სუროგატი (დასასრული)

-ახალგაზრდა ხარ, სიცოცხლით სავსე. ჭკვიანი და წარმატებული ქალი, შემდგარი პიროვნება. შენზე 8 წლით უფროს ხეიბართან არ უნდა იყო. დრო მოვა და ინანებ რომ დარჩი, მოგბეზრდება, დაიღლები.

ჩვენ "არავინ" ვართ ( მეორე ძარცვა) ნაწილი 3

ყოველი მცდელობა გაექცე მარტოობის შეგრძნებას განწრილურია დამარცხებისთვის, ეს აზრი თავად სიცოცხლის არსის საწინააღმდეგოა. ის კი არაა საჭირო, რომ მარტოობას გაექცე, არამდეს ის, რომ გააცნობიერო შენი მარტობა. ეს ისეთი მშვენიერი გამოცდილებაა,

მიენდე გრძნობებს...თავი 1

უცნაურია ცხოვრება.ვერ გაიგებ როდის რა სიუპრიზს მოგიწყობს. ამიტომ იცხოვრეთ თქვენი ცხოვრებით,აკეთეთ ის რაც გინდათ და არა ის რაც უნდათ,ვინაიდან როდის შეგიცვლიან დასახულ გეგმებს და როდის მოგიწევთ საკუთარ მიზნებზე უარის თქმა არავინ იცის… თუ მათ

მამის ცხედართან

მცხუნვარე მზე ანათებდა,ვერ მათბობდა მციოდა, გულის ალგს ყველა კუნჭულს ერთიანად სციოდა, სული გული და სხეული ერთიანად მტკიოდა...

ვარიაცია "Memento Mori" (ტერენტი გრანელი)

ახლა უკვე სხვა დროა, სხვა ქვეყანა, სხვა გრძნობა, სულ სხვა ცეცხლი ანთია, სხვა სიმართლე... სხვა ხალხი... მაისები ქაოსურ სულებს ვეღარ ათბობენ, შეცდომების დაშვებაც სულ არ არის ახალი.

მიყვარს

შენი თითები მიყვარს, ეგ შენი შუბლი კარგო.ეგ გული ახლოს მიმყავს, მსურს შენთან ყოფნა მარტო. შენი თვალები მიყვარს, შენი ლოყები ნაზი. მე შენთვის ჯერ არ მითქვამს?! ხარ ამ სიცოცხლის ხაზი. შენი ტუჩები მიყვარს, "მიყვარხარ,

ჰორორ-თავგადასავალი ) თავი 1

გინდა გაინძრე, იყვირო, მაგრამ არა! ჰაჰაჰა ამის უფლებას არ მოგცემ, მეტიც დღეს შენ ვერ დაიძინებ, იმიტომ რომ ეს სილუეტი შენი გონების ყველა ნაპრალს მოიცავს და ტკბილი ძილისას სიზმარში მოგევლინება. შენ ეს კარგად იცი და ამიტომ არ დაიძინებ

ჩვენ "არავინ" ვართ ( მეორე ძარცვა) ნაწილი 2

- სიყვარული უფრო მნიშვნელოვანია... ცხოვრებაზე და სიკვდილზეც უფრო მნიშვნელოვანია. რატომ? იმიტომ რომ მას შეუძლია კონკურენცია გაუწიოს სიკვდილს. თუ მოკვდება ის, ვინც გიყვარს, სიყვარული არ წყდება, ის გრძელდება. ეს ნათელია. მე არ ვიცი, როგორ მთავრდება

კოცნის ვალი (4)

-ვაიმე, ჯერ წელი მოვიწყვიტე ამსიმძიმე ჩემოდნების ტარებით, ახლა შენ დამიმატე-შევუღრინე და ნელა გავსწორდი. თუმცა, თიკასი არ იყოს, მეც უცებ გავშეშდი, როცა ჩვენ წინ მდგარი ბიჭები შევნიშნე და ალექსის სახეზე დათამაშებულმა ირონიულმა ღიმილმა გამაღიზიანა.

არ მიმატოვო (თავი 1)

მირბოდა, მაგრამ არაფერი იცოდა ირგვლივ დატრიალებულ ამბავზე. ერთადერთი რაც მოძრაობის საშუალებას აძლევდა ეს თვით გადარჩენის ინსტიქტი იყო. ტრიალებდა ერთ ადგილას, ერთიდაიგივე გზას მეასედ ტკეპნიდა და ეს იცოდა,