ნუ მეთამაშები.! (თავი 16)

-ჩემი გეშინია ვიკა?-ხელი გულზე მიიდო.-მე გაშინებ? -გაფართოებული თვალებით მიყურებდა.-როგორ შეგიძლია გეშინოდეს ჩემი.. ჩემი ვიკა...-ახლოს მოვიდა ხელები სახეზე მომხვია, თვალები ჩაწითლებოდა

ბუზთა ბატონი (1)

- ცოტაც და ვარწყევ... ჩემი სამყარო თავბრუდამხვევ ატრაქციონს გავს, სადაც არც ღვედებით ვართ მიმაგრებულები და არც მისაყრდნობები გვაქვს, რომ თავი რამენაირად შევიმაგროთ.სედნა სულელია...ჩემ თავბრუსხვევას

მგალობელი (სრულად)

თვალისმომჭრელი მზის სხივები კი მასზე ეცემოდნენ და ფერადი შუქი ეკლესიაში იკვლევდა გზას. ან იატაკზე იკარგებოდა,ან ვიღაცის სახეს ამშვენებდა. შემდეგ,თვალი ფრთხილად ჩამოვაყოლე მინას და ახლა უკვე,კიდევ ერთხელ დავაკვირდი მგალობლებს. ყველას მოვავლე თვალი.

თუკი ერთგულება არ არსებობს

თუკი ერთგულება არ არსებობს, ერთად ნუ ვიქნებით მეტ ხანს, შენი მოლოდინის ჯვარზე გამაკარი, და მას ერთგულება ერქვას.

კვლავ სიცოცხლე მინდა (თავი 1)

- ლილიიი - ვკივივარ და მთელი ძალით გავრბივარ, მისი პატარა სხეული კი უგრძნობლად ასვენია ცივ ტროტუარზე, სახეზე ხელს ვკიდებ და ვუმეორებ "გაიღვიძე საყვარელო მიდიი ლილიკო" ვიღაც კაცი მიყვირის არ გააქანო არ შეიძლებაო და მეც ვემორჩილები, მისი ქერა კულუკები

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 7)

ახლიდან ცხოვრების დაწყება ცოტა ძნელია, მაგრამ აუცილებელი, განსაკუთრებით როდესაც თავგანწირვა თუ თავდადება არ გიფასდება და არც აინტერესებთ. ამიტომ, რატომაც არა? ხვალიდან ვიწყებ ახალ, მაგრამ საკმაოდ მყარი ნაბიჯებით წინსვლას და ბედნიერებას... ამ

მეც შემიყვარდა (თავი მეცხრე)

თერთმეტი წლის ვიყავი სოფელში მეზობლის ბიჭმა რომ მითხრა პირვლად მიყვარხარო, მე კი თმებით ვითრიე ეს როგორ გაბედე თქო. მერე თოთხმეტი წლის ვიყავი სკოლაში ერთმა ბიჭმა მითხრა იგივე, მას კი ისეთი სილა გავაწანი მგონი ახლაც ეტყობა ჩემი ხუთი თითი. მერე კი...

ცისფერი 2

ექიმებმა მაქსი და ქენდისი პალატიდა გამოუშვეს,ქენდისი ცხილობდა ყველაფერი აწონ დაეწონა!დარწმუნებული იყო რომ ადამიანი რომელმაც ,მისი მეგობარი ასეთი დიდი ძალისხმევით მოიყვანა საავადმყოფოში მასზე მოძალადე არ გამოდგებოდა, მაგრამ,ასევე დარწმუნებული იყო რომ

ის (4)

ერთი დღისთვის ეს ძალიან ბევრი იყო.. თავს ძალა დავატანე და შემოვბრუნდი, რომ სახლისკენ გზა გამეგრძელებინა. ქუჩაზე უნდა გადავსულიყავი, რომ თავბრუ დამეხვა, გონება გამეფანტა და გავშეშდი.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 16

სახლში იყო სოფო,კონსპექტებში ჩაერგო თავი და იმეორებდა,მაგრამ თავში არაფერი შედიოდა.არადა ხვალ გამოცდა ჰქონდა.ხვალ სრულდებოდა მისი ამდენწლიანი ტანჯვა და ახალი კარი იხსნებოდა,სრულიად სხვა,ახლა