დორმში

აკრძალულ ხილზე რას ვამბობდი? რაც უფრო მიუწვდომელია მით უფრო სანუკვარი ხდება. ასე დაიწყო ჩემი ისტორია ნიუ-იორკში.

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო (სულ)

ტბის ზედაპირი სარკესავით ირეკლავდა ზეცას.ჩამობურული ნაძვები გვირგვინივით ერტყა წყლის გამჭვირვალე სივრცეს. ისეთი მყუდროება სუფევდა ირგვლივ, რომ ვერავინ წარმოიდგენდა, თუ ეს სამოთხის მსგავსი მიდამო, ამ ლამაზი ნიღბის მიღმა სისხლიან საიდუმლოს წლების

სიყვარულის ქალაქში (თავი 3)

-არაფერი გამოვა ანო. უნდა დაივიწყო ის წლებიც და ჩემი აქ ჩამოსვლის ამბავიც. მე ისევ ის ნაგავი მეკო ვარ. - მანქანა რომ გააჩერა ჩემს რედაქციასთან,მაშინ ამოილაპარაკა და სევდიანი მზერით დამაკვირდა. ვერაფრით ვხვდებოდი საიდან იცოდა სად მივდიოდი.

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეექვსე)

- მაგათ რა ჰგონიათ, ეგრე გაგვაჩერებენ? - ავისმომასწავებელი ღიმილი გაუკრთა დაძაბულ სახეზე დათუნას, უკანასკნელი საათების განმავლობაში ბოლთას რომ სცემდა იმ მრგვალი მაგიდის ირგვლივ, სულ პირველად რომ მიიპატიჟეს მასპიძლებმა სტუმრები. - ზუსტად ეგ ჰგონიათ,

ვარდისფერი ქალბატონი (pink lady 3)

კლასელების შეკრება დღე, რომელიც ჩემთვის დადებით ემოციებას არასდროს აღძრავდა და რატომღაც არც ახლა მომგვარა ბედნიერება. რამდენიმე დღის წინ სოციალური ქსელის საშუალებით შემატყობინეს რომ ამჯერად ნამდვილად იკრიბებოდნენ. დიდი ხნის შემდეგ

ანა. თავი 2

ერთი სული ჰქონდათ ორივეს გათენებულიყო.ორივე თავის საფიქრალს მისცემოდა მთელი ღამე.არც ერთს ძილი არ მიეკარა.როგორც კი ინათა,სანამ დანარჩენები გაიღვიძებდნენ,პატარა ჩანთაში ანას ნივთები ჩააწყეს და სახლიდან გავიდნენ.

არა აქ მნიშვნელობა ვინ არის მთავარია გიყვარს ...[თავი 3]

ბედნიერების ერთი წამალი არსებობს, ეს არის შენი საყვარელი ადამიანი რომელიც გაბედნიერებს. მასთან ერთად ყოფნა და უბრალოდ მასთან ერთად ერთ ჯერ ქვეშ ყოფნა. ეს ხომ უბრალოდ ძალიან კარგია დილით დგებოდე და ხედავდე შენს ბედნიერების წამალს. უყურებდე და

დაცემა და ტრიუმფი თავი III

- ვფიქრობ, რომ არავინ მყავს გვერდით ვინ ადეკვატურ რჩევას მომცემს, როგორ მოვიქცე ალბათ სწორედ ამიტომ მოვედი აქ. - რასთან დაკავშირებით გჭირდება დახმარება? კაცი ოფიციალური მიმართვიდან შენობითზე გადავიდა. - რამოდენიმე წლის წინ ჩემს გამო ჩემი ძმა მოკლეს.

ცივი თვალები (მეორე თავი)

ლიდია და ბაბი სახლში დავტოვე. რა უცნაურია. ჩემთან ახლოს ცხოვრობს გოგო, რომელიც დანახვისთანავე, მომეწონა და დავიჯერო, აქამდე, ორ მტკაველ ქალაქში არ გადავყრილვართ ერთმანეთს? მგონი, ამდენი აღარ უნდა დამელია, თორე სიფხიზლის პრივილეგიებს დავკარგავდი.

სიყვარულის ქალაქში (თავი 2)

ხუთ წუთში ჩემს კორპუსთან ვიდექით უკვე,მაგრამ გადასვლას არ ვჩქარობდი.რომც მომენდომებინა ვერ გადავიდოდი,თავისი თითები ისე ჰქონდა ჩემსაში ახლართული.ვუყურებდით ერთმანეთს და დებილებივით გვეღიმებოდა. -მერაბ,ახლა რა იქნება? -ყველაფერი კარგი,ანანიკო.-ყველა