" შავი გრძნობების ბუდე"

" ფიქრმა მოიცვა მთელი სხეული,საგონებელში დავრჩი ეული და შენს ლოდინში უძრავად დუმდა გაგიჟებული ჩემი სხეული,"

მე

ზოგჯერ უბრალოდ ზიხარ და ფიქრობ, ფიქრობ საკუთარ ცხოვრებაზე, გავლილ გზაზე, იმაზე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო და რა მოხდა. საკუთარ ოცნებებზე და რეალობაში დაკარგულ პატარა გოგოზე რომელიც წლების წინ ასეთი უდარდელი გეჩვენებოდა.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.ნაწილი მეორე თავი 9.

-თუ ისევ ჩაი მომიტანე არ დავლევ,ნინი აღარ მინდა ჩაი. -უნდა დალიო,რომ ყელი დაგირბილდეს ხმა დაგიბრუნდეს და როცა მამაო საკურთხეველთან მდგარს შეგეკითხება ხარ თუ არა თანახმა ჩემი გაძლებისთვის მთელი ცხოვრება,მეც გარკვევით უნდა გავიგონო შენგან ნათქვამი

სხვისი შვილები (III)

მეორე დღეს მარტო იმიტომ გამოვიდა ოთახიდან, რომ იცოდა ასე იყო საჭირო. ნორმალური ადამიანები ასე იქცეოდნენ. ღმერთს მადლობას უხდიდა დემეტრე და ალექსანდრე არსად რომ არ ჩანდნენ. ბავშვები და ლეკვები განტვირთვის იდეალურ საშუალებად მიაჩნდა,

დაბრუნება (თავი 2)

კარიდან ორი ბიჭი შემოვიდა და ვაჩეც მათკენ გაეშურა. ერთმანეთს ჩაეხუტნენ როგორც ბიჭებმა იციან ხოლმე და შემდეგ ჩვენსკენ წამოვიდნენ. ღმერთოოო ჩემოოოო… ესს… ესს… ხომ ის სიმპატიური ბიჭიაა…. თვალები დავაჭყიტე და გავშეშდი.

We Are Young (1-5)

-დღეისთვის საკმარისია, ბავშვებო - ცხვირის წვერზე დასკუპებული სათვალით თავს აკანტურებს მათემატიკის მასწავლებელი, მეჭეჭიანი ცხვირით ცოცხზე ამხედრებულ კუდიანს რომ მოგვაგონებს და შელოცვების წიგნის მაგივრობას ალგებრის სახელმძღვანელო რომ უწევს - დავალებად

ტირანის მახეში #1

თვალებს ვხუჭავ,წარმოვიდგენ მისი ტუჩები ჩემს სხეულს როგორ ეხებიან,როგორ დაცოცავენ აქეთ იქით გრძელი მოქნილი თითები..ბინძურ ფანტაზიებში გადართულს,ოხვრა მხდება პირიდან..ტელეფონის ზარი მაფხიზლებს და ნეტარებისგან ოცნებებში მოცურავეს,სწრაფად ვწვდები

ეს სიყვარულზე მეტია

ხო მართლა მე ვარ ანა 19 წლის ვსწავლობ უნივერსიტეტში იურიდიულზე, ქეთი არის ჩემი საუკეთესო მეგობარი ყოველთვის მიგებს, ალექსიც ვახსენე ის ჩემზე ორი წლით უფროსია უნივერსიტეტში ერთად ვსწავლობთ, ის და მისი სასტავი უნივერსიტეტის ზე სიმპატიური ბიჭები

მეათე შეგრძნება (3)

-შეგაშინე ხო? - მისი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩახედა ლიდიას -ცოოტა. მაგრამ არაუშავს! -ბავშვურმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე რაზეც ვერც ვაჩემ დამალა ემოციები -ჩემი აღარ შეგეშინდეს! არასოდეს კაი? არასდროს არაფერს დაგიშავებ! მირჩევნია ჩემ თავს

უნებლიე შეცდომა (20 თავი)

ორ საათში უკან დაბრუნებული კრიმინალისტები საკმაოდ დაღლილად გამოიყურებოდნენ, რობაქიძეებს სასახლე ჰქონდათ და მის გაჩხრეკას დიდი ენერგია ჭირდებოდა. ლილია უკვე შიმშილსაც ვეღარ გრძნობდა მოსიარულე ნათიას ყურებაში. გოგო თითების მტვრევით გადიოდა ოთახის