მე გიჟი არ ვარ! [სრულად]

ხანდახან როგორ გტკივა, როგორ გეშინია...გინდა დახატო, დაწერო ან თქვა. მაგრამ როცა ამ ყვეალფრის სიტყვად გადაქცევას ცდილობ ხვდები, რომ სისულელეა... არცერთი, სიტყვა ახლოსაც არ არის იმასთან, რასაც გრძნობ... ამიტომ მე ყოველთვი სიჩუმეს ვირჩევ...იქ

სიბნელე (თავი 3)

დარბაზში ხუთი ბიჭი შემოდის, აღნაგობით თუ ვიმსჯელებთ მივხვდებით რომ, ვარჯიშს დიდ დროს უთმობენ, აქედან ერთ- ერთი ძალიან მაღალია, იმდენად რომ დანარჩენ ოთხს, მთლიანად ჩრდილავს, თუმცა არც მათ აკლიათ სიმაღლე...

ელინი (სრულად)

სტიგ ლარსონის „გოგონა დრაკონის ტატუთი“ ბოლო ფურცელიც წაიკითხა, წიგნი დახურა, თვალები დახუჭა და ცოტა ხნით გონებაში ისევ წიგნში მომხდარ სიუჟეტებს, გამოძიების დეტალებს და მთავარ ფრაზებს აანალიზებდა.

სურვილი

უცბად  დიდი ბურრთულა ყელში გამეჩხირა და სუნთქვას მიკავებდა ძლიერ ვექაჩებოდი თავს ვადებდი, ის კი გაშეშებული ცდილობდა ჩემს ტკივილს აყოლოდა და გაეზიარებინა.

მითხარი მოგენატრებიო

ხო მომენატრე, ჰა ვამბობ კარგო,ხო მომენატნენ შენი თვალები,ხო მინდა შენთან მოვიდე, გნახო,ხო მინდა ვიყო ერთხელ თავხედი.მე უკვე ისე ხშირად მტკივდება გულის მიდამო, ყელი, ხელები,იმდენად მინდა შენი შეხება

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი VI თავი (ნაწილი II)

- მიხარია რომ მაგას როგორც იქნა მიხვდი.. - მშრალი და ირონია ნარევი იყო ლუკას პასუხი - ნახვამდის , ლუკა... - დაუფარავი ტკივილით ამოილაპარაკა გოგონამ , კაცს ზურგი აქცია და ხელის ზურგით შეიმშრალა ცრემლები იმ დღეს მეორედ რომ უღალატეს..

გიჟური დღეები (თავი 15)

„მეშინია“„მეშინია“ - თავზე მაგრად შემოიხვია ხელები და მთელ ხმაზე აღრიალდა. უნდოდა თავიდან ამოეგდო ეს ხმა. მოეშორებინა. ამოეგდო მისი მეხსიერებიდან და ჯანდაბაში გაეშვა, მაგრამ არ წყდებოდა მისი ყვირილი...

ჯაშუში...დასასრული!

გადაანაწილა. და საფლავის ქვას ახედა, საიდაც მშვიდად მომღიმარი ლილიანი უცქერდა.-ასე არ უნდა მომხდარიყო, ცოტა ხანი ერთად უნდა ვყოფილიყავით. ცოტა უნდა მომბეზრებოდი. უნდა მეპონა შენში ისეთი ნაკლი,

"გატაცებული" (თავი 5)

ერთ ადგილას გაშეშებული ვიყავი. მეგონა, რომ სხვა სამყაროში აღმოვჩნდი. ტვინში, ყველაფერი არეული მქონდა. გაოცებას ვერ ვმალავდი, როდესაც ჩემს წინ მდგარ, შეშინებულ გოგონებს ვუყურებდი.

სიყვარულის დაჟანგულ ხიდზე

მე სიყვარულის დაჟანგულ ხიდზე დავდივარ, ძლიერ ის მენანება. მე მუდამ ვფიქრობ დანამულ ფიცზე, ჩემი გრძნობები სულ მედარდება. მე სიყვარულის დაჟანგულ ხიდზე ისევ და ისევ ვსეირნობ მარტო. მუდამ ვოცნებობ გრძნობათა ხიბლზე! როგორც ჩანს მათთვის მე არ ვარ სანდო.