This time

ვდგები ყურებიდან ვიძრობ ყურთასმენებს,პირველს რასაც ვაკეთებ ფანჯარაში ვიხედები. მზის სხივები ფანჯრიდან შემოდის და სასიამოვნოდ ეხება ჩემს სხეულს, მეც ვდგავარ და სილამაზით და სიამოვნებით ვტკბები, ძალიან მსიამოვნებს მზის სითბო,ასე ვდგავარ რამოდენიმე

ვიღიმები

რომ არა ლექსები,ტკივილი მომკლავდა. განცდები ერთმანეთს ერწყმის და მომრავლდა... მომრავლდა სათქმელი ლექსში...

წარსულის კვალდაკვალ თავი 5

-ასე შემოსვლა როგორ შეიძლება?ეს საავადმყოფოა საბავშვო ბაღი კი არა.ვინ გგონიათ თავი?აქაურობის ბატონ-პატრონი? დემეტრეს უნდოდა ეთქვა მართლა აქაურობის მეპატრონე ვარო,მაგრამ მერე გაჩუმება ამჯობინა,ამის აფიშირებას ხომ ყოველთვის ერიდებოდა.ახლა ამის დრო არ

გამოიდარა

გამოიდარა, მაგრამ ამ გულში ღრუბელი ჭარბობს. შენი დანახვა ერთადერთია რაც კი რამ მათბობს. ეგ თვალ-წამწამი და ეგ ტუჩები საშინლად მათრობს და სიყვარული? მე ეს გრძნობები მუდმივად მახრჩობს... გამოიდარა? არა მგონია. აქ დაწყებულა ქუხილი.

ნოემბრის თოვლი (სრულად)

ჰო და როგორც უკვე ვახსენე ნოემბრის ბოლო იყო და თოვდა. ამ ფაქტს მეორედ იმიტომ ვიმეორებ რომ ასეთი რაღაცები იშვიათად ხდება... ნოემბერში, თოვლი? რაღაც ზღაპარი მეგონა რომ დამირეკა ჩემმა გადარეულმა დაქალმა გარეთ თოვსო... რა თქმა უნდა არ დავიჯერე და ძილი

მაგალითად, როგორც მე (თავი III)

დიდხანს არ გაგვიგრძელებია მიმოწერა, მე აღარაფერი მიგრძვნია სინანულის მეტი, ვინანე რომ დავშორდი, ვინანე რომ სხვას დავუჯერე და არა ჩემს გრძნობებს, უნდა გენახათ, როგორი გაზრდილი და დახვეწილი იყო.

ცქნაფა თავი 14

- უბრალოდ გვითხარით რომ კარგადაა - ყველა ემოცია ჩანდა მის ხმის ტემბრში - დამშვიდდით , არ დავიწყებ იმის მტკიცებას რომ ჩვენი მხრიდან ყველაფერი კეთდება მათი ჯამრთელობისთვის .გოგონა რომელიც საჭესთან იჯდა..........

მტვრიანი თარო -2-

ჩაფიქრებულს ცოტაც და გული წაუვიდოდა, ისე შეეშინდა, აკანკალებული ხელებით ძლივს მოიწმინდა ცრემლები, საწოლიდან წამოდგა და კარებთან მივიდა. - კი კარგად ვარ, შენ როგორ ხარ? აქ საიდან გაჩნდი?

წვიმიანი ღამე, მე და შენ

წვიმს, საწყალი ცა სულ მთლად გაშავდა ჩემი გული კი ძლიერ დაშავდა სიკვდილ-სიცოცხლე შენ ჩემთვის აქ ხარ მხოლოდ და მხოლოდ მე შენ მიყვარხარ წვიმიან ღამეს ეს მთვარეც გაქრა იმედის შუქი მოკვდა და ჩაქრა შენ ხომ ხარ ჩემი გრძნობების აფრა გთხოვ მოდი ჩემთან და

მოსიარულე აისბერგის მახეში {2 თავი}

როგორც იქნა ფორმალობებს მორჩნენ და სასტუმრო ოთახისკენ აიღეს გეზი.თამარი იმდენად დაღლილი იყო,ფეხები უკან რჩებოდა,თუმცა ამას ანდრონიკე ინწკირველს ხომ არ დაანახებდა? ერთი სული ჰქონდა ტანსაცმლისგან გათავისუფლებულიყო და სააბაზანოში ენებივრა,ცალ ხელში