იანვრის სუსხი(რიცხვი 3) (2)

ახლანდელი დრო -მე მოვედი.თქვა და თავისებურად ჩაიღიმა. -არა შენ წახვედი.გულნატკენმა ვუხარი და კარი ცხვირწინ მივუხურე. ის წავიდა, ის ახლაც წავიდოდა როგორც მაშინ. მან თემი სხეული მიიღო შემპირდა ,რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა, თუმცა ადგა და

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეექვსე)

ასწრაფოდ გადაიყვანეს კლინიკაში...ანალიზები ყველაფერი ჩაუტარეს და პასუხებს ელოდნენ...ნია კი სიცხისგან გათიშული უგონოდ იწვა...რამდენიმეჯერ წამოიძახა ანი..ვიღაც ანის უხმობდა..მოვალო პირდებოდა

შიშველი ემოციები (სრულად) +18

საღამოს ბანგკოკის ჰაერი ცხელი იყო, ჰაერში ირეოდა სთრით-ფუდის, შემწვარი წაბლის, მოსაწევის და ალკოჰოლის სუნი. ყოველი კუთხიდან ისმოდა მოგუდული მუსიკა და ნეონის ფერად-ფერადი აბრები გვამცნობდნენ, რომ ქალაქში უამრავი ღამის კლუბი ფუნქციონირებდა.

დაგელოდებით მე და ცრემლები

ამ უსასრულო მონატრებას გავატან ქარებს.. და გაგიჟებულ სულს მოუხმობს გული გოდებით. სანამ ეს სევდა არ გაარღვევს გულის ნაპრალებს... და სანამ სული ატირდება სევდის ნოტებად... დაგელოდები... დაგელოდები... დაგელოდებით მე და ცრემლები[

მე და სიკვდილი(თავი 1)

სიკვდილი - ალბათ ამ შემზარავი სიტყვის წაკითხვა ზოგს შეაშინებს, ზოგს დააინტერესებს, ზოგიც საერთოდ უინტერესოდ ჩაუვლის იმ თაროს სადაც ეს წიგნი დევს. სწორედ ასე შეიძლება ადამიანების სამ კატეფორიად დაყოფა: 1. ადამიანები რომლებსაც სიკვდილის ეშინიათ 2.

ორ სამყაროს შორის

ორი განსხვავებული სამყარო და ერთი ისტორია, იზაბელა რომელიც ცხოვრობას ნათელი ფერებით უყურებს, და ალექსანდრე კობახიძე რომელიც მთელი მისი სამყარო ყალბი და შავ-თეთრია. ეს არ არის უბრალო სიყვარული, ეს ამბავი, ისტორიას დარჩება როგორც ნამდვილი სიყვარული...

ერთ წვიმიან დღეს

ღრუბელი მოჩანდა ცაზე, ცაზე რომელიც დაღლილი და დაქანცული იყო ცხოვრებით. რომელიც შეჰყურებდა ერს და ფიქრობდა იმას რასაც ყოველ დღე ხედავდა, ხალხი კი ვერ ამჩნევდა...

ჩემი რეალობა (4 თავი)

პირველივე წუთიდან მიყვარხარ.. ჩუმად ჩამჩურჩულა.. გამეღიმა.. - იმ წუთიდან ასფალტზე დამჯდარი რომ დაგინახე.. თმა მუხლებზე გქონდა ჩამოყრილი და არაფრისმთქმელი მწვანე თვალებით შემომხედე. მაშინ შემიყვარდი

ამდენიდან მე?! {თავი 4}

ნოემ გამოაცხადა მე ვიცი ახეთი ადგილიო და ერთ ადგილას წამიყვანა, იქაურობა ულამაზესი იყო, ტბა მზეს საოცარ ფერებში ირეკლავდა აქვე იყო ულამაზესი მდელო. ნოემ გასეირნება შემომთავაზა, მეც დავთანხმდი. შუა მდელოზე ხელში ამიყვანა და მაკოცა...

საუკუნო სიყვარული.თავი 22.(დასასრული)

ახლა კი მთავარი და მნიშვნელოვანი,დღემდე ვიყავი და ყველა მიცნობდა როგორც ლუკა ვაჩიბერიძე,მაგრამ დღეიდან მე ვარ ლუკა ნადარაია რადგან მე ვალერიან ნადარაიას ერთადერთი მემკვიდრე ვარ.