მძარცველები /სრულად/

ხის ორ სართულიანი სახლი რომელიც ქალაქგარეთ მდებარეობს, შვიდ ოთახს მოიცავს. ეზო წინ ისეთი მშვიდი და სადაა ვერც კი მიხვდებით რა ხდება სახლის უკან.უამრავი ტრენაჯორი და სავარჯიშო მოწყობილობა, ასევე ხის გადაჭრილი მორები რომლებიზეც ქაღალდის ერთჯერადი

აბლაბუდა თავი პირველი

თბილი და მზიანი შემოდგომა იდგა თბილისში, აი ისეთი ცხოვრებას რომ მოგანდომებდა ადამიანს. ქუჩა-ქუჩა ხეტიალს, ყვითელ ფოთლებში ხელის არევას და ჭრელ ფერებში დაკარგვას. სამარშუტო ტაქსში მჯდომმა იმდენად რეალურად წარმოვიდგინე ეს ყველაფერი, რომ უნებურად

ტანჯვისთვის დაბადებული ( მესამე თავი)

ბნელი ღამე იყო, ოთხი საათი, ცივი და სუსხიანი. ლოგინში დავწექი, ამჯერად დედას ნათქვამზე ვფიქრობდი, თან არ მინდოდა „ის“ დამსიზმრებოდა და დაძინებასაც არ ვაპირებდი. აქეთ-იქით ვბორგავდი, ვერ ვისვენებდი. საბანი კარგად გადავიფარე, ცოტა შემცივდა. თვალი

ყველა'ფერი(თავი 5)

შეიძლება ითქვას ეს ყველაზე ბედნიერი დღე იყო ფილფანის ცხოვრებსში.როგორც იქნა,მოარჯულა ეს ალქაჯი.მე კი ვუყურებდი ამ სანახაობას და თვალები ცრემლით მევსებოდა.არა!მე არ ვარ ეკუნა,მე "სული"ვარ რომელიც მხოლოდ შეყვარებული

ჩემი წილი ბედნიერება

ის ადამიანები ვინც ჩვენს იორგვლივ ტრიალებენ, ზოგი კარგი და ზოგიც ცუდი გვაყალიბებს ჩვენ როგორც პიროვნებებს, მაგრამ ჩვენზეა დამოკიდებული მედლის რომელ მხარეს მივანიჭებთ პრივილეგიას.

გთხოვთ ქალბატონო

გთხოვთ ქალბატონო მასწავლეთ სიყვარული თორემ დავიტანჯე შავ-თეთრ სამყაროში გთხოვთ ქალბატონო მასწავლეთ სიბრალური თორემ ცხოვრებისგან დავრჩი განსწავლული

მთის წყარო

არაფერი ცოდვა არ მიქნია ჩემს სიცოცხლეში. ვერც ერთი სულიერი, თუნდ უსულო, ჩემს ცოდვას, ჩემს სიავეს ვერ იტყვის. ღმერთს ესე დაუწესებივარ: უნდა ვიდინო, ვიდინო; ყველამ ჩემით უნდა მოიკლას წყურვილი. გახურებულს ზაფხულის დღეში რამდენი ნადირი მოდის, სვამს ჩემს

ერთადერთი? ( I თავი )

დიდი ხანი ვფიქრბდი საიდან დამეწყო ამ ისტორიის მოყოლა. ზუსტად ჯერ კიდევ ვერ გადავწყვიტე, მაგრამ იმდენად მინდა გაგიზიაროთ, რომ დავიწყებ და რაც იქნება იქნება. ბოლოს თქვენ გადაწყვიტეთ რამდენად კარგი დაწყება გამომივიდა.

„მდაჰ“ (თავი 3)

- რა ხდება მაშო? - აბა საიდან უნდა ვიცოდე? - რა ხდებააა - ეს ჯელტმელი უკვე ნერვებს მაწიწკნის.. - რანაირად ახერხებს.. - კარგი შემოდი მალე თორემ მეშინია.

ეს ხაფანგია პატარავ..! #4

ოთახი ვნებითაა სავსე და ერთმანეთის სურვილით ანთებული ორო ადამიანის სხეულით რომელთაც აღარ შეუძლიათ გრძნობების დამალვა და აღარც აპირებენ ამას, მათ ერთმანეთი უყვართ, ერთმანეთი არსებობისთვის სჭირდებათ...