გაზაფხულის წვიმა! 1

ეს დღე მისი ცხოვრების დასასრული ეგონა...ტკივილის გარდა ვერაფერს ვერ გრძნობდა,არ ელოდა მისგან ასეთ საქციელს,დარწმუნებული იყო რომ ბექასთან მთელ ცხოვრებას გაატარებდა,რამდენიმე თვეში დაქორწინებასაც კი აპირებდნენ,ამ სანახაობამ გული მოუკლა,ყველა ის წამი

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 5)

თითქმის მთელი იტალია დავათვალიერეთ,ვერონასაც ვესტუმრეთ,რომეოს და ჯულიეტას სამყოფელიც მოვინახულეთ,ჩვენი საქართველოში დაბრუნების დღეც დადგა.ყველანი აეროპორტში დაგვხვდნენ,სალხში წასვლისას დიდი წვალებით დაგვაშორეს მე და ალექსანდრე და მაშინვე ვიგრძენი

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი

ნათია გვიანობამდე აღარ დარჩენილა. დედაჩემის მოსვლას დაელოდა და მალევე გაიქცა. სახლი ცოტა მივალაგე, დედასთან ერთად წავიჭორავე და დასაძინებლად შევწექი. თავი ბალიშზე გემრიელად მოვათავსე, თვალები დავხუჭე და სიზმრებისთვის გავემზადე, რომ ჰოპ! იმ თავხედის

მუხის ძირას / დასასრული ( მესამე ნაწილი სრულად)

დასასრული მესამე ნაწილი სრულად12 დეკემბერი იყო... ციოდა საშინლად... მე და ლიკუნა აბაშიძის კანაპედან გამოვედით,დაახლოებით საღამოს 8 საათი იქნებოდა... ფეხით გავუყევით მრგვალი ბაღისკენ,სადაც ჩემ ძმაკაცს უნდა შევხვედროდით და კინოში წავსულიყავით,მასთან

"გპირდები" - (12)

სანამ ჩემი დაბადების დღე მოვიდოდა, სანდრომ მითხრა რომ მანამდე თავის ძმაკაცს ჰქონა დაბადების დღე და ორივენი ვიყავით დაპატიჟებულები. მე დიდ უარზე ვიყავი, არც კი ვიცნობდი და მერიდებოდა წასვლა.

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 9

"... და შენ ამბობ რომ სხვა გეგმები გქონდა?მერე ხომ ააწყვე ის გეგმები? და მე?! ჩემი გეგმები და მომავალი? ნუთუ გგონია რომ ამაზე ვვოცნებობდი? საყვარელ კაცს მივეტოვებინე და შემდეგ უსიყვარულოდ გავყოლოდი იმ ადამიანს ცოლად ვინც არ მიყვარს! არა ნიკა, არა არ

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 15)

-შენ ჩემთვის ბევრს ნიშნავ რატი, იმაზე მეტს ვიდრე ვინმე უცხო ადამიანი ჩემს ცზოვრებაში... შემოსული და დამკვიდრებული... შენთან ყველაფრის თქმა შემიძლია... მე შენ გენდობი და შენი მჯერა... მამამ რაც არ უნდა მითხრას...-ვიცი.. ერთხელ დაგინახე... ლიზა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 39)

ლექსომ სახლში შემიყვანა, თვითონ კი უკან გაბრუნდა. მე უბრალოდ ვიჯექი დივანზე, გაუნძრევლად, მხოლოდ დემეტრეზე ვფიქრობდი, ალბათ მომკლავდა რო გაეგო ვისთან ერთად ვიყავი, ისე რა ჩემი ბრალია ყველგან, სადაც რაღაც შარს ავიკიდებ ეგ თუა.სიმართლე რომ ვთქვა უკვე

ჩემი სვანური ოცნება-სრულად

სვანეთის ცივმა მაგრამ სასიამოვნო ჰაერმა კანი გამიყინა და თან გამითბო.კოშკზე როგორც კი ამიყვანა მთელი სვანეთი რომ დავინახეთ სახე გაბადრულები გავიჯგიმეთ ადგილზე-აქ ვარ არ მჯერა !!! - დავიყვირე ბოლო ხმაზე ხელებ გაშლილმა-ასე თუ მოგეწონა სვანეთი

დაუპატიჟებელი სტუმარი (8)

-მგონი, დროებით შენთან მოუწევს გადმობარგება...-წარბაწევით აღნიშნა ვაჟამ. „შარში ვარ“ გაიფიქრა ნაინამ და თავი სავარძლის უკან გადააგდო. უკვე ნატრობდა, როდის მოურჩებოდა ფეხი დაუპატიჟებელ სტუმარს და დაბრუნდებოდა სვანეთში!