ღამის აჩრდილი

იცი,ფიქრები შენზე მე არ მანებებს თავს. დავბოდიალებ ღამით,რომ დაგინახო კვლავ. უძილო ღამის აჩრდილო, სიზმარშიც გხედავ,მკლავ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 15)

თავი დავუქნიე. მეტლახის იატაკისთვის გამეშტერებინა თვალი და ვფიქრობდი. ისეთ ღრმა ფიქრებში ვიყავი ჩაძირული, ტიტანიკს უფრო ადვილად ამოათრევდნენ ატლანტის ოკეანედან, ვიდრე მე- ჩემივე ილუზიიდან. "გაზაფხულის ყვავილზე" მეფიქრებოდა. და გაზაფხულის წვიმა ანდრო

როცა მოვკვდი (თავი მეცხრე)

თავადაც გაოცებული ვიყავი ვერც კი გავაცნობიერე რა ვუთხარი “მამაჩემს” სებასტიანს ვუყურებდი და გული მიკვდებოდა, საყვარელ ადამიანს ასე გულს ვინ ტკენს ?! როგორც ჩანს მე ასეთი ვიყავი, როგორც ჩანს პირველ ადგილას საკუთარ თავს ვაყენებდი.

ბედთან თამაში (თავი 3)

ი მაგარი იყო მითუმეტეს ამ სფეროში ახალი ხარ,გაითვალისწინე ეს კონტრაქტი შენია და შესაბამისად მარტო იმუშავებ ვნახოთ როგორ ჩაეტევი ვადებში ახლა შეგიძლიათ მიბრძანდეთ-თვალს მიკრავს და თავის მაგიდასთან ბრუნდება.

გადავიკარგოთ

როცა ჩადგება ეს ქარიშხალი და როცა ისევ გამოიდარებს,მე მოვალ შენთან ალბათ ოდესმე და მოგიშუშებ სულის იარებს...მოვალ რომ გული ისევ გაგითბო,სულში ზამთარი გაგიმაისო,გითხრა რომ კარგი კიდევ წინ არის

ორი მოწმე (ნაწილი 2---7)

-გამახსენე ერთი სახლში შეგახსენო რა გქვია ქალბატონო შენ_მხიარულად ჩაილაპარაკა დაჩიმ-დემნა სადგომზე სანამ მანქანაში ჩავუჯდები დამირეკე და მითხარი,რომ ან ჩემი და ან დედაჩემი ნებისმიერი ვინმე ცუდადაა და გჭირდები.

ცრემლებით მოწმენდილი ცა და ლიზის დაბადების დღე- 10 11

წლების მწვანე ეკრანიანი ის დაუვარდა და გაუფუჭდა.ნინიმ უთხრა ანდა რას უძლებდა.ის ტელეფონი სკოლის პერიოდში დედამისმა უყიდა.ეხლა ახალი ექნება და გაიხარებს ხვალ დილას საბერძნეთში მიდის და იქ დავრჩებით

ცხოვრების თამაში.თავი 6

-რა მივწერო,რას საქმიანობო მეკითხება.დევიმ მხრები აიჩეჩა და ნიკამ კი უთხრა. -მიწერე გიო ბორდელი მაქვს და იქ გამუშავებთქო. -იდიოტო,შეუღრინა გიორგიმ და სიგარეტის კოლოფი ესროლა. -მოვიფიქრე,მივწერ რომ ფეხბურთელი ვარ.ჰა,ჰა,ჰა,ჰაააა სიცილით გადახედა მის

ცისფერთვალება (თავი 2)

სახლში მისულს ლოგინზე დავწექი, ვფიქრიბდი გიორგიზე,მის თვალებზე, მის საქციელზე. მაცოფებდა ისსფაქტი რომ ჩემში მხოლდ დას ხედავდა, თუმცა რა გასაკვირია პატარაობიდან ერთად გაზრდილები ვართ. ტირილს

მდუმარე სასტუმრო - მეცამეტე საკანი (თავი 21)

ელი მხოლოდ მაშინ დაიძრა ადგილიდან, როდესაც ხმაური შეწყდა. ის ძალიან ფრთხილად მიდიოდა გზაჯვარედინისკენ.ხმაური რამდენჯერმე განმეორდა. თავიდან რაღაც ცხოველის ღმუილს ჰგავდა, მაგრამ რაც უფრო წინ მიიწევდა