პირველი სიყვარული

მე მეჩვენება რომ ცხოვრება დიდი ზღვა არის და ამ ზღვაში ჩემი ფიქრი ერთი წვეთია, შეყვარებული ცხოვრებაში ბევრჯერ იქნები, მაგრამ პირველი სიყვარული მაინც ერთია!

საკუთარი ბედნიერება(მეოთხე თავი)

არაფერს იტყვი?სად გაქრა შენი თავდაჯერებულობა? -ეს ყველაფერი იმდენად სასაცილოა რომ არც კი ვიცი რა გითხრა,არ ვიცი თავად თუ გჯერა შენი სიტყვების,მე კი მაგ ბოდვის არ მჯერა. -არ გჯერა?შენ რა მართლა დაფრინავ?რა გგონია ისეთი სიმპათიური,ჭკვიანი და მდიდარი

471 დღე

ცუდად ვარ უნდა დამეწერა უამრავი შეცდომა იქნება კარგი კი არა ნორმალურთან მიახლოებულიც არ არის არ მიცნობთ მაგრამ მაინც თქვენი ლენა

სუნთქვაც კი დამღლელია ხანდახან...

სუნთქვაც კი დამღლელია ხანდახან... არსებობაც... გულის ფეთქვა...როგორი სიტყვაა ფეთქვა... ფეთქავს მანამ სანამ შეუძლია ტკივილები დაიტიოს.... მერე...როგორ აღარ ვარ... ვუყურებ და არაფერს ვაკეთებ...

ბედნიერება სვანურად (5)

-მაქსიმე გადიი! -ძლივს წარმოთქვა ძილ-ბურანში მყოფმა ლილემ. -ნწუუ.. ერთად ვიძინებთ! -მაქსიმეე.. -ლაპარაკის თავიც არ ჰქონდა ლილეს ისე ეძინებოდა. კომფორტულად მოკალათდა მაქსიმე მასთან ერთად და უკვე მიძინებულს მიეხუტა. მისი სურნელი ხარბად ჩაისუნთქა ისევ

მოახლოება (XVIII თავი)

-კი ღვიძავს და გადმოგცა, წითელ ღვინოს თუ დამალევინებთ და კლასიკურ მუსიკას ჩამირთავთ მადლობელს დაგრჩებითო.-სიცილით ამბობს ის. -შემდეგში აუცილებლად!-ლოყებაწითლებული ვამბობ და მაგიდაზე პურს ვამატებ.

გორილა სვანეთიდან {ll ნაწილი სრულად}

-ელენა ყავა შემომიტანე-გაისმა ყურმილში ბატონი ილიას ხმა და მეც სხვა გზა არ მქონდა. ვიცოდი მას უშაქრო ყავა უყვარდა, ამიტომ ყავაში თითქმის მთელი შეკვრა შაქარი ჩავყარე და მისი კაბინეტისაკენ წავდი

შავი ანგელოზი 20

რატის ვხდები მთელი სულით,სხეულით და გულით მას ვეკუთვნი.დაღლილებს გვეძინება.პირველად ხდება ასე მშვიდად რომ მეძინა. დილით ყველაზე ადრე მე მეღვიძება,მთელი სხეული მტკივა შიგნიდან სულ მეწვის,გვერდით ვიხედები და რატის ვხედავ მძინარეს,ისე საყვარლად ძინავს,

გულის ფეთქვის მიზეზი (სრულად)

ამ კვირაში უკვე მესამედ დასაჯეს. სხვა დამლაგებლებისგან განსხვავებით, მას უწევდა გვიანობამდე სასტუმროში ყოფნა და ყველა ოთახის სრულფასოვნად დასუფთავება. მიუხედავად იმისა, რომ განაჩენი სამივეჯერ უსამართლოდ გამოუტანეს, თავის დასაცავად ხმა არ გაუღია.

გრძნობების უცვლელი დარდი

მიდის დრო და ვკვდები თითქოს, ვერავისგან ვერ ვგრძნობ სითბოს, ახლა ვგრძნობ მე იმ დროს სიტკბოს და წარსული მიხმობს მიხმობს! ლამაზ გრძნობებს ვხვდები გზად, მოგონებები არს მზად, ის შეგრძნება არის, სად? კავკასიის მწვერვალად! ამაოა ყველა გზა, იქ ვერ მივალ