მომენატრები !

მომენატრები! ვიცი დიდხანს, სანამ შევიჩვევტკვილილებისგან დაბრმავებულ ჩემს თავს - უშენოს.ცოცხლად მოგკალ და თავხედურად გთხოვ რომ შემინდე,ეს მიტოვება -უუფლებო...ჩუმი... უენო!..

შემოდგომა, ზამთარი, ფოთლები და თოვლი

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გაყვითლებულან და ჩემთან ცვივა. ვიცი შენ გზაზე არ შემომხვდები და შენს გარეშე მე ძლიერ მცივა. შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გახუნებულან, დამჭკნარან საწყლად. ვიცი, რომ შენ ვერ განმეორდები, ვერსად ვერ გნახავ თუნდაც ჩემს წამლად.

დამოკიდებულებიდან, დამოკიდებულებამდე (თავი5)

ყოველთვის მიკვირდა, როგორ ახერხებდნენ ადამიანები არ ეგრძნოთ მარტოსულობა, არ ყოფილიყვნენ მარტო, ჩემი ცხოვრება ისე გაილია, ბევრ ხალხში და მარტოსულად, თითქოს როცა მართლა გვერდით

გიჟური დღეები (თავი 19)

შენს ოპერაციას აფინანსებენ ბეღურა! - ყველანაირი შესავლების გარეშე მაჯახა. თვალები გამიშეშდა და ხმაურით გადავაგორა ნერწყვი. „ოპერაცია“...“ოპერაცია“. ახლა, ალბათ ცისარტყელას ფერებმა გადამიარეს სახეზე. იმის წარმოდგენა, რომ მე ისევ დავინახავ, მამუნჯებს.

ტირანის მახეში #8

- ჩემი ქმარი,ყველაზე სამართლიანი ადამიანია ამ ქვეყანაზე! თუმცა,თქვენ რა იცით...არაფერი...საერთოდ არაფერი.. სახეზე ხელებს იფარებს,მეც ფეხზე ვდგები და დაკითხვის ოთახისკენ მივემართები,ოთახის მოპირდაპირე მხარეს შევდივარ და შუშის მინას იქით მყოფ ბატონ

მე მიყვარს

მე მიყვარს შენი ფარული მზერის,შენს თვალთა ხედვის ნაპერწკლის სხივი...შენი ღიმილის და ჩემი მზერის აცეკვებული გულის რიტმები,შერწყმული ერთად ნაზი მუსიკის,გულის,ღიმილის და მზერის კონა...

სამი მიზეზი (6 თავი)

არავის დაუთვლია მერამდენე კრუგს ურტყამდა თორნიკე ოთახს, მამას ელოდებოდნენ და დამჯდარი ვერ ჩერდებოდა, რატი და ლიანა გაკვირვებული აყოლებდნენ თვალს ეს საქციელი არ შეესაბამებოდა საამაყო ყმაწვილისას.

ის რაც არ ვიცი (თავი მეორე)

ახალი დილა ნინასთვის ახალი შემართებით იწყება.ნინა იცმევს და სკოლისკენ ასკინკილით მიუყვება ასფალტს პირველკლასელივით. როდესაც ის სკოლაში მივიდა გადაწყვიტა ეზოში დამჯდარიყო, მალევე მას გიორგი მიუჯდა

დაბრუნება (თავი 6)

ნახევარ საათში მასთან ვიყავი. კარზე დავუკაკუნე, კარები რომ გააღო ისეთი სახე ჰქოდა უეჭველი ეძინა.-ჩემი გოგო მოვიდაა? -ჩემს დანახვაზე ცოტა გამოფხიზლდა ალბათ. -მოდი ჩემთან. -შევედი თუარა ისე ჩამეხუტა თითქოს

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეექვსე]

ეს იყო ყველაზე მოულოდნელი რამ ვაჩესთვის და საბასთვის. დაბნეულებს სახეზე მიმიკები გაშეშებოდათ.-ვერ ვიაზრებ.-აღმოხდა ქეთის.-რამდენიმე დღეში კუპერს გამოვიყვან.-გახარებული ლაპარაკობდა ნაო და ბარათს