სითამამე თუ მოქმედება?(მეთერთმეტე თავი)

-არ არსებობს-ვიღრიალე ბოლო ხმაზე-ჰა ჰა რა ხდება?!-უცებ წამოხტა ტატო, რაზეც ძაან ვიცინებდი ესეთი სიტუაცია რომ არ იყოს-იცოდი?! მითხარი რომ არ იცოდი თორე შეიძლება შენც შემომაკვდე-დავემუქრე-რა ვიცოდი, ხო არ გააფრინე-თითი მიიდო

სექსი და აღზევებული +18 (6)

როგორც ყოველთვის, თიკას კარი დაუკაკუნებლად შევაღე და შევაბიჯე. შესასვლელში უჩვეულო არაფერი არ დამხვდა, ამიტომ გავაგრძელე სიარული. მისაღებ ოთახში უნდა შევსულიყავი როცა კაცის ხმას მოვკარი ყური, ვიფიქრე ხელს არ შევუშლითქო, მაგრამ

მე, შენ და ნიუტონი /2/

კომპანიაში ვცდილობ მხრებ გამართულმა შევიდე, შემიძლია დავიფიცო, რომ ყველა მე მიყურებს სანამ ლიფტის კარები არ გაიღება და არ შევალ. გოგონა დამხვდა და მითხრა მეოთხე სართულზე ადითო. კომპანიში ყველა იმ თამაშის ფოტოები რომელიც გამოუშვიათ. ყველაფერი მინის

გტოვებ და მივდივარ (სრულად)

ზეინეფს რთული არჩევნის გაკეთება უწევს. გათხოვდეს კაცზე რომლის მიმართ მხოლოდ მადლიერებას გრძნობს, თუ უბრალოდ ჩვეულებრივ გააგრძელოს ცხოვრება..მოვლენები სრულიათ იცვლება როცა უეცრად რომა ჩნდება მის ცხოვრებაში

მეგობრები (9)

31 დეკემბერს ყველა აქეთ იქით დარბოდა, წინასწარ ულოცავდნენ დამდეგს თან ერთმანეთისთვის საჩუქრებს არჩევდნენ. -შენ რას აპირებ? -ტელეფონი ჰქონდა ყურზე მიდებული და ყურადღებით აკვირდებოდა გზაზე მომავალ ტაქსს.

რა ფერია ბედნიერება?!

შენ ჩემში ის გარდასახვა მოახდინე, რომელიც ვერავინ შეძლო... მე შენ მიყვარხარ და მჯერა ეს - დაუსრულებელია.

ზღვარგადასული ჩანაწერები

მხატვრულად გადმოცემული ყოველდღიურობა და არამარტო. დღეს ისე როგორც არასოდეს ყველაფერი რეალობად იქცა, ფიქრებმა გადაწყვიტეს უფრო ამოტივტივება ზედაპირზე. უკიდორესობასთან მისულმა საკუთარმა მე მ იპოვა რაღაც რის გამოც არჩია დამშვიდება და ელოდება მომავლის

ელენე (მესამე თავი)

უფრო დიდი მოწიწებით ეამბორა ფაიფურივით თეთრ და ცივ ხელზე. თან რაგაც ამოუცნობმა მზერამ გაირბინა მათ შორის, რადიო ტალღასავით სწრაფად და შეუმშნევლად. გაიარა ტალღამ და სადგაც პეტერბურგში გაუჩინარდა.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეექვსე თავი)

ლანას მის ყოველ შეხებაზე გული ერეოდა,მთელი ძალით ცდილობდა,რომ წინააღმდეგობა გაეწია თუმცა ეს უკვე შეუძლებელი იყო,მთელი სხეული ტკიოდა და თავბრუ კიდევ უფრო ძლიერად ეხვეოდა.ხვდებოდა,რომ განწირული იყო.

შენ რას გრძნობ?!(3)

-დღეს რაღაც ძაან სხვანაირი ხარ სანდრა, რამე ხდება?-ღიმილით მკითხა ლუკამ, თუმცა მე ჰო ვიცოდი ეს ღიმილი რო წარმოდგენებში ჩემს მოკვლას გულისხმობდა თუ ვეტყოდი რომ ვინმეს უნდა შევხვედროდი. -კლასელები უნდა ვნახო, დათა ჩამოვიდა და რამდენიმე უნდა წავიდეთ.