უცნაური საღამო ...

ადამიანებს... ძველ მეგობრებს.... ქუჩებს... უცნობებს... ჩემს სახლს რომელმაც ბავშვობიდან მატარა დღემდე. გავამპარტავნდი ახლა ჩემს თავს ხან ღმერთს ვუტოლებ, ხან ვთავმდაბლობ და თავსაც ვუხრი გამომხმარ ხეებს.

დეკემბრის ცა'მეტი {9}

გამოდიოდა საკუთარი ცხოვრებიდან, ვერ წარმოიდგენდა ამ ამპლუაში და თავს ვერაფერს უხერხებდა, მაგრამ ისეთი ჯიუტი იყო გადაწყვეტილებას ვერ შეაცვლევინებდა. ასე დასრულდა ანდროს ცრუ განგაში და დაუბრუნდნენ ცვლილებების გარეშე ჩვეულ რუტინას

კონსტანტინოპოლი (თავი 5)

ათვალიერა ელისაბეტმა ვაჟი, წუნის პოვნა სურდა, ეწადა მისი სიმახინჯის დანახვა, სააქაოს გადმოტანა მისი სულისა, თუმცა ვერ შეძლო. შესძრა უფლისწულის მშვენებამ და მისი ხატება იმოდენ ჩაებეჭდა გონებაში თავადაც შეშინდა.

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 2)

ცხოვრება მოულოდნელობებით აღსავსეა, სწორედ ეს ხდის მას საინტერესოს. არის მომენტები რომლის დაბრუნებაც გინდა, თუმცა აცნობიერებ, რომ ეს შეუძლებელია. გინდა ისევ ვარდისფერი სათვალე გეკეთოს და არასდროს მოიხსნა, მაგრამ გადის დრო და ხვდები, რომ ვარდისფერი

What Is Love?

ბევრი ოცნებობს სიყვარულზე, ბევრს უნდა უყვარდეს, ბევრს ის ბედნიერებაც კი გააჩნია ყავდეს გვერდით ის ვინც უყვარს, შეუძლია დაიცალოს მასთან და უთხრას როგორ უყვარს, ზოგს უყვარს და იტანჯება ამით, ზოგისთვის სიყვარული უბრალოდ სისულელეა, ვიღაც საერთოდ

ბნელი ტყე (სრულად)

- კეთილი იყოს შენი მოსვლა ნიტა ბნელი ტყის, ქალაქში - უკან სწრაფად შემოვტრიალდი ჩემს წინ კი ათი ვამპირი წითელი თვალებით მიყურებდა. სიცოცხლისა და სიკვდილის შორის მხოლოდ ერთი ნაბიჯია, გინდა სიცოცხლე? იბრძოლე ან მოკვდი მშვიდად, თუმცა ეს წითელი თვალები

გაზაფხულის სურნელი (1)

ელენემ გაუღიმა და მასთან ახლოს მისულმა ლოყაზე მიუალერსა.წამებში ჩამოისხა ღვინო და ჰაერში შემართული ღვინის ჭიქით ომახიანად წამოიძახა -მაშასადამე გაუმარჯოს ამ ქალბატონს, რომელიც ვინ იცის იქნებ გაზაფხულის სურნელსაც თან მოაყოლებს თავის ჩამოსვლას.

შემდეგ ჰელოუინამდე [1ლი ნაწილი]

უკვე ბინდდებოდა, როცა უნივერსიტეტიდან გამოვედი და მთავარ ქუჩაზე ჩასასვლელ გზას დავადექი. _ ელენე _ მომესმა ჩემი ჯგუფელის ხმა. _ ელენე _ კიდევ ერთხელ გავიგონე ჩემი სახელი, მაგრამ არ შევიმჩნიე, თავზე უზარმაზარი ჟაკეტის ქუდი წამოვიმხე და ქუჩას

კაფანდრა [25]

25_ე თავი როგორც კი თარაშმა ტელეფონი გათიშა ლოლამ უინტერესო გამომეტყველება მიიღო და ტელევიზორის ეკრანს მიაშტერდა. მერლანი ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა დივანს. ოთახში გამეფებული დუმილით შეწუხებულმა ხმამაღლა ამოიხვნეშა და ცალი თვალი ჩუმად გააპარა

ეკიპაჟი! (თავი 3.)

-ნუ გეშინია არაფერს ისეთს არ ვაპირებ-ნეტა შენ თვალეზე გავგიჯებულიყავი ლაშა, ნეტა შენ ყოფილიყავი ჩემი ფორიაქის მიზეზი.. გულდაწყვეტილი ვფიქროდი. კოცნა დამიტოვა ღიმილის კუთხეში და ოთახში შემაცილა, ვერც შევეწინააღმდეგე, გაქვავებული ვიდექი და საკუთარ