ყვავის პარანოია (7)

_ თქვენი დედაც, გიპოვი გესმის? ყველას გიპოვით. განანებთ, ასე არ შეგარჩენთ, მე ამას ასე არ შეგარჩენთ _ ყვირილი უნდოდა, მაგრამ ყელში გაჩხერილი ბურთი იზრდებოდა და ტირილი დაიწყო. მთელი სხეულით გადახრილს უნდოდა აქედან სადმე შორს წასულიყო, ოთახიდან უნდოდა

დასაწყისიდან დასასრულამდე

საყვარელი ადამიანებისგან წყენა, მათგან მოყენებული შეურაწყოფის გადატანა ყველაზე მტკივნეულია. მითუმეტეს როცა ოჯახის წევრებს შეაქვთ შენს პატიოსნებაში ეჭვი ეს უფრო მეტად მძიმე. როცა იმას გაბრალებენ რაც არ ხარ, რაც არ ჩაგიდენია. როცა უსამართლოდ

სიყვაული და შურისძიება(თავი5)

სოფოს სამუშაო დღე მშვენივრად მიიწევდა წინ.. თავს ყველაფეწრს კარგად ართმევდა. პირველი დღისთვის მშვენივრად მუშაობდა. -უკაცრავად ბატონო ლევან დავით დანგაძის საქმეზე არიან და შეიძლება რომ შემოვიდნენ? -უი ხო რათქმაუნდა. მიდი, მიდი -კარგი ეხლავე.

ფილფანი – ნი – სვანი ადამია – ია – მეგრელი ნი – ია ნია

ლიზა ანდრონიკაშვილი და თათა ადამია ბავშვობის მეგობრები არიან, ბაღიდან ერთად მოდიან და ოჯახებითაც მეგობრობენ. სულ პატარები იყვნენ მშობლებმა მეზობლად რომ იყიდეს სახლები და აი იმ დროიდან დაიწყო მათი მეგობრობაც.

თავისუფალი ვარდნა 5

მაისური გადავიცვი, სკამზე გადადებულ ჯინს ხელი მოვკიდე, ტელეფონი ავიღე და სადარბაზოსთან ჩავედი. აჩი ჩვეულ ფორმაში იდგა. წელში ოდნავ მოხრილი და სიგარეტით ხელში. იმდენად ძლიერ არტყამდა ნაფასს, რომ სახე მკრთალად უჩანდა. შევეცადე მისი იდილია არ დამერღვია

დედა-შვილობა (თავი1)

მან წლების წინ მისი გოგონა დაკარგა, ჩვილი დედას მოსტაცეს, ახალნამშობიარები ქალი, როცა გონს მოეგო მისი გოგონა მასთან აღარ იყო, მას უთხრეს რომ ბავშვი ძალიან სუსტი იყო და გარდაიცვალა...

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 7

სიმართლე გითხრათ გული არც მტკენია. მიჩვეული ვიყავი იმედგაცრუებას. ნელ-ნელა ვაცნობიერებდი რომ ამ წყეულ სკამს ვერასდროს მოვშორდებოდი. -ექიმო კიდევ ერთი ოპერაციის გაკეთება როდის შეიძლება? თოკოს ხმაში იმედგაცრუება იგრძნობოდა. მე ხომ მისი ცოლი არ

არ შეიძლება! თავი 10

წავიდა, დამტოვა და წავიდა.. არ ვუყვარვარ და არც შევუყვარდები, თვალებიდან ცრემლები მომდის 19 წლის ბიჭს და თავს ვიწყევლი, ნუთუ ასეთი დებილი ვარ რომ ვერ შევინარჩუნე, მართალია ქეთი, ყველაფერი სიმართლე მითხრა, მაგრამ მას რომ სცოდნოდა ყველაფერიესე არ

სიზმრის ქურდი (თავი XVIII)

-გაბრიელი- მეორე დღეს ეკას სახლთან კიდევ მივედი. არ ვიცი რამდენი ხანი ვიდექი გარეთ. თუმცა ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და კარზე დავაზარე. კარი ხანში შესულმა ქალმა გამიღო. -გამარჯობა, ქალბატონო...-სახელი არ ვიცოდი ამიტომაც პაუზა გავაკეთე.

სევდისფერი ცისარტყელა (თავი3()

შინაგანად დავიძაბე. ბრაზი მახრჩობდა, რომ ამ ხათაბალაში გავეხვიე. ნინაზე ვიყავი გაალმასებული. საწყალი ირაკლი, თურმე ყურებამდეა ჩემს დაზე შეყვარებული, ის კიდევ… ალბათ აღარც ახსოვს ამწუთას ირაკლი. ისე წავიდა, უკან არც მოუხედავს. არც მე დამირეკა, რომ