სამი მიზეზი (17 თავი)

-არადა ეს ლაწირაკიც კი შენზე ჭკვიანი აღმოჩნდა, ან შენ ზედმეტად იდიოტი, ამაზე ჯერ კიდევ დავა მაქვს ჩემს მეორე მესთან_სერიოზული სახით ჩაფიქრდა განო. საქაღალდე ქალისკენ გაასრიალა და სიამოვნებით უყურა მის სახეზე გარდამავალ ფერებს.

მეც შემიყვარდა (თავი მეორე)

-აუ, ალექსი არ ვარ მე პატარა... -მართლა პატარა ბავშვივით მომივიდა ამის თქმა და ზუსტად ვიცი გაეღიმა.-ლამაზად თქვი.-მითხრა და გავიგონე როგორ ღრმად ამოისუნთქა.-რა? რა ვთქვი?

კალათბურთელები (ნაწილი 2)

- გაჩუმდით ყველა და საღად ვიაზროვნოთ, აქ ტელეფონი არ იჭერს, ამიტო ვერავის ვერ დავურეკავთ, დენი წასულია, უნდა დაველოდოთ მოსვლას და როცა მოვა ჩვენც, გავალთ სამშვიდობოს, ეგარი რაა- ჩამოარაკრაკა გვანცამ

ერთადერთი იმედი

ყველამ კარგად იცის როგორი ციებ ცხელებაა ხოლმე , საპარლამენტო არჩევნების წინა პერიოდში , საარჩევნო დაპირებები , ქველმოქმედება და ასე შემდეგ.ლევანიც ერთი,სხვებისგან არაფრით გამორჩეული დეპუტატობის

ჰიპოგლიკემიის ტოპოკანტუზიქსი

არაბეთიდან მიგი აფრინდა,ანატოლია გადაიარა,ვერავინ ხვდება, ან ვინ რა იცის,რისთვის სად ქმნიან ახალ იარაღს..ლულებს უწმენდენ ქარხნულ შაშხანებს, ჟამი აქვთ თავის გამოდებისა,და ვინ რა უწყის, ისე ახლოა,

მზემ ვერ შეცვალა მთვარე (ნაწილი3)

ვერბენიას თვალები ეძებდნენ ამ ქვეყნიერ სამყაროში, არაამქვეყნიურ თვალებს, რომელსაც გაანდობნენ ყველაფერს თანაც მხოლოდ იმ იმედით, რომ არააამქვეყნიური თვალები მის საიდუმლოს ზუსტად იქ წაიღებდნენ საიდანაც იყვნენ.

შენ შემაყვარე

შენ შემაყვარე ლექსების წერა და მხოლოდ შენთვის უწყვეტად მღერა. შენ შემაყვარე შენზე ოცნება და შენი ცქერით კვლავ გაოცება. შენ შემაყვარე ამ ქვეყნად ყოფნა, დარდი და მუდამ შენს გამო ოხვრა. შენ შემაყვარე შენდამი ტრფობა და დამავიწყე გრძნობებთან მტრობა. შენ

შენს გვერდით გული ადამიანობს {თავი 1}

სანი მართლაც ჩემი საუკეთესო მეგობარია სოციალური ქსელით გავიცანით ერთმანეთი და მას შემდეგ განუყრელებად ვიქეცით ერთმანეთის შესახებ ყველაფერი ვიცით, დროში განსხავების მიუხედავად ვახერხებთ და ერთმანეთს ვეკონტაქტებით. ხშირად მთხოვს მასთან ჩავიდე და

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება...

სასამართლომ წინასწარი 2 თვიანი პატიმრობა შეუფარდა. არც თავდებობზე და არც გირაოზე წამივიდა პროკურატურა. სისხლი მეყინებოდა, გიოს განადგურებულ და უემიციო სახეს, რომ ვუყურებდი. ერთხელაც არ შემოუხედავს ჩემსკენ. არადა მოკლულის ოჯახიც ძალიან მეცოდებოდა,

ცაში არეკლილი სხივები

მთელიღამე თვალი ვერ მოვხუჭე, მეგონა დავხუჭავდი და ეს ბედნიერება დასრულდებოდა. მას შემდეგ ყოველ ღამე, როცა ძილბურანში ვარ და თვალებ ვახელ მინდა ვხედავდე ნახევრად დაბნელებულ გარემოს, გადახრუკულ მდელოს, მესმოდეს ზღვის ბობოქარი ხმა და ვგრძნობდე შენს