გაუფრთხილდი

შებინდებული იყო, ზამთარი. სიცივისგან გათოშილი საწოლში სწრაფად ჩავწექი, აფუებულ საბანში თავი ჩავრგე, ემბრიონის ფორმა მივიღე და გათბობა ვცადე. ხელისგულები გაყინული მქონდა და პირიდან თბილი ორთქლით ვიხურებდი. გავთბი კიარა დამცხა. ცოტახანში თავი

...და მე, შემიყვარდი შენ. (2)

თანდათან ვუახლოვდები დანიშნულების ადგილს. ღიმილით ვავლებ თვალს იქაურობას და იმ საქანელაზე ვჯდები, ჩემი სახელი რომ ამოვტვიფრე 11 წლის ასაკში. იმდენი კარგი მოგონება მოაქვს ამ ადგილს. ბავშვობის უმეტეს დროს აქ ვატარებდი. ალბათ იმიტომ რომ მოფარებული

ბინა 53 დასასრული

ტუჩები ყურებთან ახლოს მომიტანა და ჩამჩურჩულა - "არ გივიწყებდი არც გიხსენებდი, ჭკუიდან შეგშლის ისეთი ლამაზია მონატრებული ადამიანი" მთელი კანი ამეწვა , და მისი სურნელით ტანი ამევსო თავრბუ მეხვეოდა მინდოდა რამე მეთქვა მაგრამ

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 17 და 18 დასასრული)

კარგია რომ ვერ მოვასწარით დაქორწინება რადგან არ მინდა ჩემს გამო დაქვრივდე! შეიძლება მე არ მეღირსა ბედნიერება მაგრამ შენ ცხოვრების ბოლომდე ბედნიერი უნდა იყო! არ მინდოდა ასე მომხდარიყო მაგრამ ყველაფერი კარგად ხომ არ მთავრდება არა?! გახსოვს ადრე

გოგონა ხიჯაბში

-ამირა ! დამპალო ქორწილის მერე არ მინახიხარ . -აღრიალდა მთელ ხმაზე ადილა . ამის გაგონებისას მიუვარდი და პირზე ხელი ავაფარე. -გოგო გაგიჟდი ? გინდა ყველამ გაიგოს რომ ...-უცებ გავჩუმდი და თვალებით ვანიშნე რა სიტყვის თქმაც მინდოდა . -უი ხო მაპატიე .-

საბედისწერო რომანი თავი4

პალატაში გახევებული ვიწექი არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა,ვაითუ მართლა ორსულად ვარ ეს როგორ უნდა ვუთხრა სანდროს, მაგრამ იმედს ვიტოვებ რომ ასე არ მოხდეს და მე არ ვიქნები მისგან ორსულად. ფიქრებიდან ექთანის ხმამ გამომიყვანა,სანდრო გარეთ იყო მიცდიდა, მე

Love is...(3)

-ქეეეთაააააა.-დილით ევას ყვირილი მაღვიძებს, ნუ ღრიალი რა ყროყინი, ნუ ყროყინი რა ბღავილი, ნუ მოკლედ ისეთი ხმა აღმოხდა მიცვალებულის დამტირებლებს, რომ აქვთ ხოლმე. -მოკვდა ევა ვინმე?

სიმპათიური სტუმარი ( 22 თავი)

დილით საოცრად სასიამოვნოდ გამეღვიძა. გუშინდელი დღის გახსენებაზე გამეღიმა. ძალიან მიანტერესებდა მშობლების ემოციები.სწრაფად მოვემზადე და მისაღებში გავედი. დედ-მამა დივანზე იჯდნენ და რაღაცაზე ლაპარაკობნენ. მე რომ დამინახეს გაჩუმდნენ და ღიმილიანი

ხის სკამი (4)

- და იქნებ მე არ მოგყვები? - ნაბიჯი შევანელე. - კაი, რა იყო? მართლა კი არ გიტაცებ. - მანქანაში ჩავსხედით. აქ უკვე ისევ ისე დავიწტეთ საუბარი, გულახდილად. - ჩემს ადგილზე უნდა მიგიყვანო. - სად?

საბედისწერო რომანი თავი-3

მეორე დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა, თავში გუშინდელი საღამო ამომიტივტივდა, თვალების გახელა არ მინდოდა, ყველაფერს ერთად ვგრძნობდი ტკივილს დამცირებას და სირცხვილს, ჩემი თავი მძულდა ეს როგორ გავაკეთე,ახლა უკვე ჩემი თავისიც კი მრცხვენოდა. ცალი თვალი