ტკივილი (სრულად)

და ის მართლა მოკვდა. არ მომხდარა არანაირი სასწაული, არც ფერია გამოჩენილა და არც ჯადოსნური წამალი გამოუგონებია ვინმეს. ის უბრალოდ მოკვდა. იყო და არა იყო რა. მართლაც ლამაზი სიზმარივით დაიწყო და კოშმარით დასრულდა ჩვენი ამბავი.

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 10)

სანდრა მომწონხარ, მართლა, თანაც ძალიან.- თვალებში მიყურებდა და ისე მეუბნებოდა. გავოცდი გავოგნდი. ვიცი ვიცი, დარწმუნებული ვარ იმაში, რომ მეც მომწონს.

დემონის პატარა ანგელოზი [9]

-ლილე, მასაც აწყობდა შენთან ხელჩაკიდული სიარული. არ იცი, შენნაირი დაუცველი პატარა ანგელოზები როგორ აგრძნობინებენ კაცს თავს. მას სიამაყეს უღვივებდი, თავი ძლიერი ეგონა, მოსწონდა მისგარდა არავის, რომ ხედავდი. ამით სიამოვნებას იღებდა, პატარა სულელო

ჯაშუში (თავი 9)

-მაშინ, როდესაც შენ იმ დგომარეობაში დაგინახე მანქანიდან ვერ გადმოვედი. ალბარდ არც...მინდოდა ბოლომდე დახარჯულიყავი. ვიცოდი, რომ ამის მიზეზი ქალი იყო და გამიკვირდა, იცი..მართლა გამიკვირდა. ვერასდროს წარმომედგინა,

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 13)

ტუჩზე მოწყვეტით აკოცა და ტერიტორია დატოვა. ანასტასია ჯერ კიდევ იჯდა და ვერ ინძრეოდა,ერთ ჭიქას მეორეს აყოლებდა,არასდროს მონდომებია სასმელი ცხოვრებაში ასე ძალიან.

მითოლოგია, პოეზია და შენ

მივდივარ, მივაპობ ცხოვრების ზვირთებს... ვუყურებ უწყვეტად შენს ლამაზ თითებს. მე ვფიქრობ ეს გრძნობა ჰგავს მხოლოდ მითებს, მაგრამ კვლავ გაჩუქებ მშვენიერ ტიტებს... ვიტყოდი რომ შენში არის აფროდიტე, ქალღმერთი

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 15)

ამოიოხრა, წამით ელენეს თვალებს მიაპყრო მზერა, თითქოს ქვაში გაიარა და გააცოცხლა დედის თვალები.. ბოლოს ძალა არ ეყო და მისი საფლავის გვერდზე ერთი კაცისთვის დატოვებულ ცარიელ ადგილზე დაეშვა.

ბოლო რეისი-მეხუთე თავი (გახსენება) ...დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

გიორგი იდგა და თვალს არ აშორებდა მოხუც ქალს და გონებით უბრძანებდა,რომ დაეტოვებინა მისი სახლი.ქალი საზარლად ხარხარებდა.ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა.მის სიცილის ხმა კი იზიდავდა დაკარგულ სულებს,რომლებიც მიწიდან ამოდიოდნენ და გიორგის ჩათრევას ცდილობდნენ

მღელვარე ღამე

მღელვარე ღამე ათასთა შორის, უმთვაროდ იწვის ბედის კიდეზე, შენი ღიმილი მიმიძღვის მნათად, გული კი ვარდნას თავიდან იწყებს. არ უშინდები ცხოვრების ბორბალს, რომელიც გვისვრის უფსკრულის გზაზე...

იდიოტი [ნაწილი 4]

შემოდგომის სუსტი,მაგრამ მეამბოხე სიო თან მისდევდა ელენეს,რომელიც თვალებ ჩაქცეული მირბის ტყე-ღრეშიდან,მაგრამ სად...ეს თავადაც არ იცის. იქნებ უნდა იმ დამცირებას გაექცეს ცოტახსნის წინ რომ მიაყენეს. ეს ხომ მისთვის იმდენად მძიმეა,რომ გაანალიზებასაც ვერ