ანასტასია*თავი პირველი*

დილით როგორც ყოველთვის ადრე ავდექი,თბილისში წასასვლელად უნდა მოვმზადებულიყავი. ჩემოდანი გამოვიღე და ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწყე,ერთი ჩემოდანი არ მეყო,იმისთვის რომ ყველაფერი ჩამეტია და მეორეც გამოვიღე. ორი საათი ჩემი ტანსაცმლის დახარისხებაში გავატარე

ჩემშივე სახლობ (3 თავი)

ვატოსთან თამაშით ისე გაერთო, რომ იქ მყოფი იოანეც გადაავიწყდა. პატარა სხეულს ხელში ატაცებული მიაფრიალებდა, თვითფრინავის პოზაში და მის კისკისს ჰყვებოდა.. დითხანს აფრიალა ასე ჰაერში.. როცა დაიღალა ძირს ჩამოსვა და სუნთქვის დარეგულირებას შეეცადა..

დემონის პატარა ანგელოზი [7]

-იცოდი, რომ შენზე რაღაც .ლეობებს წერდა ინტერნეტში? ყველას აგებინებდა, როგორ გ..მავდა? როგორ გეხებოდა?- ზენონმა უკვე ღრიალი დაიწყო და დემეტრე კანკალმა აიტანა- არ მითხრა, რომ იცოდი და მოგწონდა. ლილე ჯანდაბა...

ვოლფრეგრედის მგელი .1.

უყურებდნენ და ყველამ იცოდა მისი ბედი, რომ 2 საუკუნის შემდეგ მალენასა და იოგის ბაბუას დორიოსის სიყვარულის შემდეგ, კვლავ მოვიდოდა სამხრეთში ზამთარი, კვლავ იყმუვლებდნენ მგლები, თვალებს დასთხრიდნენ მათ ყვავები და გრაფსვალდში და ვოლფრეგრედში კვლავ

მოულოდნელობით აღსავსე ცხოვრება (1 თავი )

ყოველთვის ხდება ჩვენ ცხოვრებაში ისეთი რაღაც რასაც არასდროს მოველით. ჩემს შემთხვევაშიც ასე მოხდა....დავიბადე შვენიერ და ჩემთვის კომფორტულ ქალაქში, არასდროს მიოცნებია მდიდრულ ცხოვრებაზე,რაც მქონდა ისიც მაკმაყოფილებდა.ერთ მშვენიერ დღეს კი ჩემი ცხოვრება

ცხოვრება მშვენიერია ?! (3 თავი)

- ხომ არ გავქცეულიყავი ? - სიცილი ამიტყდა - საკუთარი ქორწილიდან მოვტყდები , ვერავინ ვერაფერს გაიგებს , არავინ არ იქნება ჩემზე დამოკიდებული და მეც აღარ გავთხოვდებიიი - განვაგრძობდი ხმამაღლა ფიქრს და ეს ფოქრო თანდათან უფრო მიჯდებოდა ჭკუაში..-რა

სევდიანი ღამე

სევდიანი ცრემლიანი ღამეა, ეს ღამე კი წვიმიანი რამეა... რომ ანათებს ის კაშკაშა მთვარეა და ეს ყველა რომანტიკის მხარეა... ჩემი გული, ჩემი გული მკვდარია! გარემოში კი კვლავ სულ ავდარია! ეს ლექსები ჩემი გულის ფარია, მის გვერდით კი სასმელი და ბარია...

შემომიყვარდი (12 თავი) დასასრული

ნერვიულად მიმოდიოდა ანიტა შემოსასვლელში და ახალ ამბებს ელოდა, გაბრიელი კი ჯერ არ ჩანდა. -იქნებ დაჯდე? თავბრუ დამახვიე_მობეზრებულმა ამოილაპარაკა ნინამ და თავი დივნის საზურგეს გადაადო.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 33

-მაპატიე,რომ დედაშენზე გარაზებულმა უკან არ მოგიხედე,მიუხედავად შენი ძახილისა მე მაინც წამოვედი.აი დღეს იმ შეცდომის შედეგს ვიმკი,მადლობა უფალს რომ გვიან მაგრამ მაინც ერთად ვართ და ამჟამად სიცოცხლის ბოლომდე ვიქნებით ერთად,ერთმანეთის სიყვარულში.

არსად დავეცემი

არავის ვაჩვენებ ცრემლებს, არავის ვაჩვენებ დარდს, სადაც დავეცემი წამოვდგები, ამაყად გავყვები გზას.