you belong with me თავი 6

ესეც მეექვსე თავი მეგობრებო იმედია კარგი გამოვიდა უფრო მეტ აქტიურობას ველი თქვენგან შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით გილის სმაილებს ვუგზავნი და ტელეფონს საწოლზე ვაგდებ , რაღა თქმა უნდა ჩემი დაც არ აგვიანებს ამოსვლას , კარს კეტავს და გვერდით მისკუპტდება

მგონი შემიყვარდი(თავი 11)

წამითგაჩერდა ჩემსკენ შემოტრიალდა და მითხრა. -კიდევ გიმეორებ,რომ ძალიან მიყვარხარ და ისევ ჩემი საცოლე ხარ!! -ბექა გადი!!!-ხმას ავუწიე და ისიც მალევე გავიდა. არადა როგორ მიყვარს და ვერ ვპატიობ....როგორ მინდა მისი ცოლი მერქვას,მაგრამ არ

ფოტოგრაფის აღმოჩენა 7

-ვიცი. მოკლედ ვპასუხობ და ტავს ცოცხალი თავით არ ვწევ მაღლა. -აბა რატომ გეწყინა? მეკითხება ღიმილშეპარული ხმით. -არაფერიც არ მწყენია. იხტიბარს არ ვიტეხ. -მაშინ მაკოცე. უკვე ეცინება დადვანს.

სათვალე (1)

უყურო ყველაფერს განსხვავებულად, ეს ჩემთვის პიროვნულად არ განისაზღვრება. განსხვავებულად ჩემთვის სათვალის გარეშეა. თვალებს რომ ახელ და ყველაფერი ბუნდოვნად ჩანს, მხოლოდ სილუეტებს რომ ხედავ, სახის გარჩევა რომ გიჭირს და ფეხს რომ რაღაცას კრავ. მერე ეს

თამაში მუსიკის წესებით (მეთოთხმეტე თავი) დასასრული

თამაში მუსიკის წესებით (მეთოთხმეტე თავი) დასასრული ზუსტად ვერც იტყოდნენ რამ უფრო დაღალა ლიკა და გიორგი, ემოციებმა თუ ფიზიკურმა დატვირთვამ. თუმცა ფაქტი იყო, რომ ბაკურიანში საკმაოდ დაქანცულები ჩავიდნენ. სადღესასწაულო ვახშამზე დასწრებაზე მეტად,

პეპელა 19

_ არ გაივლის, ტყუილია, არ დამავიწყდება. იცი, ძალიან მძიმე იყო და ზემოდან მაწვა. მეგონა ხუმრობდა... უხეში იყო, ხელებს მაგრად მიჭერდა. ტუჩებიც დამსკდარი ჰქონდა. პირიდან სასმლის სუნი ამოსდიოდა _ ყვებოდა და ნინაკა ვერ აჩერებდა, ვერ ბედავდა მის გაჩერებას

ცხოვრება ისეთი, როგორიც არის (თავი პირველი)

რა არის ჩვენი ცხოვრება? ერთი გარდამავალი წამი, რომელსაც განვიცდით მზის ამოსვლიდან - მზის ჩასვლამდე. სიცოცხლე? სიცოცხლე მაშინაა ღირებული, როცა ხარ ადამიანი, როდესაც გული სავსე გაქვს სიკეთით, სიყვარულით და ბედნიერებით.

საბედისწერო რომანი თავი 2

-მოწესრიგდი და უნდა დავიძინოთ ხვალ ადრე უნდა გავიდეთ. მეც მას უსიტყვოდ დავებორჩილე და აბაზანაში შევედი. ნახევარ საათიანი ნებივრობის შემდეგ გამოვედი მხოლოდ პირსახოცისარამარა, გეზი ჩემი ჩანთისკენ ავიღე ტანსაცმელების ასაღებად რომ მუცელზე სანდროს გრძელი

1.სალომეა-ცეცხლი

გოგონა მეტისმეტად დაბნეული მიშტერებოდა ფურცლებს, რომლებმაც მისი მომავალის შესახებ აუწყეს. ახლა უკვე მუნსითის( ანუ პატარა ქალაქ-სახელმწიფოს) ყველაზე პრესტიჟული(და სიმართლე , რომ ითქვას ერთადერთი) უნივერსიტეტის სტუდენტი იყო. მის გვერდში მდგარ

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 4 და 5)

-მიყვარხარ! -თქვა ლუკამ და ატმის წვენი მოსვა. -რაღაც არ მახსოვს ჩვენი შეთანხმება, რომ გქონდა უფლება მუდმივად გაგემეორებინა ეს... -პირგამოტენილმა ვუპასუხე და უცბად ჩამეცინა. -ეს ჩემი პირადი უფლებაა... -გამიღიმა მესხმა.