წამის მეასედში შემიყვარდი...(თავი 10)

-არაააააააააა მასს შენგან განსხვავებით ვუუუყვარვარ დამააანებეეე თავიიი გთხოოოოოვვვვ შემეშვიიი რააა-უფრო ავტირდი-აღარაფერი უთქვამს უბრალოდ ჩემსკენ იწეოდა მეკი თავს ვწევდი რომ როგორმეეე ამეცილებინააა მისთვის კოცნა თავიდან ამ დროს ჩემს ბედზე სანდრო

ცისფერი (დასასრული)

-ჰაჰა! -ორივე ცოლქმარმა გადაიხარხარა-ჩვენ კიდევ გვეგონა რომ მაქსი აუცილებლად სუსტი ყოფა ქცევის ქალს მოიყვანდა ! ქენდისი იმდენად დაიბნა წყალი გადასცდა , მისთვის ძალიან უცნაური იყო ამ ხალხის ქცევები, ქეითი კი საერთოდ არ გავდა ადამიანს რომელიც მაქსს

კვლავ სიცოცხლე მინდა (თავი 3)

კარის დახურვის ხმა და მაქნის დაქოქვა ერთად მესმის, სახლში მარტო ვარ მიყვარსსს ეს წუთები, სააბაზანოში შევდივარ და ვიბან, თმებს არვიშრობ ვიშლი და საჯდომს რომ ფარავდეს მხოლოდ ისეთ მაისურს ვიცმევ და პირველ სართულზე ჩავდივარ. წყალს ვაცხელებ და ძლიერი

დინა ქალდანი (თავი5)

ერთმა კვირამ სწრაფად გაირბინა. ყველა თავის საქმეს მისჯდომოდა და აკეთებდა.კვირა დღეს ყველა ისვენებდა, თუმცა ბატონმა ერელემ მე ჩემს ძმკაცებთან ერთად მივდივარო და დატოვა სრულ იდილიაში ქალბატონი დინა, ნუ ეს თითონ ეგონა, თორემ ის არ იცოდა გოგონები, რომ

თუ შეგიყვარდები?!

მე, რომ გაჩუქო სიტყვები, მე, რომ გაჩუქო ვარდები, მე, რომ გაჩუქო სიცოცხლე რას იტყვი, შეგიყვარდები?

პატარა გოგონა ზღვის პირას (პირველი თავი)

-ალექს_თქვა მშვიდად პოლიციელმა.უკან მოხედვაც არ დაჭირდა,რომ დამნაშავე ეცნო.კაცი რომელსაც უკვე მთელი წელია დასაჭერად დასდევდნენ. -იარაღი დააგდე ნიკა_უთხრა ალექსმა და იარაღ კიდევ უფრო მაგრად მიაბჯინა კისერზე.

ტირანის მახეში #17

ქებურია სწრაფად შევიდა უფროსის კაბინეტში დაკაკუნების გარეშე,ერთიანად დაჭიმული სხეულით,რომელიც ძლივს სუნთქავდა და ქმინავდა,კანდელაკი კი განცვიფრებული უყურებდა მის წინ მდგომს და სავარძლიდან ნელნელა წამოიწია. - ბატონო ალექსანდრე.. შსს მინისტრის

ყოველ დღე ერთი წლით ვბერდები

უკვალოდ ქრებიან ფოთლები, დავეძებ, ვეღარსად ვპოულობ, ყოველ დღე ერთი წლით ვბერდები, სიცოცხლედ შენს თვალებს ვთხოულობ...

ფიქრები

გიქრებში გართული, მეასე სართული, ფეხით დავდივარ ვარ გადართული, არ აქვს დასაწყისი არც დასასრული, ამ სამყაროდან მე ვარ გასული.

აღარ შეგრჩა, ხსოვნა სიცოცხლის

სევდიან ქარებს წვიმიანი ზეცა აყუჩებს და ლელიანის მინდვრებისკენ ირღვევა გზები, ჩაახშეთ ფიქრი, გარდაცვლილთა სუნთქვა მდარაჯობს და მიორმაგებს იოტის განცდას წარსულის ხმები. დამპალ ჭაობში დაღალული სხეული გმინავს, და სუნთქვის კვალსაც უქრობს რწმენის გაყოფა