დროში გარინდულნი (სრულიად)

-აუ, საბა! ძალიან გარეკილი გაქვს, მართლა.ხარხარით ვუთხარი. უკვე მტკიოდა მუცელი.-აი ასე,რა. გაიცინე ცოტა. მგონია, რომ არ გაგიხარდა ჩემი ნახვა და იმიტომ ხარ ასე დაგრუზული. ორიანს რომ მიიღებს და სახლში

მაღალი საზოგადოება (სრულად)

მაღალი საზოგადოება , ყველა თავი ერთად..იმედი მაქვს მოგეწონებათ ვისაც ჯერ არ წაგიკითხავთ...მანქანაში ვზივარ და ფანჯარაში ვიხედები ..მთელი გზაა ხმა არ ამომიღია , ხასიათზეც არ ვარ, ყოველთვის ესე მემართება ,როდესაც

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( დასასრული )

გმადლობთ ვინც კითხულობდით, კომენტარებით სტიმულს მმატებდით. ბოდიში ვისაც იმედები გაგიცრუეთ. დაგიბრუნდებით ახალი ისტორიით, ოღონდ როდის არ ვიცი. მაგრამ შემდეგი ისტორია, ამაზე მაგარი რომ იქნება დარწმუნებული ვარ.

ძვირფასო ტედ

პ.ს. ვიცი, ამ წერილის წაკითხვის შემდეგ ძებნას არ დამიწყებ, უფრო მეტი, ეცდები რაც შეიძლება მალე დამივიწყო, ამის გაფიქრება სიმშვიდეს მგვრის. მაგრამ დარწმუნებული ვარ, დროდადრო, მაინც შეგახსენებს თავს ჩემზე მოგონებები და გულის არეში ტკივილს იგრძნობ...

მე დედა ვარ (საცდელი)

ლალი 35 წლის ადვოკატია რომლის ცხოვრებაც თავდაყირა დგას. ჯოჯოხეთად ქცეული ქორწინება მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე წერტილია. ერთ დღესაც ლალის მთავარი საყრდენი მისი ვაჟი გამოეცლება ხელიდან.

როცა მოვკვდი(თავი მეოთხე)

გონს რომ მოვედი რა გავაკეთე უკვე ბათუმის გზას ვადექით. სებასტიანი მაქნანაში მთელი გზა მღეროდა და იცინოდა, მე კი ნერვიულობისა და სიცხისაგან ოფლად ვიღვრებოდი. ჩემი პირველი სტუმრობა იყო წყლის ამხელა მასასთან. როგორც კი ფანჯრიდან ზღვა გამოჩნდა სებამ

ორი მოწმე (თავი 14)

გამწარებული გამოვარდა გარეთ გამომძიებელი, ამდენი ხნის მანძილზე არცერთი გადაწყვეტილების მიღება არ გაჭირვებია ასე როგორც ლილიაზე და მაინც ვერ განახორციელა. რას უშვებოდა ეს გოგო ასეთს. ახლა სად უნდა წასულიყო? მშოლებთან რომლებიც ხმასაც აღარ სცემდნენ

შენთან.. თავი 4

-ჩემი წილი ბედნიერება ვიპოვო.ამის გაგონებაზე ორივეს გაეცინა. დარბაზში მუსიკა ისევ უკრავდა. გიორგიმ საცეკვაოდ გაიწვია. ნინიკო დათანხმდა. უკვე გრძნობდა რომ რაღაც ამოუხსნელი ხდებოდა და რატომღაც უხაროდა

ჭეშმარიტო სიყვარულო

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო, წყნარად და მშვიდად ვიყავი მარტო მომავალში თუ ეს გული გაიყო, ვერ იფიქრებდა ეს გრძნობა ფართო... შემოდგომის ის დღე იყო ლამაზი, დაგინახე შენ ლამაზი და ნაზი... შემიყვარდი და დამჭერი ძლიერ, ბევრჯერ მოვკვდი მე ამ გრძნობის მიერ

მდუმარე სასტუმრო - გვირაბი (თავი 11)

ბოდიშს ვიხდი, თუ ხელი შეგიშალეთ! თქვენ, ალბათ, დღეს ჩამოხვედით, რადგან აქამდე არ მინახიხართ!- დიახ, ასეა!.. დღეს ჩამოვედი! უბრალოდ, დამსვენებლის სტატუსით არ ვარ... შეიძლება გავიგო, ვის ვესაუბრები?- პიტერი