ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი II, სრულად)

-ჰაჰ, იცი რა სასაცილო ხარ, როდესაც წითლდები? ხშირად გეტყვი ხოლმე კომპლიმენტებს.-იცინოდა და ჩემს რეაქციას აკვირდებოდა. -ბატონო გიორგი, შენი წყალობით ბროწეულსაც კი დავემსგავსე. -ცხვირი ავიბზუე.

მოსიარულე აისბერგის მახეში {8 თავი} დასასრული

“სიყვარული დაუმორჩილებელი ძალაა. როდესაც მის კონტროლს ვცდილობთ, გვანადგურებს. როდესაც ვცდილობთ დავატყვევოთ, გვიმონებს.როდესაც ვცდილობთ გავიაზროთ, გვტოვებს გზააბნეულს და იმედგაცრუებულს.” “სიყვარული ძლიერი სურვილია, რომ ძლიერად სურდე ვინმეს.”

გი-ს

შენი მკლავები ჩემი სახლია, ყველაზე მყუდრო, მშვიდი და ტკბილი და გულის ყველა ნაწილს ატყვია, შენი ღიმილი ყველაზე თბილი. შენი თვალები მინათებს სავალს, ორი კაშკაშა ნათება ბნელში; შენგან არასდროს, არასდროს წავალ, ჩემი სული ხარ- ჩასახლდი ჩემში !

დღეს მე გაკოცე

დღეს მე გაკოცე, მთვარის შუქზე, სხეულს შიგნით ყოველმა პროცესმა ქაოსურად დაიწყო მოქმედება, ყველაფერი აირია.. ძარღვებში სისხლი მიდუღდა და შიგნიდან ვხურდი.. რაღაც ხდებოდა.. რაღაც ისეთი რაც ცხოვრებაში არ მიგრძვნია.. ეს სხვა იყო, უცნაური , უცხო და

ეკიპაჟი! (თავი 8)

-არა! შენს გამო არაა!-გაბრაზებული წამოვხტი ისევ ფეხზე და მივვარდი. -შენს გამო კი არა ჩემი სულელი თავის გამო ვტირი! ასე მეამიტურად რომ შეიყვარა კაცი.! კაცი რომელიც ერთხელ ჰყავდა ნანახი! იმის გამო ვტირივარ რომ ჩემი პირველი სიყვარული ასეთი მტკივეულია.

მერე რა იქნება?

უაზრო ცხოვრებით ასე გადაღლილი, ისევ ვიფიქრებდი ალბათ თვითმკვლელობას. ბოლოს ყველა კვდება და რა მოხდებოდა თუკი დავაჩქარებ იმ დღის ჩემთან მოსვლას? მაგრამ თუ დავრჩები მერე რა იქნება? მოდი მიპასუხე- რამე მეშველება? შენით გადაკარგულს არსად მიმესვლება

ჩვენ "არავინ" ვართ (პირველი ძარცვა) ნაწილი 3

- მაშინ მიწა ყოფილა ნაღმი და არა ის ყუთი რომლის აფეთქებასაც ელოდები მოა. ფეხზე ისე სწრაფად ვდები რომ წნევის დავარდნის გამო თაბრუსხვევას ვგრძნობ. საათს ვუყურებ ორნახევარი წუთი. გარშემო ისეთი ლიმაზეა გამეფებული, შემოდგომაა გარემო ეგუება რომ მალე მის

სილურჯე შეპარული ნაცრისფერი (18+) მესამე ნაწილი (დასასრული)

- ისევ არ გპასუხობს დედი? - წინსაფარწაკრული ლელა თინის ოთახის კართან იყო აყუდებული და შვილს სევდიანი თვალებით დაცქეროდა. - რატომ მიპასუხებს დედა? მე აღვმოჩნდი ჭორიკანა დაქალი, რომელმაც ყველაფერი თავის შეყვარებულს, უფრო სწორედ ყოფილ შეყვარებულს

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 12)

როდესაც კაბინეტში შევედი და მარწყვი მომინდა აი მანდ მივხვდი, რომ ალექსანდრეს მაგარი დაერხა მთელი ცხრა თვე.... ისე ძალიან მომინდა, რომ მის გარეშე ნამდვილად ვერ გავძლებდი... ცოტახანი ვითმენდი, ვითმნდი მაგრამ ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და კაბინეტში

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი II, ნაწილი II)

სწორედ ის მოხდა, რაც მოსალოდნელი იყო. ბედნიერებას უბედურება მოჰყვა. როგორ შეძლებს მთავარი პერსონაჟი პრობლემების მოგვარებას? რამდენად ძლიერი აღმოჩნდება, როდესაც ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანის უბედურებასთან მოუწევს თვალის გასწორება?