ გადაურბინა, და გონს მოსული ხალხი კიდევ ერთხელ გააშეშა, კონსტანტინემ ერთი მაგრად მიირტყა გულზე ხელი და კვნესით ამოთქვა -ვაი გული! და იქვე მდივანზე დაემხო, ქეთევანი ჯერ გაშტერებული გაბრიელს მიაშტერდა

მეწამული დაბნელება (1)

-ბატონო არჩილ, არ შეიძლება ამ ფაქტის ასე უყურადღებოდ დატოვება!შეგიძლიათ და გააკეთეთ რამე!-ყველანაირად ცდილობდა თავის მოთოკვას უფროსის კაბინეტში მყოფ ახალგაზრდა ჯარისკაცი.-საბა მშვიდად-გადაუჩურჩულა გვერდით მდგომმა თითქმის იმავე ასაკის სამხედრომ