ყველა'ფერი(თავი 10)

-ვაიმე გამშორდი მიშო ახვლედიანი ახლა აექდან თორემ გაჩვენებ მე შენ მესამეს!-თვალები უბრიალა მაიამ.-არც ახლა არის გვიანი!ისე ყოველი შემთხვევისთვის!-ბოლოს დააყოლა ორი ტაფა იაღო და კიბისკენ დაიძრა.-აბა ზარმაცებო გაიღვიძეთ რა დროს ძილია!-ტაფების

დაკარგული სიყვარული

ისე დაგკარგე, ვერ გითხარი მე სამი სიტყვა, ახლოს რომ მყავდი მე ვიყავი მუნჯი სრულიად, "მე შენ მიყვარხარ" ამისი თქმა, იცი? რთულია, როდესაც გულში დამალული სიყვარულია...

სკოლა და დიდი სიყვარული(2 თავი)

-რა გაცინებს ადამიანო წადი იმეცადინე-ვუთხარი და სამზარეულოში შევედი,ტელეფონში მუსიკები ჩავრთე ყურსასმენები გავიკეთე და მუსიკის ფონზე დავიწყე საჭმელის გაკეთება,მთელი ამ ხნის განმავლობაში ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა ლუკა მთელი ზურგი, ფეხები, ხელები,

შემომერიე

მახსოვს იმ ღამეს მთვარე ანათებდა ცივი ქარი ქროდა სუსტად ნამიანი მახსოვს ის ცახცახი როგორ მამარცხებდა შენ კი ჯენტლმენობის გქონდა განთიადი სუსტად შემოპარულ უაზრო ჩვენებას ახლდა ლტოლვილობის გრძნობათა მორევი ჩავრჩი ჯერ არ ვიცი

მია -6-

გონზე საავადმყოფოში მოვედი.ექთანი თავზე მედგა და რაღაცას წერდა.გავიაზრე რა ხდებოდა და პირველი შეკითხვა და შიში ჩემი პატარას არსებობა იყო -ჩემი პატარა,ჩემი პაწუკა როგორ არის? გადარჩაა? ხომ კარგად არის?

ბლოგერი.xx

იქნებ ხალხთან საუბარმა დამეხმაროს, იქნებ ჩემნაირი კიდე ბევრია, და იქნებ გავერთიანდეთ . ყველა ჩემს ხასიათზე მეჯუჯღუნება, ყველა.! არავისგამო არ მინდა შეცვლა, მაგრამ ჩემი ხასიათის გამო ვკარგავ ბევრს. არვიცი რავქნა, მართლა.

უსასრულობის მიღმა

დილით საშინელი თავის ტკივილი მაღვიძებს, თვალებს ნაძალადევად ვახელ და გარემოს ინტერესით ვაკვირდები. თავიდან ყველაფერი ერთმანეთში ირევა, ბუნდოვნად ვხედავ, თუმცა ცოტახანში ყველაფერი მკაფიო ხდება

მეგობრები (3)

-სადღა შემიძლია სიარული. -კისერზე მოხვია ხელები და საკოცნელად ფანგანის სახესთან მიიწია. თავი უკან გასწია კოტემ, მისი მკლავებიც მოიშორა და ირონიული ღიმილი აიკრა სახეზე.

90-იანების ბავშვები (7 თავი)

ბაბამდე ინფორმაცია მთელი სისწრაფით მივიდა,საქონელი, რომელიც უნდა მიეღო,თავისი მტრის ხელში აღმოჩნდა.ამხელა დანაკარგი და პლიუს პრინციპის საკითხი,რომ ოღუზმა მასზე გაიმარჯვა,

აბლაბუდა თავი მეორე

გულით რომ მდომოდა, დაძინებას მაინც ვეღარ მოვახერხებდი, როგორი დაღლილიც არ უნდა ვყოფილიყავი დილით სარბენად ყოველთვის დავდიოდი. ჩვეულებას არც ამჯერად ვუღალატე, შეძლებისდაგვარად ჩუმად, ისე რომ თიკო არ გამეღვიძებინა ჩავიცვი სპორტულად, თმა ისევ შევიკარი