მეოცნებე ბავშვი

მახსოვს როგორ იჯდა მეოცნებე ბავშვი თავის მინდორზე და თავისავე მზეს გასცქეროდა.. და თავიც დედის კალთაში ედო... საკუთარი დედის... მე ხომ მესაკუთრე ბავშვი ვიყავი... პატარა მესაკუთრე ბავშვი...

სათამაშო (თავი2)

-მე რა შუაში ვარ? იქნებ ამიხსნათ ასე ადამინის დაკავება შეიძლება?-გაბრაზებული ვუყურებდი გამომძიებელს. -შეიძლება, თუ დაჭრილი პროკურორის შვილია.-მაგიდაზე ხელი დაარტყა და მკაცრად ჩაილაპარაკა.

Love me till the end თავი 5

დაახლოებით ღამის პირველი საათია, თუმცა ძილი არ მეკარება. გვერდზე ვიხედები და მძინარე მეგობრებს ვუყურებ. შემდეგ ფეხზე ვდგები, გარეთ გავდივარ. სიცივე უსიამოვნოდ მივლის სხეულში და მხრებს ვიჩეჩ. ახლო-მახლო ქუჩებში ვსეირნობ, ღამის სიჩუმით ვტკბები.

შენ რას გრძნობ?!(4)

-რა გინდა აქ? -შენ.-კატეგორიულად მითხრა. -თავი რამეს ჰოარ მიარტყი? შემეშვი.-გავკაპასდი. -ეესეიგი შეგეშვა?-უფრო მომიახლოვდა. -დიახ.-თვალებში მთელი რიგი გამბედაობის დახმარებით შევხედე.

მზარეულის დღიური 13

დეპრესიაში ყოფნამ ყველაფრის სურვილი დამაკარგვინა. ხელებიც კი დამიჩლუნგა და აღარც ჩემი დანა ჭრიდა ბოსტნეულს და აღარც ჩემი გონება იფიქრებდა ახალ-ახალ რეცეტებს. ისე ჩამოვხმი და გამოვიცრიცე, რომ მგონი ლანდიც გამდიოდა. ფაქტობრივარ ჩემს რაციონს მხოლოდ

თვალები რომელმაც იდილია დამირღვია [სრულად]

სუსხიანი დღე იყო.. ქარი ხის ტოტებს არწევდა და თებერვლის სიყვარული სითბოს მჩუქნიდა... კანზე სიცივისგან ტაო დამყროდა.. მე კიდევ მაინც ასე თამამად ამ სიცივეში გახვეულ ამინდში ვაგრძელებდი სიარულს... დავდიოდი და ყველაფერს ვაკვირდებოდი... ვაკვირდებოდი

ადრე და ახლა

გულში შეიკრა ფიქრების გუნდა, ფერმილეული დავალ ძალიან, ადრე ყველასთვის მეცალა მუდამ, ახლა ჩემთვისაც აღარ მცალია.

უბრალოება

დაღამდა ისევ, მზე ჩაესვენა, მთვარე, ამოსვლას აღარ კადრულობს, გაფერკმთალებულ ლამპიონს სურს, დღეს სიზმრები ცხადად მაუწყოს.

არ დამივიწყო /თავი 4/

-მოკლედ ჩემი თავი გაგაცანი ახლა კი დროა შენზეც გავიგო რამე-ფეხზე წამოვდექი-მხოლოდ ერთი პოსტერი კალათბურთზე?სერიოზულად ნიკ?მე კალათბურთის ფანი მეგონე,იმედები გამიცრუე. კოლეგების პლაკატებიც გქონია.

აბლაბუდა (თავი მესამე)

ქალბატონი ელენე უკვე გონს იყო მოსული, შუბლშეკრული უმზერდა პლასტირით მკლავზე მიმაგრებულ პეპელას, რომელსაც წვრილი მილით გადასხმის აპარატიდან ბლანტი სითხე უერთდებოდა. ვაღიარებ, საავადმყოფოს კვალობაზე, საკმაოდ კომფორტულ ოთახში მოეთავსებინათ,