სხეულს გადაიხევს ალბათ შეგრძნებები...

სულში ტკივილები ისევ მეფრქვევიან, ღამით მეღვიძება შენი მოლოდინით... ნეტავ წამიერად გაგკრას მონატრებამ, სხეულს გადაიხევს ალბათ შეგრძნებები...

ა.ა. კვლავ შენდამი გრძნობებს ვეწირები

ახლა რომ მქონდეს გამბედაობა, ალბათ მოგწერდი, გთხოვდი შეხვედრას. მე შენ მიყვარხარ, არ მედავო რა, მუდამ ვაგრძელებ შენთან ვედრებას.

მუდმივ ხმაურში... 6 თავი

-აი ასე უბრალოდ, მე ხომ ვიცნობ ჩემ თავს? ვინც ჩემთვის მნიშვნელოვანია ისიც მიცნობს და იციან როგორი ვარ, სხვებმა რაც უნდათ ილაპარაკონ, ენას ძვალი არ აქვს.

არჩევანი (თავი 7)

მე ვუსმენ ჩემს გრძნობებს ,ფიქრებს და ამის მიხედვით ვწერ ისტორიას. ზოგი იგონებს,ზოგი არუსმენს მის ფიქრებს და ზოგს არააქვს ოცნება.უბრალოდ ჩემს ისტორიას არარეალურს ეძახიან

ხევსურეთი VIII

მხოლოდ ორი დღეღა რჩებოდა და მერე ელენე წავიდოდა.რა იქნება შემდეგ? ისე უნდა გააგრძელოს ცხოვრება,თითქოს არც არაფერი მომხდარა და არავინ არ ყოფილა მის ცხოვრებაში?ამაზე პასუხი არ ქონდა.

ეჭვმიტანილი (სრულად)

სამსახურიდან საოცრად დაღლილი მოვდიოდი,კართან გიგას ოდნავ შეცვლილი ვარიანტი,რომ დამხვდა.ტვინმა წამში დაიწყო მუშაობა და ზუსტად ვიცოდი ახლა გიგას შვილს რომ ვუყურებდი,მაგრამ აქ,ჩემთან რა უნდოდა?

მარიონეტი (თავი ორმოცდაერთი)

საბედნიეროდ თუ საუბედუროდ გონს ისევ ზურა მოვიდა. დალილავებულმა და დასისხლიანებულმა დახმარების სათხოვნელად უახლოეს სახლამდე ძლივს მოახერხა მისვლა, მასპინძელს დიდად არ გაჰხარებია გვიანი, დაუპატიჟებელი სტუმრის გამოჩენა, მით უმეტეს ასეთ მდგომარეობაში,

მე ბედნიერი ვარ.

ყოველთვის მეგონა რომ პირველი სიყვარული ისეთი იქნებოდა, როგორიც უმეტეს შემთხვევებში,ან მინიმუმ ზღაპრებშია ხოლმე. "და ცხოვრობდნენ ისინი დიდ ხანს და ბედნიერად“.კი, დიდ ხანს იმედი

მკვლელობის ღამე (ნაწილი 2, დასასრული)

ვერ ატანინი ტკივილისა და არ დაბადებული შვილის სიკვდილის მოლოდინით გაქვავებული იჯდა ედუარდი საავადმყოფოს ჰოლში და ექიმის თეთრი ხალათის ფრიალს ელოდა. თვალებს თითქმის არც კი

მუდმივ ხმაურში... 5 თავი

-ნუ რადგან ირონიის გათიშვა მთხოვე პირდაპირ გეტყვი, ოცნებაზე უარს მე პირადად არასდროს ვიტყოდი. არც მე ვაპირებ და არც შენ გირჩევ. რაცარუნდა მოხდეს არ თქვა უარი, მყარად დადექი.